10 σπουδαία μαθήματα ζωής που τα μεγαλύτερα αδέρφια δίνουν στα μικρότερα

Όσες γυναίκες έχουν πάνω από ένα παιδί γνωρίζουν, ότι η συνύπαρξη των αδερφών στο σπίτι δεν είναι εύκολη υπόθεση. Βέβαια, και όσοι από εσάς έχετε έστω και έναν αδερφό ή μία αδερφή το γνωρίζετε, επίσης, πολύ καλά.

Η συνύπαρξη των αδερφών δεν είναι, όμως, μόνο δύσκολη είναι και πολύ όμορφη. Τα αδέρφια τσακώνονται, μαλώνουν, φωνάζουν, αλλά πάντοτε αγαπιούνται! Όσο κι αν εναντιωθούν το ένα στο άλλο, στο τέλος γίνονται μια γροθιά ενάντια στα πάντα. Και αυτό είναι πολύ συγκινητικό.

Πέρα από αυτό, όμως, τα αδέρφια διδάσκουν το ένα το άλλο πολλά. Ειδικά, τα μεγαλύτερα στα μικρότερα. Και αυτό οφείλουμε να τους το αναγνωρίσουμε…

Μαμάδες που έχουν δύο ή και περισσότερα παιδιά, μοιράζονται όσα τα μεγαλύτερα παιδιά τους δίδαξαν τα μικρότερα και… συγκινούν!

  1. «Τα αγόρια μου ηλικίας 3 και 5 ετών, τσακώνονται συχνά. Αλλά ο μικρός έχει τρομερή αδυναμία στον μεγάλο και κάνει ό,τι του λέει εκείνος. Τις προάλλες, λοιπόν, καθώς διασχίζαμε τον δρόμο, ο μεγάλος μου γιος είπε στον αδερφό του: “Μάρκο, πρέπει να κρατάς το χέρι της μαμάς ή το δικό μου, όταν περνάμε τον δρομο”. Σίγουρα, το λέω και εγώ – όπως όλες – πολύ συχνά στα παιδιά, αλλά όταν το λέει ο μεγάλος στον μικρό γιο, τότε αυτό γίνεται νόμος!»
  2. «Ο μικρός μου γιος είναι 5 ετών και περνά την φάση του “μίσους”. Μισεί τα πάντα: το σχολείο, τις εργασίες, εμένα. Ο αδερφός του, ο 7χρονος μεγαλύτερος γιος μου, του λέει: “Μπορείς να μισείς τα πάντα, αλλά όχι την μαμά”. Η πίστη του με συγκινεί, ενώ ο μικρός, πλέον, μισεί τα πάντα εκτός από εμένα…»
  3. «Οι κόρες μου είναι πολύ αγαπημένες και κάνουν σχεδόν τα πάντα μαζί. Πολλοί μάλιστα νομίζουν, ότι είναι δίδυμες. Κι όταν η μεγάλη μου το ακούει αυτό, απαντά “Δεν είμαστε δίδυμες, αλλά είμαστε πολύ τυχερές που είμαστε αδερφές”. Αυτή της η αγάπη είναι ένα πολύ όμορφο μήνυμα και για την μικρή…».
  4. «Έχω έναν γιο και τρεις κόρες. Το καλύτερο πράγμα που έμαθε ο γιος μου στις αδερφές του; Να αγνοούν τα αγόρια!».
  5. «Το καλύτερο πράγμα που δίδαξε ο άνετος γιος μου στην πολύ σοβαρή κόρη μου, ήταν να περνάει καλά. Τις έδειξε πώς να χαλαρώνει και να μην αγχώνεται πολύ».
  6. «Ο μεγαλύτερος γιος μου είναι αυτιστικός. Ο μικρότερος τον φροντίζει και τον προσέχει πάντα. Η κατάσταση του πρώτου μου γιου, έκανε τον δεύτερο ένα συμπονετικό και σκεπτόμενο άτομο».
  7. «Τα πάντα ήταν δυσκολότερα για το μικρό μου παιδί. Το σχολείο, οι φίλοι, οι εργασίες. Όταν το μεγαλύτερο το αντιλήφθηκε ήταν πάντα στο πλευρό του αδερφού του. Αυτός ο δεσμός, αυτή η ομαδική δουλειά είναι το καλύτερο δώρο…».
  8. «Η μεγαλύτερή μου κόρη δίνει στα τέσσερα αδέρφια της συμβουλές για το πώς να αντιμετωπίσουν τους δασκάλους. Ποιοι είναι εκείνοι που φωνάζουν πιο πολύ, ποιοι αναθέτουν περισσότερες εργασίες, ποιους να αποφεύγουν…».
  9. «Και οι δύο μου κόρες ασχολούνται με τη γυμναστική. Η μεγαλύτερη είναι πολύ καλή, ενώ η μικρότερη δυσκολεύεται περισσότερο. Κι όμως το πάθος της μεγάλης είναι αυτό που παρακινεί την μικρή να προσπαθήσει περισσότερο. Κι αν και ακόμα δεν έχει κερδίσει κάποιο μετάλλιο αυτό δεν την πτοεί. Συνεχίζει να πηγαίνει στην προπόνησή της με το ίδιο πείσμα που πηγαινει και η αδερφή της».
  10. «Όταν ο σκύλος μας πέθανε ο μικρός μου γιος δεν μπορούσε να το δεχθεί. Ο αδερφός του, όμως, του μίλησε ήρεμα και του εξήγησε, ότι σκύλος μας δεν μας ξεχνά, ούτε εμείς ξεχνάμε εκείνον. Ήταν τόσο γλυκό που δάκρυσα».

Πηγή: pgeveryday.com