- Infokids.gr - https://www.infokids.gr -

«Προσπαθώ να αντέξω τον απόλυτο πόνο που δεν χωράει πουθενά»: Το μήνυμα της μητέρας του 6χρονου Χριστόφορου

Η 29η Ιουνίου 2017 ήταν η μέρα που η Αναστασία Βασκούδη [2] δεν θα ξεχάσει ποτέ. Ηταν η μέρα που ο γιατρός της είπε ότι το παιδί της, ο Χριστόφορος, που ακόμα δεν είχε γίνει 5 χρόνων, είχε μόλις 9-12 μήνες ζωής καθώς διαγνώστηκε «γλοίωμα εγκεφαλικού στελέχους [2]» ή διεθνώς Diffuse Intrinsic Pontine Giloma -DIPG, μια σπάνια μορφή καρκίνου εγκεφάλου που εμφανίζεται σε παιδάκια 4-10 ετών, δεν χειρουργείται και δεν αντιμετωπίζεται από τις συμβατικές θεραπείες.

Από εκείνη τη μέρα ξεκίνησε ο αγώνας ζωής του Χριστόφορου, ενός παιδιού που αγάπησε, στήριξε και συγκίνησε όλη την Ελλάδα. Ο μικρούλης Χριστόφορος βρισκόταν εδώ και 20  με την οικογένειά του σε ένα εξειδικευμένο ογκολογικό κέντρο στην πόλη Monterrey του Μεξικού ακολουθώντας ειδική θεραπεία. Δυστυχώς πριν λίγες μέρες, ο Χριστόφορος «ταξίδεψε» για τη γειτονιά των αγγέλων.

Πριν λίγες ώρες η μητέρα του Χριστόφορου με ένα μακροσκελές μήνυμα που δημοσίευσε στο προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook [3] προχώρησε σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση για την απώλεια του γιου της, για τα μαθήματα ζωής που πήρε καθόλη τη διάρκεια που ο Χριστόφορος έδινε τη δική του μάχη με το γλοίωμα εγκεφαλικού στελέχους αλλά και για την αγάπη και την υποστήριξη που έλαβε από το κόσμο που αγάπησε τον Χριστόφορο σαν να είναι δικό του παιδί. Η μαμά του Χριστόφορου κλείνει την εξομολόγησή της υπογράφοντας ως «Αναστασία, η πιο περήφανη μητέρα του κόσμου».

Αυτό είναι το συγκινητικό μήνυμα της μητέρας του Χριστόφορου:

Ο πόνος με παραλύει και ο φόβος να ζήσω χωρίς τον Χριστόφορο δεν με αφήνει να αναπνεύσω.

Κανονικά δεν είμαι του facebook, πόσο μάλλον αυτές τις στιγμές….αλλά η τόσο συγκινητική προσέγγιση όλων σας είτε σας γνωρίζω είτε όχι, με κάνει να θέλω να βρω το κουράγιο να γράψω λίγες λέξεις και πιο πολύ να σας ευχαριστήσω που είσαστε μαζί μας..που επιτρέψατε να σας αγγίξει ο αγώνας του Χριστόφορου, να αλλάξει κάτι μέσα σας και να του δώσετε τον καλύτερο σας εαυτό.

Διαβάζω, κάτι που συνηθίζεται να λέγεται …. ότι «ο Χριστόφορος έχασε την μάχη». Αυτό που πιστεύω ακράδαντα είναι ότι δεν έχασε τη μάχη ο Χριστόφορός μας. Γιατί κέρδισε τόσες πολλές ακατόρθωτες μάχες μαζεμένες, γιατί δεν άφησε η αρρώστια αυτή να του πάρει ούτε στο ελάχιστο ούτε ένα δευτερόλεπτο από το πείσμα του και τη χαρά του για ζωή. Δεν την άφησε να του πάρει κανένα από τα υπέροχα στοιχεία που είχε και τα σκόρπιζε στους γύρω του με αγάπη. Και έδωσε στην επιστήμη πολύτιμη γνώση για το μέλλον! Είναι ο απόλυτος νικητής. Και η μάχη του δεν πήγε χαμένη. Αρκεί να διαβάσω τα μηνύματα όλων σας για τα μαθήματα ζωής που ενέπνευσε και το επιβεβαιώνω.

