«Αλέξανδρος»: Το βιβλίο του μικρού μαχητή που θα σε κάνει καλύτερο γονιό –και καλύτερο άνθρωπο

Για μέρες το είχα δίπλα μου και δεν τολμούσα να το ανοίξω. Πώς να αρχίσεις μια ιστορία της οποία το τέλος όχι μόνο γνωρίζεις, αλλά και δεν θέλεις με τίποτα να αποδεχτείς. Η ζωή και ο θάνατος του παιδιού της σε ένα βιβλίο που θα βρίσκεται εδώ για πάντα, ενώ ο Αλέξανδρος όχι.

Αν εκείνη βρήκε το κουράγιο να το γράψει, όμως, ποια είμαι εγώ που θα δειλιάσω σκέφτηκα και αργά μια νύχτα το πήρα στα χέρια μου. Ακούμπησα απαλά το χεράκι του στο εξώφυλλο -το χιλιοτρυπημένο, μελανιασμένο αυτό χεράκι- και βούτηξα στα βάθη της ψυχής της.

Νομίζεις ότι μιλάει για τον παιδικό καρκίνο και νομίζεις ότι ξέρεις λίγο-πολύ τι θα πει. Όχι. Δεν μιλάει για τον παιδικό καρκίνο. Μιλάει για τον Αλέξανδρο. Μιλάει για τον αγώνα αυτού του αξιοθαύμαστου παιδιού που από τα 6 του χρόνια πολεμούσε τον χειρότερο εχθρό. Μιλάει για τα πρώτα συμπτώματα, τις πρώτες εξετάσεις, τα πρώτα χειρουργεία και όλα τα επόμενα, τις χημειοθεραπείες και τις παρενέργειές του. Τις “καθαρές” μέρες και τις μαύρες μέρες της υποτροπής. Μα κυρίως σε βάζει να δεις πίσω από όλα αυτά. Μέσα σε όλα αυτά. Στην ψυχή του παιδιού. Στο μυαλό του γονιού. Στην καρδιά όσων παραστάθηκαν και στήριξαν και στο κενό όσων δεν είχαν περίσσευμα καρδιάς για να το κάνουν.

Μιλάει, παράλληλα, για όσα η επίλεκτη αυτή μάνα ανέλαβε να κάνει μετά. Για να τιμήσει το παιδί της και για να συνεχίσει να προσφέρει σε άλλα παιδιά που παλεύουν, όπως θα έκανε και ο Αλέξανδρος αν ήταν εδώ.

Σελίδα 208. Παρατηρώ για πρώτη φορά μια τέλεια μετά την ημερομηνία. Όλα αυτά τα χρόνια η Ματίνα Κυριάκου ήταν ο άγγελος του παιδιού της. Την ημέρα εκείνη έγινε αυτός ο δικός της.

“Πάρε μια ανάσα” διάβαζα να γράφει η Μαρίνα μερικές σελίδες πριν. Την παίρνω. Βαθιά. Βασανίζεται να βγει.

Κουβάρι οι σκέψεις και οι λέξεις στο μυαλό μου. Αδύνατον να μπουν σε σειρά.

Ενός λεπτού σιγή και υπόκλιση. Στον Αλέξανδρο, στη Ματίνα, σε όσους δίνουν κάθε μέρα το είναι τους για τα παιδιά με καρκίνο.

Σε όσους δεν σταματούν να πιστεύουν και να ελπίζουν ότι… θα ξαναβγεί ο ήλιος.

*Αγοράζοντας το βιβλίο της Ματίνας Κυριάκου “Αλέξανδρος: Να Θυμάσαι Θα Ξαναβγεί Ο Ήλιος” συμβάλλετε στο να συγκεντρωθούν χρήματα, ώστε να αγοραστούν συσκευές εύρεσης φλεβών για όλες τις παιδιατρικές πτέρυγες στην Ελλάδα.  Με αυτά οι νοσηλευτές βρίσκουν αμέσως φλέβα και δεν χρειάζεται να χιλιοτρυπούν το χεράκι του παιδιού, κάθε φορά που θέλουν να του πάρουν αίμα. Θεωρούσατε προφανές ότι όλα τα παιδιατρικά νοσοκομεία έχουν τέτοια μηχανήματα ε; Κι όμως… Όσο τραγικό κι αν ακούγεται υπάρχουν σε ελάχιστα γιατί πρόκειται για πολύ ακριβά μηχανήματα. Τι λέτε να καλύψουμε άμεσα αυτό το κενό; Πόσο χαρούμενο θα έκανε αυτό τον Αλέξανδρο;