Μητσοτάκης: “Αναβαθμίζουμε το δημόσιο σχολείο- Έμφαση στις γλώσσες – Αξιολόγηση χωρίς τιμωρητικό χαρακτήρα”

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μαζί με την υπουργό Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, παρουσίασαν χθες το απόγευμα το νομοσχέδιο για το νέο αναβαθμισμένο ελληνικό δημόσιο σχολείο. Το νομοσχέδιο θα τεθεί αυτή την εβδομάδα σε δημόσια διαβούλευση.

Αναλυτικά η τοποθέτηση του Πρωθυπουργού:

Χαίρομαι πάρα πολύ που μου δίνεται, σήμερα, η ευκαιρία να βρεθώ μαζί σας σε έναν σπουδαίο χώρο, τον οποίο σχεδίασε και υλοποίησε ένας πρωτοπόρος αρχιτέκτονας πριν από αρκετές δεκαετίες, ενσωματώνοντας τη δική του φιλοσοφία για ένα σχολείο διαδραστικό, συναντώντας τις απαιτήσεις της εποχής του.

Σήμερα σας παρουσιάζουμε το όραμά μας για ένα σχολείο το οποίο θα έχει ως κεντρικό σκοπό να προσφέρει γνώση, αλλά και δεξιότητες στους μαθητές από αφοσιωμένους δασκάλους και καθηγητές, έτσι ώστε να σας προετοιμάσουμε, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, για ό,τι επιλέξετε να κάνετε, τελικά, στη ζωή σας όταν ολοκληρωθεί το σχολείο.

Είτε αυτό είναι πανεπιστημιακές σπουδές, είτε είναι μεταλυκειακή εκπαίδευση, είτε οποιαδήποτε επαγγελματική διαδρομή, εσείς διαλέξετε, επιλέγοντας να σταματήσετε την εκπαίδευσή σας μετά την ολοκλήρωση του σχολείου.Και πρέπει να σας πω, ότι αυτή η προσπάθεια, είναι μια προσπάθεια η οποία όχι μόνο δεν σταμάτησε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αλλά αντίθετα η πανδημία κατέδειξε με τρόπο εμφατικό πόσο σημαντική είναι.

Τεχνολογικός εξοπλισμός σε όλα τα σχολεία

Μιλάμε, πρωτίστως, για τον τεχνολογικό εξοπλισμό, ο οποίος θα δώσει τις δυνατότητες, όπως το ακούσαμε χαρακτηριστικά στο βίντεο το οποίο προηγήθηκε, στους δασκάλους και στους καθηγητές σας, να έχουν πρόσβαση στα πιο σύγχρονα ψηφιακά εργαλεία, διαδραστικούς πίνακες, γρήγορο διαδίκτυο, online βάσεις δεδομένων, ώστε να μπορούμε να προσαρμόσουμε την εκπαιδευτική διαδικασία στις ανάγκες των καιρών.

Όμως, όταν μιλάμε για το νέο σχολείο, έτσι όπως τουλάχιστον εγώ το οραματίζομαι, θα πρέπει να απαντήσουμε πρώτα απ’ όλα σε δύο βασικές ερωτήσεις: τί θέλουμε να μάθουμε και πώς θα το μάθουμε αυτό το οποίο θέλουμε να μάθουμε.

Το τί θέλουμε να μάθουμε δεν αφορά σήμερα πια μόνο τη γνώση, τα βασικά γνωστικά αντικείμενα με τα οποία όλοι είμαστε εξοικειωμένοι. Αυτά είναι πάρα πολύ σημαντικά και θα εξακολουθούν πάντα να αποτελούν τον πυρήνα του σχολικού προγράμματος.

Για σκεφτείτε, όμως, είναι αυτή πραγματικά η σημασία της γνώσης, σε μια εποχή που μπορείτε να βρείτε οποιαδήποτε πληροφορία θέλετε από το κινητό σας, κάνοντας μια απλή αναζήτηση; Έχει την ίδια σημασία η αποστήθιση με αυτήν πριν από 10, 20, 30 χρόνια; Νομίζω πως όχι. Σίγουρα πρέπει να μεταφέρουμε έναν βασικό πυρήνα γνώσεων. Αυτό είναι πάντα σημαντικό και σίγουρα θα αποτελεί τον κύριο στόχο του σχολείου.

