Μήπως οι νέοι γονείς «εκπαιδεύουμε» σε υπερβολικό βαθμό τα παιδιά μας;

Τα τελευταία χρόνια, δεκάδες σελίδες στο διαδίκτυο προτείνουν έξυπνες ιδέες για το πώς να ενθαρρύνουμε μέσα από έναν διασκεδαστικό τρόπο το κομμάτι της μάθησης σε όλο και μικρότερες ηλικίες. Δεχόμενοι αυτή την “πίεση” οι νέοι γονείς, αρχίζουμε την υπερπροσπάθεια να υλοποιήσουμε δραστηριότητες που ενισχύουν τις γνωστικές ικανότητες των παιδιών, όπως το λεξιλόγιο, τη μνήμη, την προσοχή, την κίνηση.

Γράφει η Ελένη Σίγκου, Ψυχολόγος – Ενίσχυση Δεξιοτήτων Μάθησης & Συμβουλευτική Γονέων

Η αγωνία και η βιασύνη μας να τα δούμε να προοδεύουν σε όλα τα παραπάνω, μάς κάνει να υπερβάλλουμε λίγο στο ρόλο μας ως γονείς, διατηρώντας έναν γονεο-κεντρικό τρόπο σκέψης στο πώς να μεγαλώνουμε και να εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας. Φαίνεται, όμως, ότι στην προσπάθεια να κάνουμε τη μάθηση διασκέδαση ξεχνάμε κάτι: η μάθηση είναι διασκέδαση από μόνη της για τα παιδιά!

Από τη στιγμή που έρχονται στον κόσμο μαθαίνουν και μάλιστα, το κάνουν με όλη την αγάπη τους! Όταν όμως οι γονείς προσπαθούμε να αναλάβουμε και να κερδίσουμε τον έλεγχο της μάθησης, τότε υπάρχει κίνδυνος η μάθηση να χάσει τη γοητεία της, και τότε πράγματι θα πρέπει οι γονείς να την ενθαρρύνουμε.

Όμως, είναι κάτι ακόμα που ίσως ξεχνάμε: τα παιδιά καταλαβαίνουν πολύ καλά πότε προσπαθούμε να κρύψουμε τη μάθηση πίσω από μια “διασκεδαστική δραστηριότητα” και αισθάνονται τις κρυμμένες προσδοκίες, καθώς και την πίεση από την πλευρά μας. Ιδανικά, η μάθηση δεν θα έπρεπε να είναι καταναγκαστική σε καμία ηλικία, πόσο μάλλον στη νηπιακή που η αγάπη για μάθηση είναι τόσο όμορφη και η περιέργεια έμφυτη. Επομένως, δεν χρειάζεται βιασύνη από τους γονείς.

Τα παιδιά μαθαίνουν συνεχώς νέα πράγματα, δεξιότητες, λέξεις. Ακόμα κι αν δεν είμαστε σε θέση να τα δούμε, να τα μετρήσουμε ή να τα κατηγοριοποιήσουμε σε γνωστικά αντικείμενα, δεν σημαίνει πως δεν συμβαίνουν. Μπορεί να τα μοιραστούν μαζί μας όταν νιώσουν έτοιμα ή μπορεί και καθόλου, μιας κι εμείς οι ίδιοι κρατάμε πράγματα που μαθαίνουμε για τον εαυτό μας. Οι γονείς είμαστε σίγουρα σημαντικοί στην πορεία της μάθησης των παιδιών. Πρέπει να υποστηρίζουμε τα ενδιαφέροντα τους, να εμπλεκόμαστε στη μάθησή τους, να κάνουμε ερωτήσεις, να δίνουμε ιδέες. Απλά πρέπει να έχουμε στο νου μας τον τρόπο που το κάνουμε. Να βλέπουμε ποιες είναι οι προσδοκίες μας κι αν είναι ωφέλιμες για τα παιδιά ή αν ικανοποιούν κάποια δική μας ανάγκη.

Ας αφήσουμε τα μικρά μας να οδηγηθούν στο δρόμο της μάθησης χωρίς να ελέγχουμε, χωρίς να πιέζουμε, χωρίς υστεροβουλία. Ας τα ρωτήσουμε τι σκέφτονται ή αν θέλουν να μάθουν περισσότερα για κάτι. Ας αναρωτηθούμε μαζί τους κι ας τα ενθαρρύνουμε να ψάξουν. Ας τα εμπιστευτούμε περισσότερο κι ας αναλάβουμε λιγότερο. Ας διασκεδάσουμε απλά μαζί τους, αφήνοντάς τα να είναι παιδιά!