Η κατάθεσή του μπαμπά των 9χρονων διδύμων της οικογένειας Φιλιππόπουλου που χάθηκαν αγκαλιασμένα στις φλογές στο Μάτι το 2018 στο δικαστήριο ήταν καθηλωτική.
Όσα οι έξω από τον χορό δεν αντέχουμε καν να ακούμε, αυτός και η σύζυγός του, Γεωργία, τα ζουν εδώ και πέντε χρόνια και σήμερα έπρεπε να τα ξαναζήσουν για να περιγράψουν τη φρίκη εκείνου του απογεύματος.
Κι όπως είπε ο Γιάννης Φιλιππόπουλος στους δημοσιογράφους μετά το τέλος της διαδικασίας, αυτό θεωρείται πλημμέλημα, είναι σαν να δικάζονται για παράνομο πάρκινγκ…
«Δεν μπορώ να σας πω ‘καλημέρα’ γιατί μόνο καλή μέρα δεν είναι. Φρικτές μνήμες. Από αυτά τα δύο υπέροχα πλάσματα εγώ πήρα τέσσερα παραμορφωμένα κορμιά.
Από τους γονείς μου υπήρχε μια άμορφη μάζα, από τα κοριτσάκια μου 1,20 κοπελάρες, βρήκα δύο πραγματάκια χωρίς μάτια, χωρίς δακτυλάκια.
Τα παιδιά που γέννησα, που έκλαψα, που πόνεσα. Και εδώ μέσα ήρθαμε και οι κύριοι κατηγορούνται για παράνομο πάρκινγκ. Πλημμέλημα, όχι κακούργημα. Δεν μπορώ να το εξηγήσω, ίσως έχουν αλλάξει οι εποχές.
Όπως είπα και στο δικαστήριο, συνήθισα πλέον να γυρνώ σπίτι μου, να αγκαλιάζω τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου.
Τώρα της μόδας είναι να βιάζεις τη γυναίκα σου, να σκοτώνεις τα παιδιά σου, είπαμε οι εποχές έχουν αλλάξει. Πιστεύω όμως, σαν φυσιολογικός άνθρωπος, ότι έχουμε κι εμείς δικαιώματα.
Κοντεύουμε τα πέντε χρόνια και σήμερα έγινε μια μικρή προσπάθεια.
Εκείνο που έχω καμάρι πραγματικά, που μου το έμαθε ο πατέρας μου κι εκείνου το έμαθε ο δικός του πατέρας είναι ότι ο σκοπός της ζωής είναι να γεννηθείς, να μεγαλώσεις, να προκόψεις, να κάνεις μια οικογένεια. Και αν χρειαστεί να πεθάνεις για την οικογένειά σου.
Όπως με πληροφόρησαν, τα κοριτσάκια μου πρόλαβαν λόγω μικρών πνευμόνων, να πεθάνουν νωρίτερα. Δεν τα παράτησαν οι γονείς μου. Και ξέρετε, τα κρατούσαν οι γονείς μου αγκαλιά και ήταν πεθαμένα.
Κι αυτό θεωρείται και δικάζεται ως πλημμέλημα».
Μπορείτε να δείτε τις δηλώσεις του μπαμπά εδώ
«Ούτε πέντε κιλά δεν ζύγιζαν τα φέρετρά τους»
Τα φέρετρα, ούτε πέντε κιλά δεν ζύγισαν. Μάτια δεν υπήρχαν, τα χεράκια τους είχαν σουρώσει… Ζήτησα να κατεβάσω εγώ τα φέρετρα, σαν τελευταίο αντίο, δεν μπορούσα να κόψω λίγο μαλλάκι, να έχω να θυμάμαι…», περιέγραψε με τρόπο συγκλονιστικό ο πατέρας των μόλις 9χρονων κοριτσιών προκαλώντας ρίγη ανατριχίλας στο ακροατήριο.
«Τους ήταν δύσκολο να ταυτοποιήσουν ποια είναι ποια επειδή ήταν δίδυμα με αποτέλεσμα να τα κηδεύσουμε στις 3 Αυγούστου 2018», ανέφερε από την πλευρά της η μητέρα των άτυχων κοριτσιών εμφανώς συγκινημένη.
Μία από τις χειρότερες στιγμές της ήταν όταν η Γεωργία Ξυραφάκη είδε ένα βίντεο με δύο κοριτσάκια που έμοιαζαν στα παιδιά της.
