MENU
Το σκηνικό της απόλυτης φρίκης το οποίο βίωσε όταν αποφάσισε να έλθει στην Ελλάδα για μήνα του μέλιτος με το σύζυγο της Μπράιν, περιέγραψε σήμερα στη δίκη για το Μάτι η Ιρλανδή Zoe Maria Holohan.
Η ίδια αναφέρθηκε όμως και στα δεκάδες χειρουργεία που υπέστη προκειμένου να αποκαταστήσει τα εγκαύματα της αλλά και τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει έως σήμερα.
Η γυναίκα κατέθεσε πως την ημέρα της φονικής πυρκαγιάς κοιμόταν με το σύζυγο της και ξύπνησε αλλά δεν τον είδε δίπλα της στο κρεβάτι.
“Τον άκουσα να φωνάζει το όνομα μου καθόταν στη μπαλκονόπορτα και είχε ήδη πιάσει φωτιά ο κήπος” είπε η μάρτυρας και συνέχισε:
“Ήταν σε σοκ. Έτρεξα και είδα ότι ο πίσω κήπος είχε πιάσει επίσης φωτιά. Καταλάβαμε ότι έπρεπε να τρέξουμε για τη ζωή μας. Φόρεσα μία λευκή ρόμπα, πήρα τα διαβατήρια τα πορτοφόλια και τις βέρες μας”.
Συγκλονιστική κατάθεση Ιρλανδής – Ήρθε στην Ελλάδα για το μήνα του μέλιτος, έχασε τον άντρα της
Συνεχίζοντας η μάρτυρας περιέγραψε τα όσα αντίκρυσε όταν πια με το σύζυγό της κατάφεραν να βγουν στο δρόμο, χωρίς όμως -όπως είπε -να ξέρουν προς τα που να πάνε. Συγκεκριμένα κατέθεσε:
“Είχαν πιάσει φωτιά τα μαλλιά και τα ρούχα μου. Φτάσαμε στο δρόμο και είδαμε κάτι πολυ μικρά παιδιά. Τέσσερα-πέντε. Δεν υπήρχε ενήλικος. Τα πήραμε στην αγκαλιά μας και αρχίσαμε να τρέχουμε.
Άρχισε το αυτοκίνητο να τρέχει και αισθανόμαστε ότι πήγαινε σε ανηφόρα. Οι φλόγες μας ερχόταν συνεχώς κατά πάνω μας, μας έφτυναν. Το χέρι μου κόλλησε στο καπό. Όλο το σώμα μου είχε πιάσει φωτιά. Φωτιά έπιασαν και τα ρούχα του Μπράιν. Το αυτοκίνητο ξαφνικά τράκαρε σε ένα δέντρο.
Το δέντρο έπεσε πάνω σε εμάς, ο Μπράιν άρχισε να φωνάζει και δεν μπορούσα να τον κρατήσω από το χέρι. Έπεσε από το αυτοκίνητο μέσα στη φωτιά. Η τελευταία του λέξη ήταν «γιατί»”….Προσπάθησα να του φωνάξω, ήθελα να ακούσει πόσο τον αγαπούσα και ότι ήταν ο καλύτερος σύζυγος.
Ήξερα ότι είχε πεθάνει, εξαφανίστηκε μέσα στη φωτιά και τον άκουσα να φωνάζει. Καθόμουν στο πορτ μπαγκαζ και αισθάνθηκα ότι ήταν το φέρετρο μου.
Δεν μπορώ να περιγράψω τον πόνο. Το πρόσωπο μου άρχισε να λιώνει και καθόμουν και περίμεναν τον θάνατο μου. Ήταν σαν φαντάσματα να βγαίνουν από καπνούς. Ένας πυροσβέστης, ήρθε και με έπιασε, με αγκάλιασε και με έβγαλε από το αυτοκίνητο. Νομίζω ότι ήρθε γιατί με άκουσε να φωνάζω το όνομα Μπράιν. Με άρπαξε, με αγκάλιασε, με έβγαλε και με πέρασε μέσα από φωτιά. Με πήγε μέσα σε ένα φορτηγό που φαινόταν της πυροσβεστικής.
Του ζήτησα να γυρίσει να πάρει τον Μπράιν αλλά πιστεύω δεν με κατάλαβε. Κοίταξα τα χέρια μου, είχε αρχίσει να βγαίνει το δέρμα μου, ήταν σαν ταινία τρόμου, από το ένα μάτι δεν έβλεπα. Τα μαλλιά μου, είχε κολλήσει στο σώμα …Κατάλαβα ότι τα κομμάτια του φορέματος φλέγονταν ακόμα. Τα παπούτσια μου καίγονταν.Νόμιζα ότι έβραζα.
Ζήτησα να μου βγάλουν ρούχα. Δυστυχώς δεν καταλάβαινε η γυναίκα που ήταν δίπλα μου και άρχισε να μου ρίχνει νερό. Της είπα να μου κόψει τα ρούχα. Στην αρχή δεν καταλάβαινε, μετά το έκανε. Έβγαινε και δέρμα μαζί με το ύφασμα. Κατάλαβα ότι είχα καεί σε όλο το σώμα. Ήμουν αρχικά τόσο ζεστή και μετά τόσο κρύα. Δεν μπορούσα να ελέγξω το σώμα μου. Τους ζητούσα συνέχεια να ψάξουν το Μπράιν. Πίστευα ότι κάποιος τον είχε σώσει και αυτόν…”.
