- Infokids.gr - https://www.infokids.gr -

Υπάρχει ένας βασικός λόγος για τον οποίον χρειάζεται να διαβάζετε στο παιδί σας παραμύθια

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που κάνουν την ανάγνωση παραμυθιών στα παιδιά μας εμπειρία πολύτιμη και σχεδόν υποχρεωτική. Ο ένας από αυτούς, όμως, είναι ο πραγματικά ουσιαστικός, αφού αυτός είναι που θα συμβάλλει στη σταδιακή εξέλιξη του παιδιού προς την εφηβική ηλικία και την ενηλικίωση. Η Κλινική Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια κ. Μαρίνα Μόσχα [2] εξηγεί:

 «Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη,

δώσε κλότσο να γυρίσει, παραμύθι ν’ αρχινήσει…»

«Μια φορά και έναν καιρό…, …και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!» Μην μου πείτε ότι το μικρό σας δεν έχει ζητήσει να του διαβάσετε ξανά και ξανά το αγαπημένο του παραμύθι, μάλιστα τόσες φορές που το έχει μάθει απ’ έξω!

«Μαμά, έλα να μου διαβάσεις ένα παραμύθι για να κοιμηθώ!» Μην μου πείτε, επίσης, ότι δεν το έχετε νανουρίσει διαβάζοντάς του ένα παραμύθι, μέχρι να αφεθεί στην αγκαλιά του Μορφέα…

Ακόμα θυμάμαι μία εκπομπή στο ραδιόφωνο ή στην τηλεόραση -δεν έχω την εικόνα και δεν θυμάμαι ποια– όταν ήμουν μικρούλα και εγώ, που ξεκινούσε με το γνωστό «Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη…» και πόσο προσεκτικά και με λαχτάρα καθόμουν να ακούσω το παραμύθι, να ταξιδέψω σε μέρη μαγικά…

Γιατί λοιπόν, όλα τα παιδιά λατρεύουν τα παραμύθια; Τι συμβαίνει με αυτόν το μαγικό κόσμο των παραμυθιών που δεν μπορούν να αντισταθούν οι μικροί αλλά και οι …μεγάλοι μερικές φορές;

Οι ψυχολογικές θεωρίες, αν και μπορεί να αντιμετωπίζουν από διαφορετική σκοπιά την ερμηνεία των παραμυθιών, δεν παύουν να συμφωνούν πάνω κάτω για την ταύτιση του αναγνώστη ή ακροατή (μικρός ή μεγάλος) με τους σημαντικούς – ή και μη – παραμυθένιους ήρωες. Το παιδί μπορεί πολύ εύκολα να αναγνωρίσει τον εαυτό του στον φανταστικό παραμυθόκοσμο, με τον οποίο ταυτίζεται. Το άγχος ή ο φαντασιωσικός φόβος, αντιλαμβάνεται από το παιδί ως κάτι που μπορεί να ξεπεράσει και να αντιμετωπίσει, εφόσον «έτσι γίνεται» στο παραμύθι. Μάλιστα, το γνωστό κλείσιμο «Και ζήσαμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα», δίνει ακόμη μεγαλύτερη βεβαιότητα στο παιδικό μυαλό για την αισιόδοξη πλευρά της ζωής. Άλλωστε γνωρίζουμε πως το παιδί λειτουργεί με τη «μαγική σκέψη» που προηγείται της «λογικής σκέψης». Έτσι, ο φανταστικός αυτός κόσμος ανοίγει το δρόμο για τον ρεαλιστικό κόσμο που θα συναντήσει αργότερα, ενώ θα το έχει προικίσει με τα ηθικά διδάγματα και την εμπιστοσύνη στον εαυτό και στις δυνατότητές του, τις δοκιμασίες της ζωής, την αποδοχή της διαφορετικότητας, αλλά ακόμη και με την έννοια του πειραματισμού μέσα από την ταύτιση με τους ήρωες.

Ας μην αναρωτιόμαστε λοιπόν, γιατί τα παιδιά αγαπάνε τα παραμύθια. Άλλωστε και εμείς οι …μεγάλοι, δεν τα αγαπάμε; Δεν βλέπουμε «παραμύθια για μεγάλους» μέσα από τις ταινίες ή και τα βιώνουμε κάποιες φορές μέσα από τα «παραμύθια της ζωής μας;»