Το Μέγαρο Μουσικής αφιερώνει την όπερα «Λουτσία ντι Λαμμερμούρ» στην αξέχαστη Μαρία Κάλλας (13/3)

Η όπερα-κόσμημα του μπελκάντο, η «Λουτσία ντι Λαμμερμούρ» του Γκαετάνο Ντονιτσέττι, θα σκορπίσει και πάλι τη λάμψη της στο Μέγαρο Μουσικής, 15 χρόνια μετά την παρουσίασή της το Φεβρουάριο του 2002 στην Αίθουσα -τότε- Φίλων της Μουσικής. Αυτή τη φορά, η «Λουτσία» ανεβαίνει σε συναυλιακή μορφή στα ιταλικά και με ελληνικούς υπέρτιτλους τη Δευτέρα 13 Μαρτίου στις 8:30 μ.μ. στην Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης με ένα καστ γνωστών ελλήνων μονωδών, στο πλαίσιο του αφιερώματος για τα 40 χρόνια από το θάνατο της Μαρίας Κάλλας καθώς και του Κύκλου Όπερα – Μουσικό Θέατρο.

Τον δεξιοτεχνικό και απαιτητικό ρόλο της Λουτσίας, που, κατά τον 20ό αιώνα απέδωσε υποδειγματικά η Κάλλας, ερμηνεύει για πρώτη φορά η σοπράνο κολορατούρα Βασιλική Καραγιάννη. Σε αυτή τη συναυλιακή παρουσίαση της «Λουτσίας ντι Λαμμερμούρ» στο Μέγαρο Μουσικής, ο Άρης Χριστοφέλλης με την καλλιτεχνική του επίβλεψη στήριξε την εμπεριστατωμένη μουσική καθοδήγηση των σολίστ σε βιβλιογραφικές πηγές του 19ου αιώνα και σε ιστορικές ηχογραφήσεις των αρχών του 20ού.

Η τραγική όπερα «Λουτσία ντι Λαμμερμούρ» γράφτηκε από τον Γκαετάνο Ντονιτσέττι στα 1835, όταν πλέον ο Ροσσίνι και ο Μπελλίνι είχαν εκλείψει από το ευρωπαϊκό λυρικό προσκήνιο, γεγονός που συνέτεινε στην εδραίωσή του ως μίας από τις «δεσπόζουσες μεγαλοφυΐες της ιταλικής όπερας». Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1835 στο Θέατρο Σαν Κάρλο της Νάπολης με τη φημισμένη υψίφωνο Φάνυ Τακκινάρντι-Περσιάνι στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Όπως αναφέρει σε άρθρο του ο Γάλλος συγγραφέας Αλαίν Αρνώ: «Σε μια εποχή της λυρικής τέχνης, κατά την οποία οι γυναικείες φωνές ήταν μάλλον σκοτεινές και πλούσιες […], το να γράψει κανείς ένα ρόλο για μια φωνή τόσο υψηλή, φίνα και ευέλικτη όπως εκείνη της Περσιάνι αποτέλεσε τουλάχιστον καινοτομία, αν όχι επανάσταση».

Διαβάστε τη συνέχεια στο infowoman.gr