Mια διαδικασία που απαιτεί χρόνο και δεξιοτεχνία
“Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί τα παιδιά δεν διδάσκονται πλέον να γράφουν καλλιγραφικά; “
Και όχι, δεν είναι τυχαίο που τείνουν να το χρησιμοποιούν όλο και λιγότερο.
Το να γράφεις με καλλιγραφικά σημαίνει να μεταφράζεις τις σκέψεις σε λέξεις· σε αναγκάζει να μην πάρεις το χέρι σου από το χαρτί.
Μια τονωτική προσπάθεια, που σου επιτρέπει να συνδέσεις ιδέες, να τις συνδέσεις και να τις βάλεις σε σχέση.
Όχι τυχαία η λέξη καλλιγραφικό προέρχεται από το λατινικό “currere”, που τρέχει, που κυλάει, γιατί η σκέψη είναι φτερωτή, τρέχει, πετάει.
Φυσικά, το καλλιγραφικό δεν έχει θέση στον σημερινό κόσμο, έναν κόσμο που κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να επιβραδύνει την ανάπτυξη της σκέψης, να την γεμίσει.
Το καλλιγραφικό στυλ γεννήθηκε στην Ιταλία και μετά εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο.
Γιατί; Γιατί;
Επειδή ήταν συμπαγές, κομψό, καθαρή γραφή.
Αλλά η δική μας κοινωνία που δεν έχει πια χρόνο για κομψότητα, ομορφιά, πολυπλοκότητα; έχουμε συνθετικά αλλά όχι σαφήνεια, ταχύτητα αλλά όχι αποτελεσματικότητα, ενημέρωση αλλά όχι γνώση!
Γενικά, γνωρίζουμε πάρα πολλά και πολύ λίγα γιατί δεν είμαστε πλέον (γενικά μιλώντας) σε θέση να βάλουμε τα πράγματα σε σχέση.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν πλέον να σκεφτούν.
Γι’ αυτό πρέπει να επιστρέψουμε στο γράψιμο καλλιγραφικά, ειδικά στο σχολείο. Γιατί δεν πρόκειται μόνο για την ανάκτηση ενός στυλ γραφής, αλλά για το να δώσουμε ανάσα στις σκέψεις μας ξανά.
Ό,τι μας κάνει να ζούμε, που τρέφει την ψυχή, που συντηρεί το πνεύμα, συνδέεται με την αναπνοή.
Χωρίς ανάσα, όπως έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες, σκέψη δεν υπάρχει. Και χωρίς σκέψεις δεν υπάρχει ζωή.
