Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου

“Το παραδέχομαι. Με τη συμπεριφορά μου δημιουργώ αφόρητη πίεση στα παιδιά…”: Ένας μπαμπάς εξομολογείται

Ο μπαμπάς της παρακάτω ιστορίας είχε το θάρρος να εντοπίσει και να αντιμετωπίσει το χαρακτηριστικό του, που δυσκόλευε τη σχέση του με την οικογένειά του. Διαβάστε τι έχει να πει.

«Η ανυπομονησία μου είναι μέρος της προσωπικότητάς μου, από πάντα. Δεν είναι απλά ένα προσωρινό συναίσθημα. Είναι μια τάση που συχνά επηρεάζει τον τρόπο που αλληλεπιδρώ με τα παιδιά μου και την σύντροφό μου.

Ενώ ενδέχεται να μη φαίνεται ότι πρόκειται για ένα μνημειώδες πρόβλημα σε σύγκριση με άλλες δυσκολίες, ο αντίκτυπός της στη δυναμική της οικογένειάς μου είναι εμφανής.

Η ανυπομονησία πραγματικά προσδιορίζει τον τρόπο που αντιδρώ στις καταστάσεις. Για παράδειγμα, όταν τα παιδιά μου παίρνουν τον χρόνο τους για να κάνουν κάτι, αντί να τα καθοδηγώ με υπομονή, βρίσκω τον εαυτό μου να ανησυχεί και μερικές φορές αυξάνω τη φωνή μου.

Είναι σαν ένα εσωτερική φλογίτσα που με οδηγεί σε έκρηξη. Στη σχέση μου με την σύντροφό μου, η ανυπομονησία εμφανίζεται ως έλλειψη προσοχής. Θα διακόπτω, θα ολοκληρώνω προτάσεις ή θα υποθέτω τι λένε, πράγμα που ερμηνεύεται ως αμφισβήτηση και δημιουργεί ένταση.

Η ατμόσφαιρα στο σπίτι γίνεται απελπιστική, καθώς η ανυπομονησία μου προκαλεί συναισθηματικές αντιδράσεις από την οικογένειά μου.

Τα παιδιά μου απομακρύνονται μερικές φορές, αισθανόμενα ότι δεν μπορούν να με ικανοποιήσουν, ενώ η σύντροφός μου εκνευρίζεται εμφανώς και οδηγούμαστε σε διαφωνίες. Είναι ένα αλυσιδωτό αποτέλεσμα. Η ανυπομονησία μου ξεκινά έναν διαδοχικό αντίκτυπο αρνητικών συναισθημάτων που επηρεάζει όλους.

Κοιτάζοντας πίσω, νομίζω ότι αυτή η επιθυμία για τα πράγματα να πηγαίνουν ομαλά προέρχεται από μια συνδυαστική επίδραση της ανατροφής μου και του χαρακτήρα μου. Οι γονείς μου δεν ήταν ιδιαίτερα ανυπόμονοι, αλλά τονίζαν τη σημασία της δομής και της ρουτίνας. Οποιαδήποτε αναταραχή συνοδευόταν από μια υποψία ανυπομονησίας, και νομίζω ότι αυτή η νοοτροπία με επηρέασε.

Άρχισα να πιστεύω ότι τα πράγματα θα έπρεπε να ακολουθούν έναν συγκεκριμένο δρόμο, και όταν δεν το έκαναν, ένιωθα ότι χάνω τον έλεγχο. Ως ενήλικας, και ιδιαίτερα ως γονιός και σύζυγος, αυτή η επιθυμία να παρέχω το καλύτερο για την οικογένειά μου δυναμώνει.

Θέλω η ζωή τους να είναι άνετη, και όταν τα πράγματα αποκλίνουν από αυτήν την εικόνα, ενεργοποιεί την ανυπομονησία μου. Είναι σαν ένας φόβος ότι αν δεν μπορώ να κρατήσω τα πάντα υπό έλεγχο, τότε αποτυγχάνω κάπως στην ευζωία τους.

Η στιγμή που αναγνώρισα ότι η ανυπομονησία μου ήταν ένα πραγματικό πρόβλημα ήταν σημαντική για μένα. Δεν ήταν μια μόνο περιστασιακή αλλά μια συνολική αναγνώριση. Είχα χάσει την υπομονή μου -πάλι- κατά τη διάρκεια μιας προετοιμασίας, και είδα τον πόνο στα μάτια της συντρόφου μου.

Ήταν ένα ξυπνητήρι, και για πρώτη φορά συνειδητοποίησα την πραγματική επίδραση της ανυπομονησίας μου στα αγαπημένα μου πρόσωπα. Τυχαία, γύρω σε εκείνη την περίοδο, συνέπεσε να διαβάσω ένα άρθρο για την επίγνωση της γονικής στιγμής. Ήταν σαν ένα σημάδι. Η ανάγνωση για τις επιπτώσεις της ανυπομονησίας στα παιδιά και τις σχέσεις χτύπησε κόρνα. Κοιτούσα τον εαυτό μου στον καθρέφτη, και δεν μπορούσα πια να το αγνοήσω. Ήξερα ότι έπρεπε να αντιμετωπίσω αυτό το μοτίβο για χάρη της ευημερίας της οικογένειάς μου. Απαιτεί συνειδητή προσπάθεια για να παραμείνετε υπό έλεγχο.

Διαβάστε τη συνέχεια στο Ιnfokids.cy

Διαβάστε επίσης:

Πρώτη μέρα στο σχολείο για τον Παναγιώτη Ραφαήλ – Το “ευχαριστώ” των γονιών για την συμπερίληψη

“Οι επιληπτικές κρίσεις μιας έφηβης θεωρήθηκαν σημάδι άγχους….Η τελική διάγνωση αποκάλυψε το σοβαρό πρόβλημα υγείας”

Καμπανάκι από τον ΕΟΦ για γνωστές ιστοσελίδες που πωλούν φάρμακα για την απώλεια βάρους

Ροή Ειδήσεων