Πρέπει να μάθουμε και άλλα πράγματα όμως. Η κριτική σκέψη, η σύνθεση, η αξιοποίηση των διαφορετικών πηγών αλλά και δεξιότητες οι οποίες θα σας είναι πάρα πολύ σημαντικές, όταν με το καλό τελειώσετε το σχολείο. Πώς θα δουλεύετε σε ομάδες. Ζητήματα που έχουν να κάνουν με αυτό το οποίο αποκαλούμε συναισθηματική ευφυΐα.

Εργαστήρια Δεξιοτήτων

Όλες αυτές οι δεξιότητες είναι πάρα πολύ σημαντικές. Το πώς θα έρθετε σε επαφή με καινούργια αντικείμενα τα οποία ξεφεύγουν του πλαισίου των μαθημάτων έτσι όπως τα διδάσκουμε σήμερα στο σχολείο και τα οποία, με πολύ μεγάλη χαρά, ξέρω ότι φέτος θα αποτελούν πια αντικείμενα των εργαστηρίων δεξιοτήτων για όλα τα σχολεία.

Ζητήματα, όπως η περιβαλλοντική εκπαίδευση. Ζητήματα που έχουν να κάνουν με τον τρόπο με τον οποίο συμμετέχουμε στη Δημοκρατία μας. Ζητήματα τα οποία έχουν να κάνουν με θέματα, όπως η υγιεινή διατροφή. Το πώς θα μάθετε να φροντίζετε και να προσέχετε τον εαυτό σας. Ζητήματα που έχουν να κάνουν με την οδική ασφάλεια. Ζητήματα τα οποία μπορεί πριν από κάποια χρόνια κάποιοι να τα έβλεπαν ως ταμπού, όπως η σεξουαλική αγωγή, το πώς αντιμετωπίζετε τη διαφορετικότητα μέσα από την ίδια τη ζωή σας.

Έμφαση στις ξένες γλώσσες

Πολύ μεγάλη σημασία αποδίδουμε στις γλώσσες. Αναφέρθηκε αν δεν κάνω λάθος κάποιος δάσκαλος σε αυτό, στα βίντεο τα οποία είδαμε.

Το γεγονός πια ότι τα παιδιά από την ηλικία των τεσσάρων μαθαίνουν μια ξένη γλώσσα, μαθαίνουν αγγλικά από το νηπιαγωγείο, το γεγονός πια ότι το νηπιαγωγείο ξεκινάει στα τέσσερα, έχει πάρα πάρα πολύ μεγάλη σημασία αυτό για να μπορέσουμε να δώσουμε σε όλα τα παιδιά ίσες ευκαιρίες

. Διότι ξέρουμε πια, το γνωρίζουμε, μας το λέει η επιστήμη, ότι οι βασικές συνάψεις του εγκεφάλου έχουν διαμορφωθεί ουσιαστικά μέχρι τα 6- 7 χρόνια. Άρα το να γίνεται αυτό τα πρώτα 6 χρόνια της ζωής ενός παιδιού έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία για το πώς θα μπορέσει στη συνέχεια να παρακολουθήσει τα μαθήματα και να μπορέσει να έχει, πραγματικά, τις ίδιες ευκαιρίες που θα έχει ένα άλλο παιδί το οποίο έχει πρόσβαση σε μια προσχολική εκπαίδευση δύο ετών.

Όλα τα παιδιά πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να φοιτήσουν σε ένα δημόσιο σχολείο και να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες στη συνέχεια, να επιλέξουν για το τί θα κάνουν στη ζωή τους.

