«Και βέβαια ‘βοηθάω’ τα παιδιά μου να διαλέξουν τους φίλους τους. Οι περισσότερες μαμάδες το κάνουν»

Η συντάκτρια της βρετανικής Telegraph και μαμά Maria Lally, παραδέχεται με το χέρι στην καρδιά, ότι παρεμβαίνει στην επιλογή φίλων των παιδιών της και εξηγεί γιατί, σε μία εξομολόγηση που… σηκώνει συζήτηση.

«Όταν ήμουν περίπου 13 ετών έκανα παρέα με ένα κορίτσι στο σχολείο μου, το οποίο η μητέρα μου αντιπάθησε αμέσως. Αυτό ήταν περίεργο για τον χαρακτήρα της μητέρας μου, δεδομένου ότι στο σπίτι μας δεχόμασταν συνέχεια φίλους για παιχνίδι ή ακόμα και για διανυκτέρευση.

Η μαμά μου το τόνιζε κάθε φορά που το κορίτσι εκείνο φερόταν άσχημα στις άλλες φίλες μου (κάτι που έκανε συχνά). Όταν το κορίτσι εκείνο με καλούσε στα πάρτι της μεγαλύτερης αδερφής της -όπου η μαμά της ήταν υπερβολικά χαλαρή (συγκριτικά με άλλες μαμάδες) όταν π.χ. κάποια παιδιά κάπνιζαν, έπιναν ή όταν εμφανίζονταν αγόρια μεγαλύτερης ηλικίας από άλλα σχολείο- η δική μου μαμά απαντούσε πάντα, ότι έχουμε κάτι άλλο να κάνουμε εκείνη τη μέρα. Και ενώ ήταν καλεσμένες όλες τις φίλες μου τις Παρασκευές, μετά το σχολείο, στο σπίτι για φαγητό και παιχνίδι, εκείνη δεν ήταν ποτέ.

Καθώς μεγαλώναμε και το κορίτσι εκείνο γινόταν ο ταραχοποιός του σχολείου που έκανε όλο απουσίες, κατάλαβα ότι όφειλα ευγνωμοσύνη στη μαμά μου που η φιλία μου μαζί της δεν ωρίμασε ποτέ, επειδή εκείνη δεν το επέτρεψε.

Οπότε δεν μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, ότι η έρευνα που έγινε πρόσφατα σε γονείς-αναγνώστες μεγάλου website έδειξε, ότι το 51% των γονιών συνειδητά επιλέγουν και επηρεάζουν τα παιδιά τους ως προς τους φίλους τους, ενώ το 17% αυτών παραδέχεται ότι έχει απαγορεύσει στο παιδί του να κάνει παρέα με κάποιο συγκεκριμένο φίλο του, γιατί δεν τον εγκρίνει.

Οι ερευνητές ρώτησαν γονείς παιδιών ηλικίας έως 12 ετών σχετικά με τα επίπεδο επιρροής που έχουν στις φιλίες των παιδιών τους και ανακάλυψαν, ότι οι γονείς είναι πιο πιθανό να επενδύσουν σε μία παιδική φιλία, αν και οι ίδιοι απολαμβάνουν την συντροφιά των γονιών του άλλου παιδιού. Περίπου το ένα τρίτο αυτών παραδέχτηκε, ότι χειραγωγεί το παιδί ως προς την επιλογή των φίλων του, απλά και μόνο επειδή ταιριάζει με τους γονείς τους.

Δηλώνω απόλυτα ένοχη γι’αυτό. Όταν η μεγαλύτερη κόρη μου ξεκίνησε το σχολείο, πριν από 4 χρόνια, πέρασα τους πρώτους μήνες παρατηρώντας διακριτικά τις άλλες μαμάδες, προκειμένου να καταλάβω ποιες μου αρέσουν και ποιο παιδί έχει η κάθε μία, ώστε να μπορώ να τις καλέσω κάποια στιγμή σπίτι μας για παιχνίδι.

Το έκανα αυτό για δύο λόγους: Ο πρώτος είναι, ότι θεωρούσα πως οι χαλαρές και χαριτωμένες μαμάδες θα έχουν πιθανότατα τα πιο συμπαθητικά παιδιά. Ο δεύτερος, ότι θα μπορούσαμε πιθανώς να αναπτύξουμε μια φιλική σχέση ανεξάρτητα από τα παιδιά μας.

Όλα αυτά, επειδή οι σύγχρονες μαμάδες (και οι μπαμπάδες αλλά, βάσει της εμπειρίας μου, πολύ λιγότερο) περνούν πάρα πολύ χρόνο κάνοντας παρέα με τους γονείς των φίλων των παιδιών τους. Όταν μεγάλωνα στην δεκαετία του ‘80 και ’90, ο αδελφός μου και εγώ περνούσαμε τον περισσότερο χρόνο μας παίζοντας στους δρόμους γύρω από το σπίτι μας με τα παιδιά της γειτονιάς.

Οι σημερινοί γονείς, όμως, είναι πολύ πιο δομημένοι, με αυστηρό πρόγραμμα για το παιχνίδι των παιδιών τους και τις εξωσχολικές τους δραστηριότητες. Έτσι, αν συμπαθείς τη μαμά του άλλου παιδιού (και το ίδιο το παιδί), στης οποίας το σπίτι θα περάσεις δύο ώρες το απόγευμα της Παρασκευής… βοηθάει! Ακόμα περισσότερο, αν πρόκειται να έρθουν εκείνοι στο δικό σου σπίτι.

