Ο καθηγητής Παιδιατρικής Γιώργος Χρούσος, ένας εκ των 250 σημαντικότερων κλινικών ερευνητών στον κόσμο, εξηγεί στο protothema.gr και στον Δημήτρη Δανίκα τι κρύβεται πίσω από τα μαθησιακά προβλήματα των παιδιών και περιγράφει τον χρυσό κανόνα της μακροζωίας.
Καθηγητής παιδιατρικής Γ. Χρούσος: Η οικογένεια είναι το καλύτερο καταφύγιο για ένα παιδί
Ο Γεώργιος Χρούσος είναι μεταξύ των 250 πλέον χαρακτηριστικών κλινικών ερευνητών του κόσμου. Συνέγραψε περισσότερες από 1.100 επιστημονικές εκδόσεις, επιμελήθηκε 29 βιβλία, ενώ τα έργα του έχουν χρησιμοποιηθεί περισσότερες από 74.000 φορές. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα ISI (που μετρά τις αναζητήσεις για επιστημονικές εκδόσεις), είναι ο πλέον ανακτημένος κλινικός παιδίατρος και ενδοκρινολόγος στον κόσμο. Σύμφωνα με τον μετρητή αναφορών της υπηρεσίας Google Μελετητής, είναι ο 37ος πλέον αναγνωρισμένος επιστήμονας στον κόσμο.
Είναι καθηγητής και πρόεδρος του Τμήματος Παιδιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήταν ανώτερος ερευνητής, επικεφαλής του Τμήματος Παιδιατρικής Ενδοκρινολογίας και του Προγράμματος Κατάρτισης, καθώς και επικεφαλής του Κλάδου Παιδιατρικής και Αναπαραγωγικής Ενδοκρινολογίας του Εθνικού Ινστιτούτου Παιδικής Υγείας και Ανθρώπινης Εξέλιξης των ΗΠΑ. Είναι επίσης καθηγητής κλινικής στην Παιδιατρική, στη Φυσιολογία και τη Βιοφυσική στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Τζόρτζταουν και διακεκριμένος επισκέπτης ερευνητής στο Ινστιτούτο Παιδικής Υγείας και Ανθρώπινης Εξέλιξης των ΗΠΑ.
«Όσο μεγαλύτεροι είναι οι γονείς, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα τα παιδιά τους να γεννηθούν με προβλήματα»
Δ.Δ.: Μπορεί κανείς να διατηρηθεί νέος; Τα κύτταρα δεν πεθαίνουν;
Γ.ΧΡ.: Τα κύτταρα πεθαίνουν – και είναι προγραμματισμένα να πεθάνουν. Όμως αυτό βέβαια πάει λίγο μακριά στο μέλλον – ξέρουμε πλέον πώς να κάνουμε την αναγέννηση ενός κυττάρου. Να σκεφτείτε ότι οι γαμέτες, δηλαδή τα ωάρια και τα σπερματοζωάρια, είναι νέα κύτταρα, έχουν επανέλθει σε πολύ νεανική μορφή.
Δ.Δ.: Δηλαδή τα κύτταρα ενός άνδρα εβδομήντα ετών στην εκσπερμάτωση είναι νέα;
Γ.ΧΡ.: Τα κύτταρα αυτά είναι νέα, δυστυχώς όμως, λόγω του ότι έχουν περάσει εβδομήντα χρόνια, έχουν μαζέψει μεταλλάξεις πάνω τους. Εχουν γίνει αλλαγές στο DNA. Γι’ αυτό και όταν έχουμε μεγαλύτερους γονείς, δηλαδή πατέρες και μητέρες που είναι μεγάλης ηλικίας, τα παιδιά αυτά έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να έχουν προβλήματα γενετικά, τα οποία μπορεί να εμφανιστούν με διάφορους τρόπους.
Δ.Δ.: Δηλαδή η γυναίκα μέχρι πόσων ετών είναι καλό να γεννάει;
Γ.ΧΡ.: Το καλό είναι μέχρι τα 37 να έχει ολοκληρώσει τον κύκλο. Διότι μετά πλέον αρχίζει και το αναπαραγωγικό σύστημα σιγά-σιγά να αλλοιώνεται, η γονιμότητα πέφτει.
Δ.Δ.: Και αυτό δημιουργεί προβλήματα στο παιδί στο μέλλον.
Γ.ΧΡ.: Ακριβώς. Πολλά παιδάκια που έχουν μαθησιακά προβλήματα, ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότας) πέφτουν μέσα στο φάσμα του αυτισμού. Αν τα κοιτάξει κανείς, έχουν μεταλλάξεις σε διάφορα γονίδια. Και όσο μεγαλύτεροι είναι οι γονείς, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να έχεις και κάτι τέτοιο.
Δ.Δ.: Δηλαδή μια μητέρα που γεννάει σαράντα ετών μπορεί να έχει περισσότερες πιθανότητες να γεννήσει αυτιστικό παιδί;
Γ.ΧΡ.: Εάν πάρω μια στατιστική και βάλω από τη μια μεριά την ηλικία της μητέρας ή του πατέρα και από την άλλη μεριά την πιθανότητα το παιδί να έχει κάτι αναπτυξιακό, θα είναι μια ευθεία γραμμή. Υπάρχει δηλαδή μια συσχέτιση – ανεβαίνει η ηλικία, ανεβαίνουν οι πιθανότητες.
Δ.Δ.: Αλλά γίνεται προγεννητικός έλεγχος τώρα, δεν είναι έτσι;
Γ.ΧΡ.: Γίνεται για ορισμένα νοσήματα, όχι για όλα. Για τον αυτισμό δεν γίνεται, διότι ο αυτισμός είναι πολυγονιδιακό πρόβλημα. Θα γίνεται κάποτε, όταν ξέρουμε όλα τα γονίδια.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