Και μέσα σε αυτή τη φιλοσοφία ακριβώς εντάσσεται και η πολύ μεγάλη έμφαση την οποία δίνουμε στον επαγγελματικό προσανατολισμό και χαίρομαι ιδιαίτερα που το μάθημα αυτό ξαναμπαίνει δυναμικά στο ωρολόγιο πρόγραμμα. Και βέβαια, τη σημασία που δίνουμε σε άλλες επαγγελματικές διαδρομές, τα Πρότυπα Επαγγελματικά Λύκεια αλλά και στη μεταλυκειακή εκπαίδευση εκτός πανεπιστημίου. Στα δημόσια ΙΕΚ μας αλλά και σε άλλους δρόμους που μπορεί κάποιος να ακολουθήσει, σε περίπτωση που δεν επιλέξει ή δεν καταφέρει να περάσει σ’ ένα Πανεπιστήμιο.

Έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία αυτό. Και έχει μεγάλη σημασία να μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά τη δυνατότητα να αποφασίσουν ώριμα τα ίδια για το τί είναι αυτό το οποίο τους κεντρίζει το ενδιαφέρον και να μην είναι αυτή μια απόφαση την οποία θα πάρουν οι γονείς για σας. Να μπορείτε να την πάρετε εσείς οι ίδιοι, γνωρίζοντας όμως, ποια είναι τα επαγγέλματα τα οποία θα έχουν πολύ μεγάλη ζήτηση στο μέλλον. Και δεν είναι τυχαίο σήμερα, το είπε και η Υπουργός, το βρίσκω εντυπωσιακό στατιστικό, ότι ένας στους τέσσερις που φοιτούν σε δημόσιο ΙΕΚ είναι απόφοιτοι πανεπιστημίου.

Το Πανεπιστήμιο είναι πάρα πολύ σημαντικό για λόγους που δεν χρειάζεται να αναλύσω. Όμως, υπάρχουν και επαγγελματικές διαδρομές και εκτός Πανεπιστημίου. Υπάρχουν επαγγέλματα τα οποία δεν χρειάζονται πανεπιστημιακή εκπαίδευση, τα οποία είναι και πολύ δημιουργικά αλλά μπορεί να είναι και εξαιρετικά προσοδοφόρα. Και ακριβώς θέλουμε να δίνουμε τη δυνατότητα σε κάθε παιδί, σε κάθε γονιό, σε κάθε οικογένεια να μπορεί να έχει αυτές τις επιλογές.

Να μην αισθάνεται ποτέ ένα παιδί ότι είναι εγκλωβισμένο σε ένα αδιέξοδο ή ότι θα είναι υποχρεωμένο να μπει στο Πανεπιστήμιο και αν δεν μπει στο Πανεπιστήμιο, είναι η απόλυτη αποτυχία και πήγε στράφι όλος ο κόπος τον οποίο κάνατε.

Είμαστε εδώ να μιλήσουμε για το σχολείο, αλλά σίγουρα είναι λάθος να σπρώχνουμε παιδιά προς τμήματα Πανεπιστημίων τα οποία ξέρουμε ότι τελικά δεν έχουν μεγάλη ζήτηση και από τα οποία τα παιδιά που θα μπουν, δεν θα αποφοιτήσουν.

Και φαντάζομαι, ότι και εσείς τα νέα παιδιά, ειδικά τα παιδιά που είναι 15, 16, 17 χρονών, που θα βρεθείτε σε λίγο αντιμέτωποι με την πρόκληση των πανελληνίων, δεν θα θέλατε να πάτε σε ένα τμήμα το οποίο να μην σας λέει τίποτα, στο οποίο να πήγατε τυχαία, να έχετε περάσει 5 – 6 χρόνια και δεν θα αποφοιτήσετε ποτέ από αυτό το τμήμα.

Επαγγελματική εκπαίδευση, κατάρτιση και μεταλυκειακή εκπαίδευση

Δεν είναι καλό ούτε για εσάς, ούτε τελικά για την ίδια τη δημόσια εκπαίδευση. Και γι’ αυτό και αποδίδουμε τόσο μεγάλη σημασία και στα ζητήματα του επαγγελματικού προσανατολισμού, αλλά και στα ζητήματα της μεταλυκειακής εκπαίδευσης, της επαγγελματικής εκπαίδευσης, της τεχνικής εκπαίδευσης και βέβαια της δια βίου μάθησης. Δεν είναι αντικείμενο αυτό της σημερινής μας συζήτησης, αλλά η αλήθεια είναι ότι πια πρέπει να εκπαιδευόμαστε συνέχεια. Όλοι μας. Αυτό ισχύει για όλους μας.