«Φύγαμε και κατευθυνθήκαμε στο Σχιστό όπου είχαν σορούς. Καθώς περιμέναμε εκεί, είδαμε στο ίντερνετ ένα βίντεο με ένα αλιευτικό με κάτι παιδάκια που μοιάζανε πάρα πολύ κορίτσια μας, μας έδωσαν ελπίδες. Ήμασταν σχεδόν σίγουροι ότι ήταν αυτές…
Βγάλαμε φωτογραφία και κατευθυνθήκαμε στις 24/7 στο Λιμενικό μήπως μάθουμε πληροφορίες. Μας είπαν πως υπήρχαν πολλά παιδάκια όντως στο πρώτο αλιευτικό αλλά δεν είχαν καταγράψει ονόματα. Εκεί αναπτερώθηκε το ηθικό μας, είπαμε θα τα βρούμε τα παιδιά μας, κάποιος θα τα έχει φροντίσει. Πήγαμε αστυνομικό τμήμα και προσπαθούσαμε να μάθουμε κι εκεί πληροφορίες.
Μετά κατευθυνθήκαμε σε κάποια γήπεδα. Εγώ πήγα στο δημαρχείο Ραφήνας όπου υπήρχαν δημοσιογράφοι και μου λέει ο σύζυγος μου θα μιλήσω μήπως κάποιος έχει κάποια πληροφορία. Δώσαμε το τηλέφωνο του συζύγου.
Ξεκίνησε άλλο μαρτύριο μας έπαιρναν τηλέφωνο και μας έλεγαν τα παιδιά σας είναι εδώ, τρώνε παγωτό, άλλοι μας έλεγαν ήταν εδώ δίπλα μας και καίγονταν. Λέγαμε αποκλείεται, οι παππούδες θα έκαναν τα πάντα για να είναι σώα και αβλαβή» είπε η μάρτυρας.
Δυστυχώς, «στις 27/7 ταυτοποιήθηκαν οι σοροί πεθερικών μου. Μας είπαν ότι υπήρχαν και σοροί μικρότερης ηλικίας. Δυστυχώς μάθαμε ότι ήταν δικά μας παιδιά την επόμενη ημέρα, με την πεθερά μου κάτω, τα παιδιά στη μέση και τον πεθερό μου από πάνω με ανοικτές αγκαλιές.
Τους ήταν δύσκολο να ταυτοποιήσουν ποια είναι ποια. Επειδή ήταν δίδυμα και ίδια ηλικία δεν μπορούσαν να ταυτοποιηθούν με αποτέλεσμα να τους κηδεύσουμε στις 3 Αυγούστου 2018. Σκεφτήκαμε ότι τους είχαμε φτιάξει κάτι μασελάκια και μόνο έτσι μπορέσαμε να καταλάβουμε ποια είναι ποια, δεν μας τις δίνανε ούτε για να τις θάψουμε»
ανέφερε η μητέρα των κοριτσιών.
Ο πατέρας των κοριτσιών, Ιωάννης Φιλιππόπουλος, περιέγραψε στην κατάθεση του τις αγωνιώδεις προσπάθειες για την ανεύρεση των δικών του ανθρώπων. «Μου είπε η αδελφή μου ότι επικοινώνησε με μητέρα μου και την άκουγε πολύ αγχωμένη, της είπε έχουν μπλέξει με φωτιές. Ενημερώσαμε τη γυναίκα μου. Κάποια στιγμή μετά από πολύ ώρα είχαμε απελπιστεί. Παίρνω μηχανάκι, περνάω και λιμάνι Ραφήνας και προχωράω, έχω φτάσει και κόκκινο λιμάνι. Κάναμε προσπάθειες να με σταματήσουν αλλά μόνο αν με πυροβολούσαν θα με σταματούσαν.
Ήταν παντού φωτιά, απελπίστηκα, γύρισα μήπως βρω κάποιον να ρωτήσω. Δεν υπήρχε πυροσβεστική, αστυνομία. Δεν έβρισκα κανένα. Εκεί στο δρόμο υπήρχε ένα βενζινάδικο στη Ραφήνα και τους λέω τι κάνετε εδώ φύγετε είναι επικίνδυνο. Εγώ που είμαι ένας απλός πολίτης και τους έδιωξα.
Ο πατέρας των διδύμων περιέγραψε πως κατέληξαν να δώσουν DNA
«Πήγαμε μαζί στην Ανάβυσσο, εννέα και τέταρτο με πήραν από πυροσβεστική. Μου λέει τους έχω ελέγξει, στους ζωντανούς δεν είναι, ψάξε στους πεθαμένους.
Πήγαινε στο Γουδί. Τρέχουμε στο Γουδί, μπαίνουμε μέσα και μας άρχισαν διάφορα. Λέω ψάχνουμε τα δίδυμα παιδιά μας και τους γονείς μας, πείτε μας τι πρέπει να κάνουμε….
Πάμε στο Σχιστό και όπως περιμέναμε δυστυχώς είδαμε ένα βίντεο από ένα αλιευτικό να βγαίνουν δύο κοριτσάκια, μοιάζανε καταπληκτικά, θέλαμε να δώσουμε ελπίδα στον εαυτό μας ότι ζούνε, επειδή ξέρω γονείς μου, ήξερα ότι θα πεθαίναμε για να ζήσουν κορίτσια, μας έκαναν εντύπωση με αγνώστους, υποθέσαμε πως θα είχανε πάθει σοκ.
