MENU
Έχει 4 γιους στην προεφηβεία και εφηβεία και μία κόρη στα 4. Και είναι ένα βήμα μακριά, από το να ανοίξει το παράθυρο και να πετάξει όλα τους τα πεταμένα από εδώ και από εκεί πράγματα έξω από το παράθυρο. Ο λόγος για τη μαμά-blogger Colleen Dilthey Thomas. Ταυτίζεστε..;
«Όταν ήμουν 12 ετών, η μαμά μου είχε αυτό το ψυχωτικό είδος της κατάρρευσης που οι περισσότερες 39χρονες μπορούν μόνο να ονειρευτούν, αλλά δεν έχουν τα κότσια να εκφράσουν. Έπειτα από μέρες επανάληψης του ίδιου αιτήματος να συμμαζέψουμε και αν καθαρίσουμε τα δωμάτιά μας ξανά και ξανά, τερμάτισε. Μεταμορφώθηκε σε βασίλισσα του κάστρου και πέταξε το περιεχόμενο της κρεβατοκάμαρας των αδελφών μου έξω από το παράθυρο. Γιατί, όπως φαίνεται, κάποια στιγμή η υπομονή τελειώνει. Και τα παιδιά μου πλησιάζουν στο να παρακολουθήσουν το ίδιο έργο. Είμαι πολύ κοντά.
Έχω τέσσερα παιδιά, τρεις γιους και μια κόρη. Ας ξεκινήσουμε με τους γιους: Πάμε στο μπάνιο. Οι τρεις μοιράζονται ένα λουτρό στο διάδρομο, με μια ωραία μπανιέρα και έναν πρόσφατα ανακαινισμένο νιπτήρα. Ακούγεται όμορφο, έτσι δεν είναι; Θα ήταν, αν δεν ήταν καλυμμένο με εσώρουχα και σταγόνες ούρων.
Να ξεκινήσω από τα ούρα; Δεν υπάρχει στόχος. Καθόλου. Ποτέ. Είναι λες και ξεκουμπώνουν το φερμουάρ τους και αφήνουν ό,τι υπάρχει μέσα να ανοίξει τα φτερά του και να πετάξει. Η έλλειψη των καθαριστικών στα σούπερ μάρκετ να ξέρετε οφείλεται στις μητέρες των αγοριών, οι οποίες τα συσσωρεύουν για αυτό ακριβώς το πρόβλημα. Έχω συχνά απειλήσει να τους βάλω να καθίσουν πάνω τους. Είμαι κοντά. Κάνουν ντους καθημερινά -νίκη για τη μαμά- αλλά παρατούν τα άπλυτα στη μέση του δαπέδου. Δεν έχει σημασία τι είναι αυτά, τίποτα δεν πηγαίνει στο καλάθι των απλύτων ή την κρεβατοκάμαρά τους. Και ο επόμενος που θα μπει στο μπάνιο; Απλά θα περπατήσει απλώς σε βρεγμένο νερό και θα επιστρέψει στην κρεβατοκάμαρά του. Μέχρι και το τρίτο γουρουνάκι να τελειώσει το μπάνιο του, υπάρχει ένας σωρός από νοτισμένα ριγέ εσώρουχα που θα πρέπει να μεταφέρω στο πλυντήριο, ελπίζοντας ότι δεν θα κυλήσουν σε όλο το σπίτι.
Η σκάλα! Ω, αυτή η ανυπόφορη σκάλα… Εκεί καταρρέω. Κάθε μέρα μαζεύω ό, τι είναι στον πρώτο όροφο και το τοποθετώ τακτοποιημένα στα σκαλιά, ώστε να μπορεί να μεταφερθεί στο δωμάτιό τους. Πιστεύω, ότι προτιμούν να τα χάσουν όλα παρά να σκύψουν και να τα πιάσουν. Θα περάσουν δίπλα από αυτό το βουνό των πραγμάτων τους 10 φορές πριν κάνουν τον κόπο να κοιτάξουν προς τα κάτω. Και μετά θα έχουν το θράσος να μου πουν ότι δεν μπορούν να βρουν τα παπούτσια τους. Τότε αρχίζω να ψάχνω το ηρεμιστικά.