Ισχύει για εσάς, ισχύει για εμάς. Η εκπαίδευση είναι μια συνεχής διαδικασία, η οποία δεν σταματά ποτέ. Συνέχεια αποκτούμε καινούριες δεξιότητες. Η αγορά εργασίας συνέχεια αλλάζει και αυτή η σειρά των πραγμάτων, έτσι όπως τουλάχιστον αφορούσε τους γονείς μας: σπουδάζεις κάτι, έχεις μια δουλειά για μια ζωή και τελικά μετά παίρνεις τη σύνταξή σου, είναι κάτι το οποίο, δυστυχώς ή ευτυχώς, ανάλογα από το πώς θα το δει κανείς στη σημερινή εποχή, δεν ισχύει πια.

Εκπαιδευτικές καινοτομίες

Και ακριβώς όταν συζητούσαμε και με την Υπουργό προεκλογικά το πρόγραμμά μας, πάντα της έλεγα: δώσε παραπάνω βαθμούς ελευθερίας στα σχολεία. Δώσε περισσότερες αρμοδιότητες τους Διευθυντές. Ξέρει καλύτερα από τον Τμηματάρχη του Υπουργείου τί είναι καλό για το σχολείο του. Μην τον εγκλωβίζεις σε μία τόσο περιοριστική προσέγγιση να μη μπορεί να φύγει ούτε κόμμα από αυτά που του λέει μία εγκύκλιος του Υπουργείου. 

Κάνουμε ένα σημαντικό πρώτο βήμα με το πολλαπλό βιβλίο, τη δυνατότητα, δηλαδή, των δασκάλων, των καθηγητών του ίδιου γνωστικού αντικειμένου να επιλέξουν τελικά πιο βιβλίο τους ταιριάζει καλύτερα.

Είναι μία πολύ σημαντική τομή αυτή για το ελληνικό δημόσιο σχολείο.

Να δώσουμε τη δυνατότητα στους καθηγητές να εξετάζουν τους μαθητές με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί πρέπει το Υπουργείο να λέει, παραδείγματος χάρη, ότι στην Ιστορία πρέπει να εξεταστείτε με δύο πρόχειρα διαγωνίσματα και ένα ωριαίο ή ό,τι μπορεί να λέει η κατευθυντήρια εγκύκλιος.

Ας αφήσουμε το δάσκαλο, τον καθηγητή ελεύθερο να εξετάσει τους μαθητές του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Θα κάνει την τάξη πιο δημιουργική, θα την κάνει πιο ευχάριστη.

Το σχολείο πρέπει να είναι ευχάριστο. Δεν είναι μια αγγαρεία στην οποία πρέπει να πηγαίνουμε. Και, νομίζω, ότι αυτό θα δώσει και παραπάνω βαθμούς στους καθηγητές και στους δασκάλους να εκφράσουν τη δημιουργικότητά τους.

Μία δημιουργικότητα που τη συναντώ συνέχεια όταν συνομιλώ μαζί τους με έναν τρόπο τελικά πιο ουσιαστικό και για τους ίδιους που θα αισθάνονται μεγαλύτερη προσφορά και μεγαλύτερη δυνατότητα να υλοποιήσουν όλα αυτά τα ωραία πράγματα που θέλουν να κάνουν και μέχρι σήμερα πολύ απλά δεν τους αφήναμε να τα κάνουν.

Τι είναι αυτό στην αξιολόγηση που ανάβει ενίοτε τόσα πολλά κόκκινα κουμπάκια και λαμπάκια και κανείς δεν θέλει να την ακούει, τουλάχιστον απ’ αυτούς οι οποίοι διαδηλώνουν.

