Εν αναμονή του 4ου μωρού της η Ολίβια Γαβρίλη μιλά στο Infokids για την εμπειρία της με τον κορωνοϊό

Πριν λίγες μέρες η γνωστή μαμά blogger Ολίβια Γαβρίλη αποκάλυψε μέσω του λογαριασμού της στο Instagram ότι είναι θετική στον κορωνοϊό ενώ διανύει ήδη τον έβδομο μήνα της τέταρτης εγκυμοσύνης της.

Το Infokids.gr μίλησε με την μαμά Ολίβια για την περιπέτεια της υγείας της με τον Covid-19 μεσούσης της κύησης, για το πώς διαχειρίστηκε το ζήτημα της αποβολής στην περασμένη καραντίνα, την τέταρτη εγκυμοσύνη που ήρθε ως θείο δώρο τον Μάιο αλλά και για το πώς νιώθει που η οικογένειά της θα γίνει πλέον πολύτεκνη.

Μιλήστε μας για την περιπέτεια της υγείας σας καθώς διαγνωστήκατε θετική στον κορωνοϊό ούσα έγκυος. Ποια ήταν τα συμπτώματα που εμφανίσατε; Πώς αντιμετωπίσατε την κατάσταση σας; Αγχωθήκατε για το μωρό; Πώς κολλήσατε;

Όλα ξεκίνησαν με έναν περίεργο, ξηρό βήχα από το πουθενά και μια αίσθηση κόπωση με πόνους στο κορμί, όπως νιώθουμε μετά από έντονη άσκηση. Την επόμενη μέρα εμφανίστηκε και ο πυρετός που έφτασε μόνο μέχρι 37.9. Μέσα μου από την αρχή ένιωθα πως ίσως ήταν Covid-19, γιατί τα συμπτώματα ήταν διαφορετικά απ’ ότι έχω νιώσει κατά καιρούς σε ιώσεις και κρυολογήματα. Ναι μεν δεν ήταν πολύ έντονα, όμως με έκαναν να νιώθω πολύ ταλαιπωρημένη για τρεις μέρες.

Στο μεταξύ ένας δικός μας άνθρωπος είχε εμφανίσει υψηλό πυρετό δυο μέρες πριν και ήταν σε αναμονή των αποτελεσμάτων του τεστ που έκανε. Όταν βγήκε θετικός, ήμασταν πια ακόμα πιο σίγουροι πως είχα κολλήσει κι εγώ, καθώς ήταν οι τελευταίοι άνθρωποι που συναντήσαμε την Παρασκευή πριν ξεκινήσει το δεύτερο lockdown. Αν και βρεθήκαμε στον ίδιο χώρο με μάσκες, τις βγάλαμε για λίγο μόνο να φάμε κάποια κεράσματα.

Απ΄ ό,τι φαίνεται αυτά τα λίγα λεπτά σε συνδυασμό με την κοντινή απόσταση μεταξύ μας σε εσωτερικό χώρο ήταν αρκετά για να νοσήσω κι εγώ. Ήμουν από την αρχή ψύχραιμη, καθώς ήξερα από τη γιατρό μου πως ακόμα και αν νοσήσω, θα το περάσω κατά πάσα πιθανότητα ήπια, όπως οι περισσότερες εγκυμονούσες, ενώ και το μωρό μου θα ήταν ασφαλές στην κοιλιά.

Με το που εμφάνισα πυρετό, σταμάτησαν και τα παιδιά το σχολείο σε αναμονή των δικών μου αποτελεσμάτων και όταν πια βγήκε και το δικό τεστ θετικό, μπήκαμε επίσημα πια σε καραντίνα όλοι μαζί. Τα παιδιά δεν δείχνουν να κόλλησαν (ή είναι ασυμπτωματικά), ενώ ο σύζυγός μου μάλλον το περνάει τώρα και περιμένει τα δικά του αποτελέσματα. Μας πήραν χθες τηλέφωνο από την πολιτική προστασία και μας ενημέρωσαν πως η δική μου καραντίνα λήγει στις 10 μέρες από το θετικό μου τεστ, ενώ των υπολοίπων σε 14 μέρες. Σε περίπτωση που και ο σύζυγός μου πάρει τώρα θετικό αποτέλεσμα, η καραντίνα του θα αρχίσει εκ νέου από τη μέρα του τεστ και θα κρατήσει 10 μέρες.

