Τι σχέση μπορεί να έχει το ρύζι με τον διαβήτη;

Καθοριστική, καθώς σύμφωνα με νέα αμερικανική έρευνα, η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας ραφιναρισμένου ρυζιού αυξάνει τον κίνδυνο για εμφάνιση διαβήτη τύπου ΙΙ. Ωστόσο οι ερευνητές διευκρινίζουν ότι δεν αρκεί η περιορισμένη κατανάλωση ρυζιού για την πρόληψη του διαβήτη αλλά ότι χρειάζεται μια γενικότερα προσεγμένη διατροφή.

Το πρόβλημα πάντως φαίνεται μεγαλύτερο σε ασιατικές χώρες όπου οι άνθρωποι καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες ρυζιού. Το ραφιναρισμένο ρύζι, ο τύπος ρυζιού που καταναλώνεται κυρίως, αποτελείται κυρίως από άμυλο καθώς έχει υποστεί μηχανική επεξεργασία και αποφλοίωση, με αποτέλεσμα να χάσει τις φυτικές ίνες. Αντίθετα, το ακατέργαστο ρύζι διατηρεί σε μικρότερο ή μεγαλύτερο το φλοιό του, έχει περισσότερες φυτικές ίνες, μαγνήσιο και βιταμίνες, καθώς και χαμηλότερο γλυκαιμικό δείκτη, δηλαδή περιέχει λιγότερα σάκχαρα σε σχέση με το ραφιναρισμένο ρύζι.

Η νέα έρευνα του Χάρβαρντ, βασίστηκε σε τέσσερις ήδη δημοσιευμένες μελέτες πάνω στο ζήτημα, οι οποίες είχαν γίνει στις ΗΠΑ, την Κίνα, την Ιαπωνία και την Αυστραλία και αφορούσαν συνολικά 350.000 άτομα για χρονικό διάστημα τεσσάρων έως 22 ετών. Από αυτούς, πάνω από 13.000 άνθρωποι εμφάνισαν διαβήτη.

Μεγαλύτερο κίνδυνο εκδήλωσης διαβήτη έως και κατά 55% είχαν όσοι έτρωγαν το περισσότερο ρύζι, σύμφωνα με την κινεζική και την ιαπωνική μελέτη. Αυξημένος κατά περίπου 12% είναι ο αντίστοιχος κίνδυνος στην Ευρώπη, όπου η κατανάλωση ρυζιού είναι αρκετά μικρότερη, σύμφωνα με την αμερικανική και την αυστραλιανή έρευνα.

Ο διαβήτης τύπου ΙΙ είναι μια πολύπλοκη πάθηση που εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από τη διατροφή. Εμφανίζεται όταν αυξάνονται τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, επειδή η ινσουλίνη δεν αρκεί για να το διασπάσει. Επιβαρυντικό ρόλο παίζουν επίσης η παχυσαρκία και η έλλειψη σωματικής άσκησης.