Οι μαθητές μας αξιολογείστε συνέχεια. Τι είναι το διαγώνισμα το οποίο θα κάνετε, τι είναι οι πανελλήνιες παρά μόνο μία διαδικασία αξιολόγησης;

Και έχουμε πει από την πρώτη στιγμή ότι η αξιολόγηση δεν έχει -και θα το ξαναπώ- τιμωρητικό χαρακτήρα. Κανείς δεν θα απολυθεί. Κανείς δεν θα χάσει το μισθό του.

Έχει, εάν σε μία διαδικασία αξιολόγησης φανεί ότι επιδέχεται βελτίωσης, έχει έναν σκοπό και μόνο, να βοηθήσουμε δασκάλους και καθηγητές να γίνουν καλύτεροι. Δεν μπορούμε να λέμε όχι στην ιδέα της αξιολόγησης σήμερα γιατί μόνο μέσα από την αξιολόγηση γινόμαστε καλύτεροι.

Μπορούμε να συζητήσουμε δημιουργικά -και θέλουμε να κάνουμε αυτό το διάλογο- για το πώς θα γίνει η αξιολόγηση. Ποια είναι τα καλύτερα εργαλεία, ποιος πρέπει να αξιολογεί. Πάντα κάποιος αξιολογεί. Αυτό είναι δεδομένο σε κάθε διαδικασία αξιολόγησης.

Εσάς σας αξιολογεί ο δάσκαλός σας και ο καθηγητής σας. Τον δάσκαλο και τον καθηγητή μπορεί να τον αξιολογήσει ο διευθυντής. Κάποιος πάντα πρέπει να αξιολογεί. 

Η αξιολόγηση συμπεριλαμβάνεται στο νομοσχέδιο το οποίο θα καταθέσουμε σε δημόσια διαβούλευση εντός των επόμενων ημερών και, νομίζω, στο χέρι μας είναι και στο χέρι της ακαδημαϊκής και εκπαιδευτικής κοινότητας να την κάνουμε πράξη με τον πιο παραγωγικό και τον πιο ουσιαστικό τρόπο.

Και να πω και κάτι ακόμα για τη αξιολόγηση: Η αξιολόγηση δεν έχει μόνο το χαρακτήρα του να βελτιώσουμε κάποιον ή κάποια που δεν αποδίδει καλά.

Έχει το χαρακτήρα της επιβράβευσης. Ο δάσκαλος και ο καθηγητής ο οποίος ξεφεύγει από τα τετριμμένα, ο οποίος κάνει το κάτι παραπάνω πιστεύω ότι θέλει μια αναγνώριση ότι πράγματι δούλεψε πολύ σκληρά και προσέφερε κάτι περισσότερο.

Και το πώς αυτή η αναγνώριση τελικά θα έχει πραγματικό αντίκρισμα στην καριέρα του είναι κάτι το οποίο μπορούμε να το συζητήσουμε. Πιστεύω, όμως, ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό να αναγνωρίζεται η σπουδαία δουλειά η οποία γίνεται και γι’ αυτό και ξεφεύγουμε και από στερεότυπα του παρελθόντος.

Κάνουμε το σωστό για τους δασκάλους και τους καθηγητές μας, κάνουμε πάνω από όλα το σωστό για τους μαθητές μας, τους μαθητές των νηπιαγωγείων, του Δημοτικού, του Γυμνασίου, των Λυκείων για να μπορέσουμε να σας προσφέρουμε πρόσβαση σε μια καλύτερη εκπαίδευση σε έναν κόσμο που αλλάζει.

Κατά συνέπεια, με πολύ ήσυχη την συνείδηση μας αλλά και με ένα αίσθημα ενθουσιασμού, τολμώ να πω, για αυτές τις μεγάλες αλλαγές σας καλώ όλες και όλους, τους μαθητές μας, τα στελέχη της εκπαίδευσης, τους δασκάλους και τους καθηγητές, να βαδίσουμε μαζί, να κάνουμε πράξη το όνειρο και όπως λέει και πολύ ωραία αυτό το σύνθημα, «να αναβαθμίσουμε το σχολείο» και να δημιουργήσουμε προοπτικές ζωής για κάθε παιδί, για κάθε Ελληνόπουλο στην πατρίδα μας.