Πήγαμε στο λιμενικό για μα δείξουμε πλάνο. Αν έχει γίνει καταγραφή. Ξεκίνησε λιμενικό διαδικασίες, απελπισμένος είπα θα βγω στα κανάλια να μιλήσω μήπως έχει δει κάποιος τα παιδιά. Έδωσα τηλέφωνο, με παίρνανε τηλέφωνο, έλα έχουμε τα παιδιά σου, τα σκοτώνουμε, μου έκαναν παιδικές φωνές και βάζανε τα γέλια.
Στο οικόπεδο με τα 26 πτώματα ήταν το πρώτο αμάξι του πατέρα μου, αφού έκαναν έρευνες βρήκαν αυτή υπέροχη άμορφη μάζα, η μανούλα μου από κάτω, τα κορίτσια στη μέση και πατέρα μου από πάνω.
Υποψιαστήκανε πως πρόκειται για οικογένεια μου αλλά έπρεπε να το αποδείξουνε με DNA» τόνισε ο μάρτυρας.
Ο μάρτυρας αναφέρθηκε και στις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες που κλήθηκε να διαχειριστεί για το χαμό των δικών του.
«Εάν εκείνη ημέρα δεν ήταν Δευτέρα και ήταν Κυριακή θα είχαμε χιλιάδες θύματα. Ο πατέρας μου δεν ήταν χαζός να πάει στο στόμα του λύκου.
Το αμάξι ήταν κλειδωμένο που σημαίνει είχε ψυχραιμία να πάει στη θάλασσα. Αν σε ανακουφίζει αυτό τα κοριτσάκια λόγω ηλικίας πεθάνανε νωρίτερα. Που σημαίνει πως οι γονείς που κουβαλούσαν δύο νεκρά κορίτσια, δεν τα εγκαταλείψαμε. Αγκαλιάσανε κορίτσια, δείξανε ένα βλέμμα μεταξύ τους και τους κύκλωσε η φωτιά. Είχαμε ελπίδα… Παίρνουμε το τηλέφωνο που μας είπαν πως είναι οι γονείς μας. Λέμε αυτά άρα ανάμεσα θα είναι τα κορίτσια…»
είπε συγκινημένος και πρόσθεσε:
«Μου λέει πάρτε τους γονείς σας, τα κορίτσια δεν μπορούμε να τα δώσουμε. Μου λένε δεν μπορούμε να ταυτοποιήσουμε ποια είναι η Σοφία και η Βασιλική. Τους λέω κάντε μία αεροβάπτιση, αν είναι δυνατόν. (…)
Μετά από τρεις ημέρες μας ειδοποιήσαν ότι η μανούλα μου, τα πόδια της ήταν μερικά μέτρα μακριά, και κάναμε μία συμπληρωματική ταφή τρεις ημέρες μετά… Τους είπα να σφραγίσουν τα φέρετρα, ούτε πέντε κιλά δε ζύγισαν, μάτια δεν υπήρχαν, τα χεράκια τους είχαν σουρώσει…
Ζήτησα να κατεβάσω εγώ τα φέρετρα, σαν τελευταίο αντίο, δεν μπορούσα να κόψω λίγο μαλλάκι, να έχω να θυμάμαι… Ζήτησα αυτό» περιέγραψε ο μάρτυρας και είπε πως η πιο όμορφη στιγμή της ζωής του ήταν όταν τα κοριτσάκια του:
«Σήκωσαν τα χέρια και μου είπαν μπαμπά. Εκεί είπα είσαι μάγκας. Χάρη στη σύζυγο μου και αγάπη που μας ενώνει είμαι ακόμα ζωντανός.
Μπορέσαμε να συνεχίσουμε τη ζωή μας, μισοί πεθαμένοι, μισοί καμένοι, μισοί ζωντανοί. Τους πήγαν σε επικίνδυνο μέρος, χωρίς να υπολογίσουν συνέπειες. Η δικιά μου οικογένεια πήγε τσάμπα.
Ο πατέρας μου είχε ψυχραιμία να πήγε στη θάλασσα. Έγινε αυτό με νεκρά κορίτσια και εγκλωβιστήκανε, αν έμεναν μες στο αυτοκίνητο θα είχα κάτι να θάψω τα κορμιά τους».
Διαβάστε επίσης:
Δίκη για το Μάτι: Ράγισαν και οι πέτρες από τις καταθέσεις των γονιών της Σοφίας και της Βασιλικής
Πώς τα έμβρυα «τρώνε» τα οστά της μαμάς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης
Ξεκινά η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών – 7 ερωτήσεις και απαντήσεις για την διαδικασία
