Ένα από τα παιδικά βιβλία που διαβάσαμε και ξεχωρίσαμε για την όμορφη γραφή και την σπιρτόζικη εικογράφησή του είναι “Ο Άρης ο Πετάρης θέλει να πετάξει” που έγραψε η γνωστή δημοσιογράφος και μαμά 2 παιδιών, Ελένη Φωτοπούλου, και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Πρόκειται για μια υπέροχη συναρπαστική περιπέτεια που δίνει σπουδαία μηνύματα ενθάρρυνσης, αυτοπεποίθησης και θάρρους στους μικρούς αναγνώστες. Διαβάζοντάς την παρέα με τα παιδιά θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε ένα ξεχωριστό ανάγνωσμα με πρωταγνιστή το μικροσκοπικό πετάρι, τον Άρη, που διδάσκει με τον πιο όμορφο τρόπο ότι η φιλία και η δύναμη της θέλησης μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.
Θέλοντας να μάθουμε περισσότερα για αυτό το παραμύθι που μας κέντρισε το ενδιαφέρον μιλήσαμε με την συγγραφέα και γνωστή δημοσιογράφο για το βιβλίο της, τη φιλαναγνωσία και τα παιδιά γενικότερα.
Ποια ήταν η πρώτη σας έμπνευση, ώστε να ξεκινήσετε να γράφετε;
Η συγγραφή για εμένα είναι πρώτα από όλα ανάγκη, είναι τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας. Πάντα έγραφα. Όταν αποφάσισα όμως να εκδώσω ένα από τα βιβλία μου, θέλησα να αποκτήσω μια σχετική με αυτό κατάρτιση κι έτσι έκανα ένα μεταπτυχιακό στη δημιουργική γραφή. Νομίζω πως η κομβική στιγμή της απόφασης είχε να κάνει με τη συνειδητοποίηση πως τα παιδικά βιβλία αποτελούν ένα εξαιρετικό εργαλείο στη φαρέτρα των μαμάδων που θέλουν να κάνουν το καλύτερο δυνατό στο μεγάλωμα των παιδιών τους.
Ποιο είναι το κεντρικό μήνυμα του βιβλίου σας Ο Άρης ο Πετάρης θέλει να πετάξει;
Η ιστορία του Άρη είναι μια ιστορία για τη δύναμη της θέλησης, μια ιστορία για τη φιλία και για τα όνειρα, για τη μάχη που πρέπει να δίνουμε για αυτά. Μέσα από αυτό το βιβλίο θέλησα να αποδείξω στους αναγνώστες μου πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο και ανυπέρβλητο όταν κανείς πιστεύει στον εαυτό του, όταν έχει τη δύναμη της γνώσης και τη δίψα της περιπέτειας. Τότε μπορούν να ανατραπούν όλα τα νομοτελειακά αδιέξοδα. Ακόμη και οι εχθροί μπορεί να γίνουν φίλοι, σύμμαχοι, μέχρι και συνοδοιπόροι σε αυτή την περιπέτεια.
Πώς μπορούν οι γονείς να εμφυσήσουν στα παιδιά από μικρή ηλικία τη δύναμη της θέλησης; Είναι εύκολο να μιλάμε για θέματα ψυχικής ενδυνάμωσης στα παιδιά μέσω ενός βιβλίου;
Από τη σκοπιά της μητέρας θα πω όχι μόνο πως είναι ο ευκολότερος τρόπος, αλλά ο ιδανικός. Οι γονείς έχουμε την ευκαιρία και ταυτόχρονα τη δύναμη όχι μόνο να εισαγάγουμε έννοιες στο μυαλό των παιδιών μας αλλά και να τους αποδώσουμε την ανάλογη βαρύτητα.
Δεν έχουμε όμως όλοι τον τρόπο να το κάνουμε σωστά. Πόσο μας απλουστεύει τη διαδικασία μια όμορφη και καλογραμμένη ιστορία;
Η απολαυστική στιγμή της ανάγνωσης ενός βιβλίου μπορεί να γίνει ταυτόχρονα ο τρόπος να τους διδάξουμε κάποιες αλήθειες της ζωής, χωρίς να υψώσουμε διδακτικά το δάχτυλο.
Από τη σκοπιά της συγγραφέως, πάλι, θα πω πως πρόκειται για ένα εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα.
Ένα κείμενο γραμμένο για παιδιά φέρει επάνω του μια τεράστια ευθύνη, όπως προκύπτει από όσα ήδη απάντησα ως μητέρα. Και ταυτόχρονα καλείται να κερδίσει το πιο απαιτητικό κοινό.
Ξεχνάμε συχνά πως η υπερδύναμη των παιδιών είναι το πλήθος των ανοιχτών ενδεχόμενων που έχουν μπροστά τους. Αυτό κάνει τους ορίζοντές τους μη πεπερασμένους, σε αντίθεση με τους δικούς μας. Με άλλα λόγια, ο συγγραφέας ενός παιδικού παραμυθιού καλείται να κερδίσει, να εντυπωσιάσει και τελικά να πείσει ένα ον εξ ορισμού ανώτερό του.