Φορτισμένη και με δάκρυα ατα μάτια η μάρτυρας μίλησε στη συνέχεια για τον δικό της Γολγοθά στα ελληνικά νοσοκομεία. “Με πήγαν στο ασθενοφόρο, ο πόνος είναι τόσο ισχυρός, υπήρχαν δύο άτομα και τους παρακαλούσα να μου δώσουν κάτι για τον πόνο. Δεν απάντησαν.
Έκλαιγα. Φώναζα και ζητούσα βοήθεια. Πίστευα ότι θα πεθάνω και άρχισαν να γελάνε. Δεν γνωρίζω γιατι γέλαγαν και ένας που μίλαγε καλά αγγλικά μου είπε να σκάσω και έσκασα”
είπε η μάρτυρας για να συνεχίσει” :Αισθανόμουν έτσι κι αλλιώς ότι θα πεθάνω. Με πήγαν στο νοσοκομείο, τότε, κατάλαβα πως τόσος κόσμος έχει καεί. Παντου όλοι φώναζαν και έκλαγαν και μύριζε καμμένο δέρμα.
Ήμουν εκεί για μεγάλο διάστημα όπως κι άλλοι. Ήταν κόλαση. Κατάλαβα ότι είχα ακόμα τη τσάντα μου. Κάποιος με πλησιάσε με ρώτησε από που ειμαι και του του είπα από Ιρλανδία. Μου είπε μπορώ μα σε βοήθησε, γνωρίζω κάποιο στην πρεσβεια. Ζήτησα παυσίπονα. Νομίζω μίλησε με κάποιον.
Κατάλαβαν ότι είχα ασφαλιστήριο υγείας επειδή το είχα δώσει σε αυτόν. Με έβγαλαν από τα επείγοντα, με πήγαν σε άλλο όροφο και νομίζω πως ήταν επειδή είχα ιδιωτική ασφάλιση. Με έβαλαν σε δωμάτιο με παράθυρο. Έβλεπα το πρόσωπο μου. Το μισό πρόσωπο είχε μαυρίσει και λιώσει. Το μάτι μου ήταν κλειστό. Τώρα μπορώ να δω”.
Τέλος, η μάρτυρας κατέθεσε πως με την παρέμβαση της Πρεσβείας της νοσηλεύτηκε σε ιδιωτική κλινική, για περίπου ένα μήνα, όπου υποβλήθηκε και σε πολλά χειρουργεία. Σε αυτό το νοσοκομείο έμαθε πως βρέθηκε η σωρός του συντρόφου της αλλά και για το θάνατο του πατέρα της πίσω στην πατρίδα της που ήταν για εκείνη ένα σημαντικό ακόμα πλήγμα.
«Μέχρι τότε πίστευα πως ίσως είχε διασωθεί ο Μπράιν και βρισκόταν σε άλλο νοσοκομείο. Ο αδελφός μου, μου είπε πως πέθανε μέσα στη φωτιά. Ήμουν στο νοσοκομείο για ένα μήνα. Κάθε 2-3 ημέρες έκανα χειρουργεία. Τα πόδια μου είχαν καεί σε μεγάλο βαθμό. Πίστευα πως δε περπατήσω ξανά. Έχω κάνει 30 με 33 χειρουργεία», κατέθεσε η κ. Holohan.
Η τραγική ιστορία της Ζοε Holohan
«Εκείνο το μοιραίο βράδυ της 23ης Ιουλίου σώσαμε τουλάχιστον 100 άτομα. Κάποιοι πήγαιναν προς τη φωτιά, κάποιοι έτρεχαν προς τη θάλασσα, έπρεπε να βοηθήσουμε με κίνδυνο της ζωής μας». Τα λόγια αυτά ανήκουν στον υπάλληλο Πολιτικής Προστασίας του δήμου Ραφήνας – Πικερμίου, Μανώλη Τσαλιαγκό, ο οποίος πριν από λίγες μέρες δέχθηκε ευχαριστήρια επιστολή από τον πρωθυπουργό της Ιρλανδίας, Λίο Βαράντκαρ, επειδή έσωσε μια συμπατριώτισσά του.
«Πώς έσωσα τη Zoe»
Τρεις μήνες μετά τη φονική πυρκαγιά στην ανατολική Αττική, ο κ. Τσαλιαγκός δεν έχει ξεχάσει τη φρίκη που έζησε, στην προσπάθειά του να σώσει αρκετούς συνανθρώπους του αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό. Μιλώντας αποκλειστικά στο ethnos.gr, ο υπάλληλος του δήμου Ραφήνας- Πικερμίου περιγράφει ότι έβλεπε ανθρώπους να πηγαίνουν μέσα στη φωτιά, νομίζοντας ότι θα σωθούν. Εξιστορεί τις ιστορίες πόνου αλλά και οργής για μια φωτιά που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 99 ατόμων. Περιγράφει, όμως, και μια σωτήρια επέμβασή του για να σωθεί η Zoe, μια Ιρλανδή που βρισκόταν με τον σύζυγό της στο Μάτι για το γαμήλιο ταξίδι τους.
