Το τραγούδι μιλάει για το ταξίδι της ζωής, πώς η μάνα γίνεται κόρη και η κόρη μάνα.
Μια αγάπη και μια αγκαλιά μια μάνα που κάνει κόρη και μια κόρη που γίνεται μάνα είναι το αέναο ταξίδι της ζωής που περιγράφει με την συμμετοχή της η Γαλλία στη φετινή Γιουροβίζιον. Όσοι κατάλαβαν τη γλώσσα συγκλονίστηκαν αλλά και όσοι έμαθαν τους στίχους απέκτησαν μια βαθύτερη σκέψη για το ταξίδι της ζωής.
Η Louane, ένα μεγάλο όνομα της γαλλικής μουσικής σκηνής, καθώς θεωρεί τον εαυτό της κάτι ανάμεσα σε βίντατζ παρουσία αλλά και μια νότα ή πινελιά από το μέλλον μέσα σε μια οικουμενική θέση της μουσικής παρουσίας.
Το τραγούδι με τίτλο «Maman» αφηγείται το ταξίδι μιας ζωής – ένα παιδί που έγινε γυναίκα και μια κόρη που έγινε μητέρα. Στην παρουσίαση του στόρυ του τραγουδιού, κεντρικό θέμα αναφοράς είναι ο διάλογος της Louane μεταξύ παρελθόντος και παρόντος, αφού βλέπει τον νεότερο εαυτό της σε ένα σπίτι από τα παιδικά της χρόνια,
Ειδικότερα, σύμφωνα με τη γενική κεντρική γραμμή που έδωσαν στη συμμετοχή τους, οι Γάλλοι περιέγραψαν την εμφάνιση ως εξής: «Στη σκηνή, η άμμος πέφτει κόκκος με κόκκο, όπως ο χρόνος που γλιστράει μέσα σε μια κλεψύδρα. Είναι κάτι περισσότερο από μια εμφάνιση. Είναι μια υπενθύμιση: Ο χρόνος κινείται γρήγορα και κάθε στιγμή μετράει. Το “Maman” μιλάει για την αγάπη, την απώλεια και τη δύναμη να προχωρήσουμε μπροστά. Μια κλεψύδρα είναι η εγκυμοσύνη μιας γυναίκας που γεμίζει με χυμούς και όνειρα το πλάσμα που φέρνει στη ζωή στην ώρα που πρέπει. Όμως μια κλεψύδρα είναι και η ίδια η ζωή και σιγά σιγά φεύγει. Και όταν είναι να φύγει έχει δώσει τη σειρά της σε μια άλλη κλεψύδρα για ν αρχίσει και πάλι η ζωή να γεννιέται. Ήταν γυναίκα μαμά και έφυγε η απώλεια ανείπωτη για την κόρη της και όταν είχε ότι δεν έχει από πού να πιαστεί είδε ότι μια άλλη γυναίκα την αποκαλούσε την ίδια μητέρα και έτσι η σκυτάλη της ζωής προχώρησε.
Η κλεψύδρα γίνεται σύμβολο της ίδιας της ζωής – του κύκλου, του επείγοντος, της ομορφιάς του τώρα. Μέσα από τον πόνο, η Λοθανε παραδίδει ένα ξεκάθαρο μήνυμα πως ό,τι και αν αντιμετωπίζουμε, μπορούμε πάντα να σηκωθούμε. Και ενώ η άμμος συνεχίζει να πέφτει, πρέπει να ζούμε με πληρότητα».
Ένα τραγούδι ύμνος στη ζωή και μια ζωή που παίρνει ρυθμό από ένα τραγούδι.
