9 τρόποι να βοηθήσετε τα παιδιά να κατανοήσουν την έννοια της ήττας

Ας είμαστε ειλικρινείς, ποιος μπορεί να γελάει όταν παίζοντας «γκρινιάρη» τον βγάζουν τέσσερις φορές έξω, τη στιγμή που είναι έτοιμος να νικήσει, με αποτέλεσμα να βγει χαμένος;

Ένας ενήλικας μπορεί, όχι όμως από χαρά. Πολλά παιδιά γύρω στα έξι τους χρόνια δεν καταφέρνουν ούτε αυτό. Ιδιαίτερα όταν παίζουν με τους γονείς, που είναι σε τόσες περιστάσεις οι μεγάλοι, οι δυνατοί, αυτοί που πάντα ξέρουν και μπορούν περισσότερα, οι εκρήξεις οργής μετά την ήττα είναι πολύ συνηθισμένο φαινόμενο.

Το πράγμα αρχίζει να γίνεται προβληματικό, όταν τα παιδιά γίνονται έξω φρενών κάθε φορά που χάνουν και αντιδρούν ή με το να αναποδογυρίζουν το τραπέζι ή σκορπώντας θυμωμένα τα χαρτιά. Οι γονείς μπορούν να υπομείνουν μια τέτοια αντίδραση, οι συνομήλικοι όμως όχι. Αυτοί «που δεν ξέρουν να χάνουν» δεν θέλουν να παίζουν μαζί τους.

Η Αλεξάνδρα Καππάτου, Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος – Συγγραφέας, αναφέρει μερικούς βασικούς κανόνες, με τους οποίους θα μπορέσετε να βοηθήσετε το παιδί σας να ξεπερνάει ευκολότερα τέτοιες καταστάσεις:

• Δείξτε ότι είστε μετριόφρων νικητής
• Μη φανερώνετε χαιρεκακία που κερδίσατε άλλη μια φορά, ακόμη και όταν παίζετε με ενήλικες
• Το παιχνίδι δεν πρέπει να διαρκεί πολλή ώρα. Όταν η παρτίδα τραβάει σε μάκρος, τα παιδιά χάνουν την υπομονή τους
• Μην παίζετε μόνο «γκρινιάρη». Μια αλλαγή παιχνιδιού ανανεώνει τις πιθανότητες του παιδιού να κερδίσει
• Προτιμάτε παιχνίδια, στα οποία τα παιδιά κερδίζουν ευκολότερα
• Μην προσπαθείτε να ξεφύγετε, όταν χάνετε. «Πρέπει να φύγω τώρα», λένε πολλές φορές οι ενήλικες όταν χάνουν
• Δείξτε ότι μπορείτε να αποδεχθείτε την ήττα σας. Το παιδί χρειάζεται την επιτυχία για να μπορέσει να μάθει να χάνει
• Αφήστε το παιδί να κερδίσει, αν είναι πραγματικά άτυχο, αλλά με τέτοιο τρόπο που να μην το καταλάβει
• Αλλάξτε πιόνια ή μέρος. Παίρνετε συνέχεια τα κόκκινα και κερδίζετε. Δώστε και στο παιδί την ευκαιρία να παίξει με τα πιόνια αυτά

Υπάρχουν γονείς που απορρίπτουν για λόγους αρχής όλα τα παιχνίδια που έχουν νικητές και ηττημένους. Πιστεύουμε ότι αυτό δεν είναι καλό για τα παιδιά που πάνε σχολείο. Δεν είναι η εμπειρία της νίκης και της ήττας που χρειάζεται το παιδί, αλλά η εμπειρία της επιτυχίας ή της αποτυχίας.