MENU
Έντεκα χρόνια συμπληρώνονται από την ημέρα που τα 9 Ρίχτερ στην Ιαπωνία προκάλεσαν τεράστιο τσουνάμι που «έπνιξε» τις βορειοανατολικές ακτές της χώρας, στοιχίζοντας τη ζωή σε περισσότερους από 18.000 ανθρώπους και προκαλώντας ένα από τα χειρότερα πυρηνικά δυστυχήματα μετά το Τσερνόμπιλ, στο εργοστάσιο της Φουκουσίμα.
Ο Noriyuki Suzuki, που είχε χάσει την κόρη του στην τραγωδία της 11ης Μαρτίου, επιστρέφει στο σημείο… Η Μάι ήταν 12 ετών, όταν έχασε τη ζώη της σε μία από τις πιο συγκλονιστικές ιστορίες που εκτυλίχθηκαν εκείνη την ημέρα. Βρισκόταν στο δημοτικό σχολείο της Οκάουα, όταν ξεκίνησε η τριπλή καταστροφή.
Οι δάσκαλοι αντί να πάρουν τα παιδιά και να τα απομακρύνουν από τον κίνδυνο σε παρακείμενο λόφο, αποφάσισαν, ότι ήταν πιο ασφαλές να παραμείνουν στο σχολείο.
«Ήταν πολύ μικροκαμωμένη για την ηλικία της, αλλά λάτρευε να παίζει μπάσκετ. Πάντα ήταν χαμογελαστή και αγαπούσε την μικρότερη αδελφούλα της. Είχε πολλούς φίλους…», θυμάται ο τραγικός μπαμπάς.
Εκείνος ήταν στην δουλειά του, στην πόλη Ισινομάκι, όταν το απόγευμα (ώρα Ιαπωνίας) τα 9 Ρίχτερ συγκλόνισαν την Ιαπωνία. Αφότου τσέκαρε τους συναδέλφους του, έφυγε για το σπίτι του, πεπεισμένος ότι η Μάι, το σχολείο της οπόας ήταν κοντά σε λόφους 4 χιλιόμετρα από την ακτή, δεν θα κινδύνευε.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η μοιραία απόφαση των δασκαλων
Όμως, οι φήμες φούντωναν, ότι το τσουνάμι είχε μπει για τα καλά στην ενδοχώρα και κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως οι γειτονιές θα θάβονταν στη λάσπη και πως κάτι τέτοιο θα συνέβαινε και στην Οκάουα.
«Υπήρχαν τόσες πολλές πληροφορίες που δεν ήξερες τι να πιστέψεις. Άκουσα, ότι η περιοχή κοντά στο σχολείο είχε κοπεί στα δύο από το τσουνάμι, αλλά ήταν όλα διαχειρίσιμα. Μέχρι που σε λίγες ώρες, καταλάβαμε ότι είχε καταστρέψει ολόκληρη την πόλη», θυμήθηκε ο Σουζούκι.
74 παιδιά, οι 10 δάσκαλοι και το προσωπικό του σχολείου πνίγηκαν… Σε όλη την περιοχή 3.062 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, ενώ 415 ακόμη αγνοούνται.
Όταν ξεκίνησε ο σεισμός, οι δάσκαλοι επέλεξαν να οδηγήσουν τους μαθητές στο προαύλιο, παρά στον λόφο, όπου σίγουρα θα ήταν πιο ασφαλείς από τη μανία των κυμάτων. Τα παιδιά ήταν έξω από το κτήριο του σχολείου για περισσότερα από 40 λεπτά, προτού οι δάσκαλοι τελικά να ανησυχήσουν για το τσουνάμι που πλησίαζε και άρχισαν να τα προωθούν προς ένα ύψωμα κοντά σε ποταμό. Περίπου στις 3.37 το απόγευμα (τοπική ώρα) ωστόσο, τα κύματα τους πρόαλβαν. Μία δεκαετία αργότερα τα πτώματα τεσσάρων παιδιών ακόμη δεν έχουν βρεθεί.
«Ήταν πολύ σκληρό να βλέπω άψυχο το παιδί μου»
Με τους δρόμους απροσπέλαστους από τον σεισμό και τα συντρίμμια που άφησε πίσω του το τσουνάμι, ο Σουζούκι κατάφερε να φτάσει στο σχολείο με βάρκα δύο μέρες μετά. Εκείνο το απόγευμα βρήκε το πτώμα της Μάι κάτω από τις λάσπες.
«Με πήγαν να το αναγνωρίσω, δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη. Ήταν τόσο σκληρό για να το αντέξω. Να βλέπεις το παιδί σου άψυχο μπροστά σου… Δεν ήταν μόνο θρήνος, αλλά και θυμός», εξομολογήθηκε ο πατέρας.
Παρακάλεσε να του επιτρέψουν να την πάρει στο σπίτι, όμως οι αστυνομικοί του είπαν ότι θα έπρεπε να σταλεί σε αυτοσχέδιο νεκροτομείο.
«Δεν μπορούσα να αντέξω στη σκέψη ότι θα ήταν εκεί. Έκανε τόσο κρύο. Έβγαλα το πουλόβερ μου και το έβαλα πάνω της. Φορούσε ακόμη τα γυαλιά της, της τα έβγαλα και τα πήρα μαζί μου. Όταν οι δικοί μου με είδαν να φτάνω σπίτι με τα γυαλάκια της στα χέρια μου, κατάλαβαν τι είχε συμβεί», διηγήθηκε.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Το 2014 23 οικογένειες της Οκάουα συνέταξαν μηνυτήρια αναφορά, όταν έγινε ξεκάθαρο τι ακριβώς συνέβη στα παιδιά τους και πως ο θάνατός τους θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Πέντε χρόνια αργότερα το Ανώτατο Δικαστήριο τους έδωσε αποζημίωση 1.44 δισ. γιεν.
Η τραγωδία της Οκάουα δίχασε την τοπική κοινότητα. Ενώ η υπόλοιπη πόλη ανοικοδομήθηκε, το σχολείο παρέμεινε ανέγγιχτο, ως τόπος θρήνου και μνήμης για τα θύματα, όπου άφηναν λουλούδια. Κάποιοι γονείς έλεγαν, ότι δεν μπορούν ούτε καν να κοιτάξουν το σχολείο και απηύθυναν εκκλήσεις να κατεδαφιστεί. Άλλοι, όποως ο Σουζούκι, πίστευαν ότι θα μπορούσε να αποτελέσει ένα σύμβολο για τις επόμενες γενιές.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Το 2016, η δημοτική αρχή της πόλης αποφάσισε να διατηρήσει το σχολείο και να ανοίξει ως μνημείο με ένα σημείο, όπου οι επισκέπτες θα μπορούν να αποτίουν φόρο τιμής στους νεκρούς.
«Έχουν περάσει τόσα χρόνια, επώδυνα, αλλά τα συναισθήματά μας δεν έχουν αλλάξει. Η Μάι είναι ακόμη η κόρη μας που την αγαπάμε. Το όνομά της ακούγεται συνέχεια μέσα στο σπίτι, όχι μόνο στις στιγμές θλίψης, αλλά και όταν θυμόμαστε τι υπέροχο πλάσμα ήταν, τα πράγματα που λάτρευε. Είναι πάντα κοντά μας», κατέληξε ο πατέρας.
Με πληροφορίες από Guardian
Διαβάστε επίσης:
Κριθαράκι με γαρίδες στην κατσαρόλα
Ραγίζει καρδιές η μαμά του 6χρονου Κώστα – Το μεσημέρι η κηδεία του μικρού μαχητή
