Αληθινή ιστορία: «Όταν πήρα το γιο μου από το πάρτι, άρχισα να αισθάνομαι άβολα, κάτι δεν πήγαινε καλά…»

Η επικοινωνία μεταξύ των ενηλίκων και των παιδιών δεν είναι πάντα εύκολη. Μολονότι τα παιδιά καταλαβαίνουν περισσότερα απ’ όσα νομίζουμε, συχνά τους λείπει το λεξιλόγιο για μας δώσουν να καταλάβουμε αυτό που θέλουν να πουν. Αν προσθέσουμε τις διφορούμενες ερωτήσεις που κάνουν οι γονείς, οι οποίες συχνά πνίγουν τα παιδιά, είναι θαύμα που μπορούμε να συννενοηθούμε! Είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά να εμπιστεύονται τους γονείς τους και μερικές φορές είναι ακόμα και ζωτικής σημασίας.

Η συγκεκριμένη μητέρα θυμήθηκε αυτό το σημαντικό στοιχείο εγκαίρως, πριν προκαλέσει ζημιά με τις ερωτήσεις της. Πώς οι καλοί γονείς παραβλέπουν τη σεξουαλική κακοποίηση; Τις περισσότερες φορές απλώς κάνουν τις λάθος ερωτήσεις. Να η ιστορία μιας μητέρας:

«Μια μέρα ο γιος μου πήγε σε ένα πάρτι για το Χάλογουιν στο σπίτι ενός φίλου. Όταν πήγα να τον πάρω μερικές ώρες αργότερα, μπορούσα να καταλάβω απ’ το χαμόγελο στο πρόσωπό του πως είχε πραγματικά περάσει καλά. Την ώρα που φεύγαμε, στεκόμουν πλάι στην πόρτα με τον πατέρα και τη γιαγιά του φίλου του. Και οι δύο μου είπαν πόσο φρόνιμος ήταν, το οποίο με χαροποίησε ιδιαίτερα.

Οδήγησα το χαρούμενο παιδί μου στο αυτοκίνητο και ξεκίνησα να οδήγω προς το σπίτι. Ωστόσο, καθώς οδηγούσα, άρχισα να αισθάνομαι άβολα, κάτι δεν πήγαινε καλά. Τότε το συνειδητοποίησα. Σταμάτησα στο κοντινότερο χώρο στάθμευσης. Όλοι μου κόρναραν, αλλά το μυαλό μου ήταν αλλού. Ήξερα πως έπρεπε να μιλήσω στο γιο μου, επειδή όταν ήμουν παιδί είχα βιώσει το ίδιο πράγμα. Θυμάμαι ότι είχα κακοποιηθεί ως μικρό κοριτσάκι από έναν έφηβο συγγενή. Και θυμάμαι τις αθώες ερωτήσεις, τις οποίες η μαμά μού είχε κάνει όταν ήρθε να με πάρει από το σπίτι τους:

«Ήσουν καλό κορίτσι; Ήσουν ευγενική και ειλικρινής; Ήσουν φρόνιμη;»

Η μητέρα μου δεν ήξερε πως:

• Ο έφηβος που ζουσε εκεί με απειλούσε πριν αυτή φτάσει (και μερικές φορές στεκόταν πίσω της και με σφιχτές μπουνιές και απειλητικό βλέμμα όταν αυτή ήταν εκεί)
• Αυτές οι ερωτήσεις, ειδικά μπροστά στο άτομο που με είχε κακοποιήσει, ενίσχυσαν την ιδέα πως έπρεπε να υπακούω τις επιθυμίες οποιουδήποτε με πρόσεχε όταν έλειπε.
• Νόμιζα οτι αφού είχα απαντήσει «ναι» στην πόρτα, δεν μπορούσα να πάρω την απάντησή μου πίσω αργότερα (θα σήμαινε πως εξηγούσα γιατί έλεγα ψέμματα πριν)

Όταν οι γονείς ρωτούν τα παιδιά τους εάν ήταν φρόνιμα μπροστά σε άλλους ανθρώπους, αυτά συχνά αισθάνονται πιεσμένα να πουν ναι. Γι’ αυτό γύρισα στο γιο μου στο χώρο στάθμευσης και τον κοίταξα κατευθείαν στα μάτια. Άρχισα πάλι απ’ την αρχή και έκανα τις σωστές ερωτήσεις.

* Η μετάφραση έγινε από την Ελένη Βάσαλου, Καθηγήτρια Αγγλικών

Διαβάστε τη συνέχεια στο infokids.cy