Μείνατε έγκυος τον Μάρτιο στο προηγούμενο lockdown αλλά αποβάλλετε. Τον Μάιο, μείνατε ξανά έγκυος και πλέον διανύετε αισίως τον έβδομο μήνα της εγκυμοσύνης σας. Πώς διαχειριστήκατε αυτές τις τόσο σημαντικές αλλαγές στη ζωή και διακυμάνσεις στη ψυχολογία σας εν μέσω δύσκολων συνθηκών; Τι συμβουλεύετε τις γυναίκες που βίωσαν ή βιώνουν μια αποβολή αυτό το διάστημα;

Ο λόγος που ίσως παρέμεινα πολύ ψύχραιμη αυτή τη φορά παρ΄ ό,τι νόσησα είναι το ότι στο πρώτο lockdown ζορίστηκα πάρα πολύ ψυχολογικά. Ήταν πρωτόγνωρο για όλους αυτό που ζούσαμε και μέσα σε όλα διένυα τις πρώτες εβδομάδες μιας εγκυμοσύνης που -θες από το ένστικτο της μάνας;- ένιωθα από την αρχή πως ίσως δεν πήγαινε καλά…

Ενώ ο πρώτος υπέρηχος ήταν μια χαρά, στον επόμενο είδαμε πως το μωράκι δεν αναπτύσσεται όπως θα έπρεπε, ούτε χτυπούσε πια καρδιά.

Η αποβολή ήταν ψυχοφθόρα. Όσο κι αν ο εγκέφαλος εξηγεί πως όλη αυτή η εμπειρία είναι κομμάτι της φύσης και πως η φύση είναι σοφή και γίνεται “για καλό”, τόσο η ψυχή και η καρδιά πονάνε. Κράτησε μόλις λίγες βδομάδες εκείνη η εγκυμοσύνη, αλλά στο μεταξύ είχαμε προλάβει να κάνουμε όνειρα, να το ανακοινώνουμε σε δικούς μας ανθρώπους, να ψάξουμε ονόματα… Όλα όσα κάνει ένα ζευγάρι που μαθαίνει τα χαρμόσυνα νέα…

Ευτυχώς πήραμε αμέσως το ok από τη γιατρό μου να προσπαθήσουμε ξανά και έτσι έμεινα αμέσως έγκυος στο rainbow baby μου, όπως αποκαλούν τα μωράκια που έρχονται μετά από μια αποβολή και έτσι η λύπη έδωσε θέση στη νέα χαρά. Πολύ άγχος βέβαια τους πρώτους μήνες, ειδικά μέχρι να νιώσω το μωρό μέσα στην κοιλιά…

Τα πράγματα κυλούν ευτυχώς μια χαρά αυτή τη φορά και αν συνεχίσουν έτσι, σε 2 1/2 μήνες θα έχουμε το αγοράκι μας αγκαλιά. Στις γυναίκες που το πέρασαν, το περνούν ή θα το περάσουν, θέλω να πω πως δεν είναι μόνες!

Λένε πως 1 στις 4 γυναίκες θα βιώσει κάποια αποβολή. Να πάρουν όσο χρόνο χρειαστούν και να προσπαθήσουν να εξωτερικεύσουν το συναίσθημα τους… Δεν είναι ντροπή να νιώθουν άσχημα, δεν είναι “αχαριστία”, ακόμα και αν έχουν άλλα δύο, τρία, δεκατρία παιδιά στο σπίτι. Ο πόνος είναι πόνος. Και να θυμούνται πως για τις περισσότερες γυναίκες πάντα έρχεται ένα υγιές σποράκι μετά την απώλεια!

Σε δύο μήνες θα φέρετε στον κόσμο το τέταρτο μωράκι σας. Πώς νιώθετε που η οικογένειά σας ετοιμάζεται να μεγαλώσει; Πώς υποδέχθηκαν τα μεγαλύτερα παιδιά σας τον επικείμενο ερχομό ενός ακόμα μωρού στο σπίτι;

Από τον πρώτο πρώτο καιρό που ο Σταύρος ήρθε στη ζωή μας, τα παιδιά μας ρωτούσαν πότε θα κάνουμε μωρό… Όπως καταλαβαίνετε, πέταξαν στα σύννεφα με τα χαρμόσυνα νέα! Υπήρξε μια μικρή απογοήτευση από τη νεράιδα του σπιτιού, όταν τους ανακοινώσαμε πως και αυτό το μωρό θα είναι αγόρι, αλλά ευτυχώς ξεπεράστηκε γρήγορα.

Ανυπομονούμε όλοι να έρθει το νέο μέλος στη ζωή μας, ενώ όπως είναι φυσικό, οι γονείς αγχωνόμαστε λίγο για το πώς θα το πάρει ο -προς το παρόν- μικρότερος της παρέας μας που έχει μάθει να έχει το ενδιαφέρον και την προσοχή όλων μας στραμμένο πάνω του.

