Πριν αποκτήσω παιδιά ήμουν απασχολημένη. Ως υπεύθυνη μάρκετινγκ σε μια εκδοτική εταιρεία στο Μανχάταν, δούλευα πολλές ώρες, συμπεριλαμβανομένων πολλών Σαββατοκύριακων.
Νόμιζα ότι ήξερα τι θα πει να είσαι μητέρα, αφού έκανα babysitting από τα 13 μου και είχα δει την αδερφή μου να μεγαλώνει τα δύο παιδιά της.
Ήξερα ότι ήταν σκληρή δουλειά, αλλά σε γεμίζει ικανοποίηση. Νόμιζα ότι οι εργαζόμενες μητέρες θα μπορούσαν να τα έχουν όλα! Ονειρευόμουν μια μέρα να γίνω εκείνη η γυναίκα καριέρας που θα μπορούσε να βρει την τέλεια ισορροπία ανάμεσα στα επαγγελματικά και τη μητρότητα.
Εκ των υστέρων, δεν ήξερα πραγματικά τι σημαίνει να είσαι γονέας και έκρινα…μέχρι που έγινα μητέρα!
Μια μέρα στη δουλειά, ο προϊστάμενός μου ανέθεσε σε εμένα και μια συνάδελφο να οργανώσουμε μια παρουσίαση PowerPoint για το υπόλοιπο προσωπικό. Έπρεπε να φτάσουμε μια ώρα νωρίτερα για να προετοιμάσουμε την αίθουσα της παρουσίασης και όλο τον εξοπλισμό.
Καθώς η συνάντηση πλησίαζε, της τηλεφώνησα.
Μου ζήτησε συγγνώμη, λέγοντας ότι είχε πρόβλημα να πάει τα παιδιά της στο σχολείο, αλλά ήταν στο τρένο καθ οδόν προς το γραφείο. Της είπα ότι όλα ήταν εντάξει, αλλά είχα αναστατωθεί επειδή -εξαιτίας των παιδιών της- είχα κάνει όλη τη δουλειά μόνη μου.
Εκ των υστέρων, κατάλαβα ότι η Jen είχε πιθανώς μια πολύ χειρότερη μέρα από μένα. Όχι μόνο έπρεπε να ξυπνήσει νωρίς και να ασχοληθεί με τα παιδιά, αλλά ήταν αργοπορημένη και στη δουλειά της, γεγονός για το οποίο έπρεπε να απολογηθεί στη διοίκηση.
Τότε ζούσα στην πόλη και δεν χρειαζόταν να χρησιμοποιήσω τα μέσα μεταφοράς, όμως τώρα που μένω στα προάστια, γνωρίζω το χρόνο που χρειάζεται να ξοδέψεις μέσα στις συγκοινωνίες και πόσο εύκολο είναι να χάσεις το τρένο!
Έκρινα, γιατί νόμιζα ότι ήξερα. Αλλά δεν ήξερα…
Οι εργένηδες στο γραφείο παραπονιόμασταν ότι οι εργαζόμενες μητέρες εργάζονταν μέχρι τις 5 μ.μ. κάθε μέρα, ενώ εμείς ήμασταν κολλημένοι στο γραφείο μέχρι τις 8 το βράδυ.
Αυτό που δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τότε είναι ότι αυτές οι γυναίκες επέστρεφαν στο σπίτι τους και έπρεπε να ξεκινήσουν μια δεύτερη βάρδια για τη φροντίδα των παιδιών, ενώ αργότερα έπρεπε να ανοίξουν τον υπολογιστή για να τελειώσουν τη δουλειά από το σπίτι. Όλα αυτά…ενώ εμείς πηγαίναμε και φαγητό και ποτό μετά τη δουλειά.
Ως ανύπαντρη γυναίκα ήμουν απασχολημένη, αλλά μόνο με πράγματα που αφορούσαν τον εαυτό μου, την καριέρα μου, τα χόμπι μου, τους φίλους μου.
Δεν ήξερα πώς είναι να είσαι απασχολημένος μέχρι που έγινα μητέρα. Τότε, οι ανάγκες μου ήταν παραγκωνισμένες επειδή ήθελα να είναι το παιδί μου ευτυχισμένο και υγιές.
Το πρωινό ξύπνημα στις 7:00 δεν ήταν τελικά και τόσο πρωινό, αφού έπρεπε να ξυπνήσω στις 2:00 τα μεσάνυχτα και στις 5:00 τα ξημερώματα για να ταΐσει το μωρό και στη συνέχεια να ετοιμαστώ μέσα σε 20 μόλις λεπτά για το γραφείο. Είχα προσλάβει νταντά, αλλά λόγω των πολλών ωρών εργασίας έβλεπα το παιδί μου μόνο για μία ώρα την ημέρα.
Αυτό δεν ήταν το είδος της μητέρας που είχα φανταστεί ότι θα ήθελα να είμαι!
Το άγχος της προσπαθείας να εξισορροπήσω την καριέρα με την απόκτηση παιδιού με κατέβαλλε ψυχικά και σωματικά. Δεν μπορούσα να τα έχω όλα, χωρίς κάπου να χάσω τον έλεγχο.
Κοίταξα τα οικονομικά μας για να δω αν μπορούσαμε να τα καταφέρουμε ή αν έπρεπε να βρω μια δεύτερη δουλειά μερικής απασχόλησης. Η αβεβαιότητα αυτή ήταν τρομακτική, αλλά η καρδιά και το μυαλό μου έλεγαν ότι αυτό ήταν το σωστό μονοπάτι.
Έκανα το άλμα και ξεκίνησα μια δεύτερη καριέρα, έτσι ώστε να έχω την ευελιξία να εργάζομαι από το σπίτι. Ήταν ένας σκληρός αγώνας στην αρχή, αλλά τελικά απέκτησα εμπειρία.
Αγαπώ αυτό που κάνω και μου αρέσει ακόμα πιο πολύ που μπορώ να εναρμονίζομαι με τα χρονοδιαγράμματα των δύο παιδιών που έχουμε αποκτήσει.
Πηγή: www.huffingtonpost.com
Διαβάστε επίσης:
Συγκλονίζει ο μπαμπάς του 16χρονου Διονύση που “έφυγε” στον ύπνο του – «Καλό ταξίδι παλικάρι μου»
Τι “έδειξε” η νεκροψία για τα αίτια θανάτου του 16χρονου Διονύση που βρήκαν νεκρό τα αδέρφια του
Ελληνική Παιδιατρική Εταιρεία: Οδηγίες για την πτώση του πυρετού