Την μάχη την έχασαν η κοινωνία, η ιατρική κοινότητα, οι φαρμακευτικές εταιρίες, οι ερευνητές…ολοι αυτοί που δεν κάνουν σχεδόν τίποτα 60 χρόνια τώρα για να νικηθεί αυτός ο τρομακτικός καρκίνος. Αυτοί έχασαν, παταγωδώς μάλιστα. Αυτό είναι που πρέπει να αλλάξει. Και η θέληση να γίνει πράξη. Πολλές δυνατές πράξεις μαζεμένες που θα σώσουν πολλές παιδικές ζωές.

Όσοι με έβλεπαν να παλεύω μου έλεγαν πόσο γενναία είμαι και πόσο δεν φοβάμαι. Δεν είναι έτσι όμως. Η γενναιότητα δεν είναι συναίσθημα, είναι απόφαση. Απόφαση να πάρεις όλους τους φόβους σου αγκαλιά και να βουτήξεις στα πιο βαθειά και σκοτεινά νερά για το παιδί σου. Το έκανα και θα το ξαναέκανα άλλες εκατό φορές για τον Χριστόφορο.

Γιατί αυτό το ταξίδι ήταν ο χειρότερος εφιάλτης της ζωής μου αλλά ταυτόχρονα αποτελεί την μεγαλύτερη έμπνευση της ζωής μου. Ο Χριστόφορος μου έκανε μεγαλειώδη δώρα: να δω την τεράστια δύναμη που έχω μέσα μου να αλλάζω την ζωή ενός ανθρώπου, να κινητοποιώ, να κατακτώ στόχους φαινομενικά απραγματοποίητους, να ξεπερνάω όρια, να τα βάζω με τα θηρία, να μάθω τι σημαίνει θυσία, αφοσίωση, να αγαπάω απόλυτα βαθειά και ολοκληρωτικά χωρίς όρια, να βιώνω τη χαρά της ζωής ανεξάρτητα από τον πόνο, να προσφέρω στους γύρω μου ενώ αγωνίζομαι, να εχω οδηγό μου την αξία της φιλίας, της οικογένειας, της θρησκείας, του καλού που υπάρχει σε όλους μας…. και να μπορώ να έρχομαι όσο πιο κοντά γίνεται στο όνειρο. Τώρα το όνειρο πήρε άλλη μορφή: όπως πάλεψα σαν το λιοντάρι μαζί του έτσι να παλέψω και ακόμα πιο δυνατά για έναν ανώτερο στόχο που θα αλλάξει τις ζωές πολλών ανθρώπων.

Τώρα όμως δεν έχω τη δύναμη να κάνω οποιαδήποτε σκέψη για το μέλλον. Τώρα προσπαθώ να αναπνεύσω, να αντέξω τον απόλυτο πόνο που δεν χωράει πουθενά…

«I believe that imagination is stronger than knowledge. That myth is more potent than α history. That dreams are more powerful than facts. That hope always triumphs over experience. That laughter is the only cure for grief. And I believe that love is stronger than death»

Αυτό που πάντα μένει, που ποτέ δεν νικιέται είναι η ΑΓΑΠΗ

Σας ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου που αγαπήσατε τον υπέροχο Χριστόφορό μας

Με άπειρη αγάπη,

Αναστασία, η πιο περήφανη μητέρα του κόσμου

Δείτε το post της μητέρας του Χριστόφορου

Ο πόνος με παραλύει και ο φόβος να ζήσω χωρίς τον Χριστόφορο δεν με αφήνει να αναπνεύσω.Κανονικά δεν είμαι του…

Gepostet von Anastasia Vaskoudi [4] am Mittwoch, 13. März 2019 [5]