Πρέπει επιτέλους να μεγαλώσουμε γενιές παιδιών που θα έχουν γαλουχηθεί από μικρά με τον σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή και θα έχουν αντιληφθεί πλήρως ότι η αγάπη, το πάθος, η “τρέλα”… για την αγαπημένη ομάδα του καθενός, δεν είναι δυνατόν να οδηγεί σε βίαιες συμπεριφορές. Ο αθλητισμός δεν παράγει βία. Τη βία την προκαλούν συμμορίες με παραβατικές δράσεις, στο όνομα εμβλημάτων και χρωμάτων.
Η ανάρτηση που αξίζει να διαβάσουν όλοι οι γονείς
Με αφορμή το τραγικό συμβάν η parent coach Δήμητρα Γούναρη σε ανάρτησή της θίγει το ζήτημα του πώς πρέπει να μιλάμε στα παιδιά για την υποστήριξη μιας ομάδας σε λογικά πάντα πλαίσια και το χρέος μας να τους δώσουμε από νωρίς το μήνυμα ότι δεν υπάρχει χώρος για κανενός είδους βία. Αξίζει να διαβάσουμε τα όσα εύστοχα γράφει:
Τιμώντας φανέλες αίμα
Ξέρουμε αλήθεια πόσα πράγματα μας χωρίζουν με τους άλλους; Πάρα πολλά. Αυτές οι διαιρετικές τομές που αν ξεκινήσεις δεν τελειώνεις ποτέ. Ή μάλλον σταματάς εκεί που είσαι μόνος/η και καταλαβαίνεις ότι χρειάζεται να βρεις όσα σε ενώνουν.
Το κόσμο γύρω μας από τη στιγμή που γεννιόμαστε ψάχνουμε να τον καταλάβουμε στις συνέχειες του. Περιέργο…να αναζητάμε τις ασυνέχειες μεγαλώνοντας.
Πόσους θάνατους μετράμε για λογαριασμό τους; Αμέτρητους. Πόλεμοι, επαναστάσεις κτλ. Γιατί όμως και φανέλες;
Σήμερα ένα αγόρι έχασε τη ζωή του. Και καθώς εκείνος έφευγε, χάθηκαν μαζί και οι ζωές αυτών που τον σκότωσαν.
Όταν ο γιος μου, πριν δύο χρόνια 5 ετών, μου ζήτησε να φορέσει τη φανέλα της αγαπημένης του ομάδας στο σχολείο αρνήθηκα. Του είπα πρώιμα και ίσως βλακωδώς ότι οι φανέλες χωρίζουν.
Γιατί να θέλεις να χωρίσεις κάτι με κάποιον/α φίλο/η σου; Αρνήθηκα, εγώ που αφήνω το παιδί μου να βγαίνει από το σπίτι με στολή πυροσβέστη.
Να σας προλάβω ότι κρίνω τον εαυτό μου υπερβολικό. Εννοείται ότι τα παιδιά μπορούν να φοράνε ότι θέλουν και δεν σημαίνει τίποτα για εκείνα και για τον μέλλον τους. Αλλά σήμερα ακούγοντας την είδηση πόνεσα τόσο πολύ που κατάλαβα γιατί αρνήθηκα στο γιο μου.
Πώς να τιμήσεις έναν θάνατο ενός 19χρονου παιδιού;
Ας σκεφτούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να μεγαλώσουν με όλα αυτά που τους ενώνουν. Με φανέλες που συγκινούν γιατί μοιράζονται, ούτε τέμνουν ούτε σκοτώνουν.
Ας σκεφτούμε τι κάναμε σήμερα, τι είπαμε – όχι που να μην χωρίζει – αλλά που να ενώνει;
Κοντά στα παιδιά μας με ευαισθησία για αυτή τη βία που ξεπηδάει σαν κόλαφος σε ότι χωρίζει και διαιρεί!
Διαβάστε επίσης:
“Είμαι πεσμένη στη μέση του δρόμου. Αιμορραγώ…”: Το προφητικό ποίημα που έγραψε η 17χρονη Ελένη
Άγριο bullying σε Γυμνάσιο της Θεσ/νικης σε 12χρονη με αυτισμό – Οι εφιαλτικές στιγμές στο σχολείο
Προβληματισμός για τα αυξημένα κρούσματα στα παιδιά – Αγωνία για 2 βρέφη σε Πάτρα και Γιάννενα
Αυτός είναι ο 37χρονος ιερέας που βίασε 14χρονη στα Κάτω Πατήσια