Κάποια φορά χρειάστηκε να ζητήσω από μία μαμά να μην αφήσει το ‘ζωηρό’ παιδί της να αποκεφαλίσει τα πανέμορφα τριαντάφυλλα που είχα σε ένα βάζο, στο τραπέζι της κουζίνας. Η κόρη της (ένα διαβολάκι με αγγελική όψη) είχε σκαρφαλώσει στο τραπέζι με ένα ψαλίδι χειροτεχνίας, φορώντας ακόμα τα γεμάτα λάσπες παπούτσια της, και είχε αρχίσει να ψιλοκόβει τα φύλλα, ενώ η μητέρα της κοίταζε και δεν έλεγε τίποτα.

Οι ερευνητές βρήκαν, επίσης, ότι είναι τα ζητήματα συμπεριφοράς που επικρατούν στους συχνότερους λόγους που οι γονείς αποθαρρύνουν το παιδί τους να κάνει παρέα με κάποιο άλλο παιδί. Κάποιοι φίλοι μου έχουν μιλήσει για τρομακτικά ραντεβού για παιχνίδι, στα οποία οι καλεσμένες μαμάδες έβριζαν μπροστά στα παιδιά, δεν ‘μάζευαν΄το παιδί όταν έκανε μια ζημιά ή φώναζαν διαρκώς για μικροπράγματα. Έχω ακούσει, επίσης, για ραντεβού για παιχνίδι, στα οποία το ένα παιδί έκοψε την κοτσίδα του άλλου (!), που του συμπεριφερόταν άσχημα, που του κατέστρεψε παιχνίδια.

Οπότε ναι, θα κοιτάξεις να απομακρύνεις το παιδί σου από αυτούς τους γονείς και αυτά τα παιδιά και θα κανονίζεις συναντήσεις με αυτούς που συμπαθείς. Γιατί τέσσερα χρόνια μετά κατάλαβα, ότι όπως λέγεται συχνά για τα σκυλιά και τα αφεντικά τους, έτσι και τα παιδιά γενικώς μοιάζουν με τους γονείς τους. Και ότι οι καλοί και ευγενικοί γονείς, έχουν συνήθως καλά και ευγενικά παιδιά.

Βέβαια, αυτό δεν είναι κανόνας. Δεν φταίει κανένα παιδί για τους γονείς που έχει και δεν θα απέτρεπα ποτέ το παιδί μου να παίζει με κάποιο παιδί που οι γονείς του δεν είναι του τύπου μου. Παρομοίως, έχω φίλους που τα παιδιά τους έχουν διάφορα προβλήματα συμπεριφοράς, όπως ΔΕΠΥ, και ξέρω καλά πόσο στεναχωριούνται που το παιδί τους δεν παίρνει ποτέ πρόσκληση για πάρτι ή για παιχνίδι.

Όπως οι περισσότερες πτυχές του να είσαι γονιός, είναι και αυτή δύσκολη και περίπλοκη.

Ωστόσο, όπως φαίνεται, δεν θα έχω λόγο στις φιλίες του παιδιού μου για πολύ ακόμα, αφού σύμφωνα με τους ερευνητές, στην εφηβεία οι φίλοι των παιδιών φαίνεται πως έχουν μεγαλύτερη επιροή στη συμπεριφορά του, ακόμα και από τους γονείς του.

Ωστόσο, άλλη πρόσφατη μελέτη, από το Πανεπιστήμιο Ohio State, βρήκε, ότι οι έφηβοι που έχουν καλή σχέση με τους γονείς τους, έχουν περισσότερες πιθανότητες να επιλέξουν καλούς φίλους που θα τους επηρεάσουν με θετικούς τρόπους. «Ξέρουμε, από πολλές άλλες μελέτες, ότι οι φίλοι έχουν μεγάλη επιρροή στη συμπεριφορά των εφήβων, οπότε είναι σημαντικό να καταλάβουμε την διαδικασία σχηματισμού των σχέσεων», λέει ο επικεφαλής της εν λόγω μελέτης, καθηγητής Chris Knoester.

Και συνεχίζει: «Για την ακρίβεια, κάποιοι ακαδημαϊκοί πιστεύουν, ότι οι γονείς φαίνεται να μην ασκούν καμία επιρροή στη συμπεριφορά του παιδιού τους κατά την εφηβεία –σε αντίθεση με τους φίλους που θεωρούνται πιο σημαντικοί. Ωστόσο, εμείς βρήκαμε στοιχεία που αποδεικνύουν, ότι οι γονείς μπορούν να λειτουργήσουν ως αρχιτέκτονες στις επιλογές φίλων που θα κάνουν τα παιδιά τους

Όπως, δηλαδή, έκανε και η δική μου μαμά όλα αυτά τα χρόνια, αποδεικνύοντας για ακόμα μια φορά ότι οι μαμάδες (και οι μπαμπάδες) συνήθως ξέρουν κάτι παραπάνω…»

πηγή: telegraph.co.uk