Μετά από μία σεζόν γεμάτη παραστάσεις στην Αθήνα και την Περιφέρεια και με συνεχόμενα sold out στο Θέατρο Άβατον, ο Θίασος Λαϊκού Θεάτρου MATICAPI συνεχίζει για 2η χρονιά το ταξίδι του στον κόσμο των παιδιών με «Το Γαϊτανάκι».
Με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννηση της Ζωρζ Σαρή, «Το Γαϊτανάκι» επιλέχθηκε σκόπιμα, όχι μόνο ως φόρος τιμής, αλλά και ως ένα ακόμα έργο Έλληνα συγγραφέα που προτείνει και προτάσσει την αλληλεγγύη και την αγάπη και στους πιο δύσκολους καιρούς.
Το infokids μίλησε με τον ηθοποιό Γιάννη Γιαραμαζίδη, έναν από τους πρωταγωνιστές της αγαπημένης παιδικής παράστασης, για την προετοιμασία του, τη μαγεία της ζωντανής μουσικής στη σκηνή και για το πώς το έργο της Ζωρζ Σαρή βοηθά τα παιδιά να κατανοήσουν μεγάλα κοινωνικά μηνύματα μέσα από τη φαντασία και το χιούμορ.
Πώς προετοιμάζεστε για να υποδυθείτε δύο τόσο διαφορετικούς ρόλους, τον Δήμαρχο και τον Δικαστή;
Η σκέψη είναι ότι χρειάζεται να αποτυπωθεί στο παιδικό κοινό, όσο πιο γλαφυρά γίνεται, ο πυρήνας των δύο χαρακτήρων αυτών: του Δημάρχου που κάνει ότι απαιτούν εκείνοι που έχουν συμφέρον για να γίνονται πόλεμοι, και του δικαστή που “απονείμει την δικαιοσύνη” που απαιτούν πάλι οι ίδιοι εκείνοι, αλλά με πιο σκληρό τρόπο. Και εννοείται χρειάζεται έκφραση στην υπερβολή της, για να φανούν αυτά τα χαρακτηριστικά στα παιδιά. Όλο αυτό φυσικά, απαιτεί και την τεχνική προετοιμασία, η οποία βοηθά πολύ: τα κοστούμια και τα σκηνικά αντικείμενα που ολοκληρώνουν το πάζλ! Είναι μια μεγάλη πρόκληση να κάνεις δυο τόσο χαρακτηριστικές φιγούρες μπροστά στα παιδιά!
Υπάρχει κάποιο κοινό στοιχείο μεταξύ των δύο χαρακτήρων που σας έκανε πιο εύκολη τη δουλειά σας;
Ναι, φυσικά! Το γεγονός ότι είναι δύο χαρακτήρες που είναι δύσκολα προσεγγίσιμοι στην ζωή, ότι είναι χαρακτήρες που έχουν ταυτιστεί με την εξουσία και τους νόμους των “μεγάλων”, αυτών που καθορίζουν καθημερινά τις ζωές του λαού μας, των παιδιών μας. Τελικά, είναι δύο βασικοί χαρακτήρες που βάζουν δυσκολίες και φρενάρουν το πάθος του Κυρ-Νικόλα μας, την αγάπη του για τον κόσμο, την προσπάθειά του να τον ενώσει, να διαδώσει τα ιδανικά της αδελφοσύνης, της αλληλεγγύης, της Ειρήνης σε όλα τα παιδιά του κόσμου.
Πώς είναι η εμπειρία σας να παίζετε σε μια παράσταση που συνδυάζει θέατρο, μουσική και στοιχεία τσίρκου;
Αρχικά, είναι η πρώτη μου φορά που παίζω μουσική επί σκηνής, τραγουδώντας! Είναι τέλειο! Είναι πάντα μια μεγάλη πρόκληση. Το να κάνεις θέατρο με ζωντανή μουσική και στοιχεία τσίρκου, σου ανοίγει νέους ορίζοντες στην υποκριτική, ειδικά όταν αυτό έχεις να το κάνεις για τα παιδιά. Η φροντίδα και η προσοχή είναι άλλη. Και φυσικά, σε όλο αυτό, εκτός από την βοήθεια του σκηνοθέτη μας, του Γ. Τσαγκαράκη, συνέβαλε απεριόριστα και η μουσική διδασκαλία και μέριμνα της Ν. Μουσάδη, που είναι υπέροχη, μεταδοτικότατη και ιδιαίτερα ταλαντούχα, αφού τα κομμάτια τα έγραψε η ίδια.
Υπάρχει κάποια σκηνή ή στιγμή που σας αγγίζει ιδιαίτερα και που πιστεύετε ότι θα μείνει αξέχαστη στα παιδιά;
Ναι, είναι η σκηνή που ο Νικόλας μας, παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια, παίρνει την απόφαση να συνεχίσει το ταξίδι του. Μόλις έχει τραυματιστεί από επίθεση δύο ανθρώπων του Δημάρχου, που τον είπανε προδότη και πράκτορα του “εχθρού”. Αλλά πεισματικά και αισιόδοξα, λέει στην Ειρήνη, ότι θέλει να πάει με καράβι στην Αμερική και σε όλο τον κόσμο και να εμπνεύσει όλα τα παιδιά να κάνουν μια τεράστια όμορφη κορδέλα με τα χέρια τους, γύρω από τη Γη.
Πιστεύετε ότι μέσα από το χιούμορ και τη φαντασία του έργου τα παιδιά μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα σοβαρά κοινωνικά θέματα;
Ασφαλώς. Είναι κι αυτά “οχήματα” για να αγγίξουμε μεγάλα και μικρά ζητήματα της κοινωνίας αλλά και της πολιτικής. Ζητήματα που τα βιώνουν τα παιδιά, χωρίς να καταλαβαίνουν φυσικά γιατί. Κι εμείς, προσπαθούμε να φτάσουμε στο ευαίσθητο αλλά ορθανοιχτο μυαλό τους και να τους, μέσω αυτών των δύο: των κωμικών στοιχείων και τη φαντασίας που τα παιδιά μαεστρικά χρησιμοποιούν. Γιατί μπορούμε να έχουμε έναν κόσμο όπως τον θέλουνε τα παιδιά…