Θέλετε να με ακολουθήσετε στην κουζίνα; Αγοράζετε κι εσείς μεγάλα κουτιά δημητριακών για τα παιδιά σας; Εγώ αγοράζω. Όμως κανείς δεν τα τρώει. Εννοώ, δεν τα τρώει σε μπολ. Όχι -προτιμούν να τα παίρνουν σε χούφτες και να αφήνουν πίσω τους ένα μικρό μονοπάτι, όπως ο Κοντορεβιθούλης, από και προς το καθιστικό. Θα το κάνουν αυτό 2 ή 37 φορές. Μπορεί ακόμη και να αδειάσουν το κουτί, αλλά δεν θα το πάνε στα σκουπίδια. Ναι, η μαμά λατρεύει να βλέπει τον γρανιτένιο πάγκο της, για τον οποίον ξόδεψε μια περιουσία, να γεμίζει με άδεια κουτιά δημητριακών και ψίχουλα. Την κάνει ευτυχισμένη. Και το κερασάκι; Αφήνουν και το γάλα έξω. Το λατρεύουν αυτό.
Θυμάστε που ανέφερα ότι έχω και ένα κορίτσι; Λοιπόν, ας πάμε και σε αυτό. Είναι τεσσάρων ετών, οπότε έχει λίγο λιγότερη ευθύνη από τους άλλους, επειδή έχει λιγότερα πράγματα και στο μπάνιο είμαι μαζί της. Αλλά, μην παραπλανηθείτε, έχει το δικό της στίγμα να αφήσει. Το δωμάτιό της μοιάζει να χτυπήθηκε από ανεμοστρόβιλο. Και οι κούκλες; Είναι παντού. Υπάρχουν ρούχα και αξεσουάρ και παπούτσια τους παντού. Έχει ειδικές θέσεις για τις κούκλες της, όμως προτιμά να τις αφήνει σκόρπιες στο πάτωμα με τα μαλλιά τους απλωμένα παντού, έτσι ώστε να μοιάζει με σκηνή εγκλήματος. Τότε τσαντίζεται αν πατήσεις πάνω τους επειδή «τις πονάς». Έχει και ένα αναπηρικό καροτσάκι και ορκίζομαι στον Θεό, έβαλε μια κούκλα σε αυτό γιατί ποδοπατήθηκε από έναν γονιό που θα έπρεπε εκείνος να κατέληγε σε αναπηρική καρέκλα, έπειτα από τον πόνο που προκάλεσαν στα γυμνά του πόδια τα μυτερά παπούτσια της κούκλας!
Και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν είμαι υπερβολική με την καθαριότητα. Και η δική μου κρεβατοκάμαρα έχει διάφορα πράγματα σκόρπια εδώ και εκεί. Αλλά δεν θα τα μαζέψει κάποιος άλλος για εμένα! Είμαι 41! Και είστε 10! Και έχω κουραστεί να μαζεύω τουβλάκια από όλο το σπίτι, τα οποία σας έχω ζητήσει 200 φορές να μαζέψετε. Επαναλάβετε μαζί μου: Είμαι η μαμά σας, όχι η υπηρέτριά σας!
Τα παιδιά μου πρέπει να καταλάβουν ότι είμαι πλέον στα όριά μου. Την ημέρα που άδειασε το δωμάτιο των αδερφών μου, ήμουν στην αυλή παρακολουθώντας τα πράγματά τους να πετούν στον αέρα. Την παρακολούθησα να ξεριζώνει την οθόνη. Την άκουσα να μουρμουρά και να βρίζει μέσα από τα δόντια της. Παρατήρησα το σώμα της, καθώς μισο-έβγαινε έξω από το παράθυρο. Προετοιμάστηκα για τη μελλοντική μου επιτυχία εκείνο το απόγευμα. Έμαθα από την καλύτερη, παιδιά. Και ξέρω πόσο υπέροχα πρέπει να ένιωσε πετώντας όλη αυτή τη σαβούρα! Βοήθησέ με, λοιπόν, Θεέ μου, να μη φτάσω εκεί. Είμαι ένα βήμα μακριά από το να μάθει όλη η γειτονιά για τα ριγέ εσώρουχα των αγοριών μου…»
πηγή: scarymommy.com
