“Μου άρεσε, μαμά. Δεν ήταν πολύ ευχάριστο, αλλά μου άρεσε γιατί έδειχνε με ήρεμο τρόπο τα άσχημα που συνέβησαν τότε”, μου λέει η 11χρονη κόρη μου φεύγοντας το περασμένο Σάββατο από “Το Αγόρι στο Θεωρείο” στο Μικρό -Εθνικό- Θέατρο.
Τα “άσχημα” είναι η καταστροφή της Σμύρνης. Οι αναποδογυρισμένες βάρκες και τα πνιγμένα προσφυγόπουλα που τα παιδιά μας βλέπουν έτσι κι αλλιώς συχνά στην πραγματική ζωή και στα (καθόλου ήρεμα) τηλεοπτικά πλάνα. Δεν αρκούν αυτά;
Δεν αρκεί η εικόνα του ναρκομανούς που η κόρη μου φευγαλέα είδε τη στιγμή εκείνη στο απέναντι πεζοδρόμιο; Δεν βάλλονται με σκληρές εικόνες διαρκώς τα μικρά παιδιά;
Και γιατί, δηλαδή, να μην παρουσιάζονται “ήρεμα” ακόμα και αυτες οι τόσο τραγικες ημέρες της ιστορίας. Γιατί να μην έχει την ευκαιρία να τις αφομοιώσει ένα παιδί μέσα από τον γαργαρο, ευύπεπτο λόγο της Αγγελικής Δαρλάση και να απολαύσει τελικά τη λύτρωση της ελπίδας που ευοδώνεται; Την ανακούφιση, ότι τα δύσκολα παιδικά σου χρόνια δεν χρειάζεται να καταδικάσουν τα ενήλικα. Την συνειδητοποίηση, ότι δεν είσαι μόνος. Ακόμα και όταν χάνεις τους γονείς σου, ακόμα και όταν γλιστρα μεσα από τα χέρια σου η αδερφούλα σου και την καταπίνει ο βυθός. Δεν είσαι μόνος. Ο κόσμος μπορεί να είναι και καλός. Συνήθως μάλιστα σε αυτά τα “άσχημα” είναι.
Η ιστορία
Στην ιστορία περιγράφεται η άφιξη του Δρόσου στην Ελλάδα, κατά την περίοδο της Μικρασιατικής Καταστροφής. Ο έφηβος, με την αδερφή του “κρυμμένη σε ένα μπαούλο”, και μερικούς ακόμα συμπατριώτες του, βρίσκουν προσωρινή στέγη σε ένα θέατρο.
Εκεί, οι πρώτες ημέρες της απόγνωσης, ακολουθούνται από την προσπάθεια για ορθροπόδηση. Και έπειτα για συνεργασία, για αλληλεγγύη, ακόμα και για λίγες στιγμές χαράς. Είναι αυτές, άλλωστε, που μας θυμίζουν, ότι πάνω απ’όλα είμαστε άνθρωποι. Είναι αυτές που δίνουν κουράγιο για να συνεχίζουμε να παλεύουμε για ένα καλύτερο αύριο.
“Το Αγόρι στο Θεωρείο”: Δείτε την παράσταση – Διαβάστε το βιβλίο
Δεν θα σας αποκαλύψουμε περισσότερα τώρα. Διαβάστε το βραβευμένο βιβλίο της Αγγελικής Δαρλαση, αλλά δείτε και την ατμοσφαιρική παράσταση. Ίσως να σας θυμίσει λίγο τις Νύφες του Παντελή Βούλγαρη.
Η αγκαλιά του ενήλικου πρωταγωνιστή στον ανήλικο εαυτό του στο τέλος θα σας κάνει να δακρύσετε. Ο ίδιος ο Δρόσος (Μιχαήλ Μελίσσης) πάντως μετά βίας συγκρατούσε τα δικά του δάκρυα.
Διαβάστε ακόμα:
Είδαμε: «Πιο Δυνατός κι από τον Σούπερμαν» – Μια παράσταση-εμπειρία για την αναπηρία “εκ των έσω”
Είδαμε: “Μια Γιορτή στου Νουριάν” – Η θρυλική παιδική παράσταση που δεν πρέπει να χάσετε
Παιδικό θέατρο: Οι 10 παραστάσεις που δεν πρέπει να χάσετε φέτος