Μέσα μας, βέβαια, είμαστε σίγουροι πως όλα θα πάνε καλά! Θα βρούμε γρήγορα τις νέες ισορροπίες και μετά από αυτή την πολύτιμη προσθήκη 🙂 Θέληση και αγάπη να υπάρχει και όλα γίνονται!

Ονειρευόσασταν πάντα να δημιουργήσετε μια τόσο μεγάλη οικογένεια; Το
ενδεχόμενο ενός πέμπτου παιδιού είναι στα σχέδια σας;

Αν μου έλεγες στα 20 μου πως σε μερικά χρόνια θα ήμουν πολύτεκνη μαμά, θα γελούσα μέχρι δακρύων! Πάντα λάτρευα τα παιδιά και από μικρή έβλεπα πως και αυτά με αγαπούν. Ενώ μου άρεσε η ιδέα μιας μεγάλη οικογένειας, πίστευα πως δεν θα έκανα πολλά δικά μου… “Δύο το πολύ”, έλεγα!

Μετά τον ερχομό του τρίτου παιδιού, απέκλεισα πια κάθε ενδεχόμενο να κάνω άλλο παιδί… Ήμουν φοβισμένη και απογοητευμένη από τις σχέσεις… Δεν είναι εύκολο να είσαι μητέρα μόνη…

Όταν, όμως, γνώρισα τον Σταύρο, γνώρισα και τι θα πει αληθινή αγάπη… Δεν γινόταν να μην αποκτήσω ένα παιδάκι με αυτόν τον άνθρωπο που με τόση ανιδιοτέλεια άνοιξε την αγκαλιά του σε τρία παιδιά που δεν ήταν δικά του… Ήρθε και μου πήρε τον φόβο… Και έτσι φτάσαμε στο σήμερα, να περιμένουμε το τέταρτο παιδάκι… Με ρωτάνε συχνά αν θα κάνουμε και άλλο… Mετά απ’ όλα αυτά, έχω μάθει πια να μην λέω “Όχι”. Ποτέ δεν ξέρεις! 🙂

Τι σας οδήγησε να δημιουργήσετε το blog σας eimaimama.gr και να μοιραστείτε τις σκέψεις σας περί μητρότητας με άλλες μανούλες; Πώς νιώθετε που έχετε αποκτήσει ένα φανατικό κοινό μαμάδων που σας ακολουθούν και σας στηρίζουν σε κάθε σας προσπάθεια; Τι έχετε αποκομίσει από αυτή την όμορφη κοινότητα μαμάδων που έχετε δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια;

Έφτιαξα το blog μου -που τότε ονόμασα Είμαι Έγκυος!- το καλοκαίρι του 2009, όταν έμαθα πως είμαι έγκυος στο πρώτο μου παιδάκι. Το έκανα κάπως σαν ημερολόγιο για να διαβάζουν οι φίλοι μου όσα ζούσα στο νέο αυτό κεφάλαιο της ζωής μου. Είχα μόλις λίγους μήνες στην Αθήνα και οι περισσότεροι από αυτούς που αγαπούσα ήταν μακριά μου και προσπάθησα έτσι να βρω έναν τρόπο για να τους νιώθω πιο κοντά μου….

Λίγο μετά θέλησα να ενώσω τις μαμάδες της χώρας. Να έχουμε ένα σημείο συνάντησης να μοιραζόμαστε εμπειρίες και να ανταλλάσσουμε απόψεις. Δεν το περίμενα, βέβαια, τότε πως θα εξελιχθεί τόσο γρήγορα σε κάτι τόσο μεγάλο και πως θα γίνει η δουλειά μου!

Νιώθω πολύ περήφανη για όλη αυτή τη μαμαδοκοινότητα… Χαίρομαι που χάρη στο blog μου, αλλά και στη Facebook ομάδα μας, τις “Ελληνίδες Μαμάδες”, έχουν κατά καιρούς βοηθηθεί μαμάδες και παιδιά, έχουν δημιουργηθεί φιλίες, κουμπαριές… Και φυσικά πήρα και εγώ συμπαράσταση και βοήθεια, όποτε τη χρειάστηκα…

Να είναι καλά όλες οι μανούλες! Κουράγιο και υπομονή σε όλο αυτό που περνάμε… Είμαι σίγουρη πως όταν πια περάσει, θα το διηγούμαστε σαν ένα παραμύθι με αίσιο τέλος. Μέχρι τότε, προσέχουμε όσο μπορούμε για το καλό όλων μας!