Ποιες είναι οι πρώτες εντυπώσεις που έχετε αποκομίσει από τους λιλιπούτειους αναγνώστες που διάβασαν το παραμύθι σας;
Ήταν ο μεγάλος μου φόβος αυτός. Έτρεμα την αδίστακτη ειλικρίνεια των παιδιών. Τα παιδιά σπανίως φιλτράρουν τις αντιδράσεις τους. Δεν έχουν λόγο να κολακέψουν κι έτσι λένε απλά, χωρίς επιφύλαξη: «Δεν μου άρεσε». Αντιθέτως όμως, μέχρι τώρα έχω εισπράξει μόνο αγάπη για τον Άρη μου. Και είναι πραγματικά συγκινητικό να σου λένε τα παιδιά λεπτομέρειες για τα σημεία στα οποία εντυπωσιάστηκαν περισσότερο, στεναχωρήθηκαν, χάρηκαν, θύμωσαν. Είναι η στιγμή που νιώθεις την ουσία του δημιουργήματος, τον τρόπο της επίδρασής του.
Ποια ήταν η αντίδραση του γιου σας όταν του πρωτοδιαβάσατε το παραμύθι; Σας βοήθησε στη συγγραφή του;
Το παραμύθι αυτό ξεκίνησε από κάποια βασικά ζητούμενα του γιου μου. Το πρώτο ήταν πως μου ζητούσε επίμονα ένα παραμύθι με μεγάλο κείμενο («ένα παραμύθι που να μη μας τελειώνει γρήγορα» ήταν τα δικά του λόγια) που ταυτόχρονα να είναι εικονογραφημένο. Το δεύτερο ζητούμενό του ήταν να διαβάσει ένα παραμύθι του οποίου ο ήρωας θα ήταν ένα φίδι. Έτσι ξεκίνησε ο Άρης. Προτού να γίνει πετάρι, ήταν φίδι.
Συμφωνήσαμε βέβαια τόσο με τον γιο μου όσο και με την εκδότριά μου, την υπέροχη Αλεξάνδρα Αυγερινού, πως το πεταράκι μας ήταν πολύ πιο χαριτωμένο και θα μπορούσε πολύ πιο εύκολα να γίνει αγαπητό από τους μικρούς αναγνώστες.
Όταν, λίγο καιρό αργότερα, έφτασε η ημέρα που υποδεχτήκαμε στο σπίτι μας τα πρώτα αντίτυπα του Άρη, ο «συν-συγγραφέας» μου βίωσε μια μοναδική εμπειρία. Αντιλήφθηκε πλήρως τη διαδικασία της συγγραφής ενός βιβλίου. Από την έμπνευση μέχρι την τελική υλοποίηση.
Και το άγγιξε και μύρισε το φρεσκοτυπωμένο χαρτί και, παρόλο που –για την ηλικία του– είναι, θεωρώ, ένας σχετικά έμπειρος αναγνώστης, από εκείνη την ημέρα αγάπησε τα βιβλία λίγο περισσότερο.
Σε έναν κόσμο όπου η τεχνολογία δίνει τόσο πολλά και έντονα ερεθίσματα στα παιδιά, πώς θα κερδίσει το ενδιαφέρον τους ένα βιβλίο;
Στο δικό μου μυαλό αυτή δεν είναι μια απλή ιστορία. Είναι δουλειά πρωτίστως του γονιού και δευτερευόντως του εκπαιδευτικού το να οδηγηθεί ένα παιδί στον δρόμο του βιβλίου.
Τίποτα δεν μπορεί να είναι πιο ενδιαφέρον από ένα βιβλίο. Κανένα τεχνολογικό δημιούργημα δεν μπορεί να το ξεπεράσει, αλλά αυτό πρέπει το παιδί να το διδαχθεί.
Και, για να το διδαχθεί, πρέπει να διαβάσει. Εγώ ξεκίνησα να διαβάζω στον γιο μου από όταν έγινε 6 μηνών. Είναι η ώρα του βιβλίου, η ώρα μας! Καθόμαστε αγκαλίτσα, διαβάζουμε και ταξιδεύουμε.
Με τον καιρό αυτή έγινε η αγαπημένη του συνήθεια. Φυσικά και θα δει τηλεόραση κάποια στιγμή μέσα στη μέρα, αλλά πριν κοιμηθεί θα προτιμήσει το βιβλίο, γιατί έτσι έμαθε. Τάμπλετ δεν έχει, ούτε βιντεοπαιχνίδια. Δεν τα έχει ζητήσει ακόμα. Θεωρώ πως τα βιβλία έχουν παίξει τον ρόλο τους σε αυτό.
Διαβάστε επίσης:
Η καλή είδηση της ημέρας! Έρχονται στα σχολεία σετ ρομποτικής για ΟΛΟΥΣ τους μαθητές
Αγνοούνται 40 παιδιά από τα σχολεία της Αττικής – Οι κινήσεις του Υπ. Παιδείας για να εντοπιστούν