«Επικρατούσε πανικός. Ο αέρας σήκωνε τα πάντα. Πετάγονταν κλαδιά και σχεδόν δεν μπορούσες να διακρίνεις τίποτα λόγω των μποφόρ. Κάποια στιγμή, θυμάμαι, είδα ένα αυτοκίνητο γεμάτο από κόσμο με ανοιχτό το πορτ μπαγκάζ. Έτρεξα και είπα στον οδηγό να σταματήσει. Μέσα στο πορτ μπαγκάζ ήταν η Zoe Holohan, που είχε έρθει στο Μάτι με τον σύζυγό της για να περάσουν τον μήνα του μέλιτος», περιγράφει στο ethnos.gr ο κ. Τσαλιαγκός.
Νωρίτερα, η νεαρή Ιρλανδή και ο σύζυγός της, Brian O’ Callaghan-Westropp, έτρεξαν για να σωθούν. Σύμφωνα με τον υπάλληλο της Πολιτικής Προστασίας, το ζευγάρι, που είχε παντρευτεί στις 19 Ιουλίου, ζήτησε από μια οικογένεια Ελλήνων να μπει στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου για να γλιτώσει από την πύρινη λαίλαπα που κατέκαιγε ό,τι έβρισκε στο πέρασμά της.
Ο άντρας της Zoe, για να την προστατεύσει από τη φωτιά, την αγκάλιασε σφιχτά με το κορμί του. Δεν μπόρεσε, όμως, να νικήσει τη μανία του ανέμου, ο οποίος κάποια στιγμή δυνάμωσε, με αποτέλεσμα εκείνος να πεταχτεί από το πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου
Μόνη της η Zoe, είχε μείνει να παλεύει με τις φλόγες, τις στάχτες και ό,τι άλλο έφερνε ο άνεμος. «Στο πορτ μπαγκάζ ήταν από κάτω η Zoe και από πάνω ο σύζυγός της. Κάποια στιγμή εκείνος, ίσως από τους δυνατούς ανέμους και το μένος της φωτιάς, πετάχθηκε από το αυτοκίνητο. Η κοπέλα έμεινε μόνη της. Καταλαβαίνετε ότι με το πορτ μπαγκάζ ανοιχτό, ό,τι έφερνε ο αέρας, από κλαδιά, αποκαΐδια και κάρβουνα την είχαν σκεπάσει σε όλο της το σώμα, εκτός από το πρόσωπό της. Εγώ είδα μόνο το πρόσωπό της. Γιατί το πορτ μπαγκάζ ήταν όλο κάρβουνα», συνεχίζει να περιγράφει ο υπάλληλος του δήμου.
Αμέσως, λοιπόν, την έβγαλε έξω από το αυτοκίνητο, της έδωσε μαζί με υπαλλήλους του δήμου αλλά και με έναν διασώστη, που υπήρχε μαζί τους, τις πρώτες βοήθειες. Άμεσα, ένα ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ τη μετέφερε στο νοσοκομείο. «Όπως ενημερώθηκα από τους γιατρούς της, γιατί, δυστυχώς, αν και εκείνη ήθελε να με δει, οι ψυχολόγοι δεν την άφησαν, έφερε πολλά εγκαύματα, κάποια πολύ σοβαρά. Ευτυχώς, τώρα είναι στην Ιρλανδία και αναρρώνει», λέει ο κ. Τσαλιαγκός.
«Δεν θα ξεχάσουμε»
Όπως περιγράφει ο υπάλληλος της Πολιτικής Προστασίας, οι στιγμές που έζησαν στις 23 Ιουλίου δεν θα σβηστούν από τη μνήμη τους. Γυναίκες να τρέχουν να σωθούν, οδηγοί αυτοκινήτων να μην ξέρουν πού να πάνε για να ξεφύγουν από τη μανία της φωτιάς. Κόσμος, με τα κατοικίδιά του αγκαλιά αλλά και άνθρωποι με προβλήματα κίνησης να τρέχουν, ουρλιάζοντας.
«Αν δεν ήμουν εκεί να τα ζήσω και να μου τα περιέγραφαν συνάδελφοι δεν θα τους πίστευα. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε», λέει ο ίδιος τρεις μήνες μετά τη φονική πυρκαγιά.
Η ευχαριστήρια επιστολή
Η ηρωική πράξη του Μανώλη Τσαλιαγκού συγκίνησε τους Ιρλανδούς και πολλά ΜΜΕ της χώρας. Γι’ αυτό ο πρωθυπουργός, Λίο Βαράντκαρ, εκ μέρους της οικογένειας της Zoe, έστειλε επιστολή, την οποία δημοσιεύει το ethnos.gr, μέσω της οποίας ευχαριστεί τον ίδιο αλλά και τους συναδέλφους του για την πράξη αυτοθυσίας τους.
Στην επιστολή αναφέρει πως η Zoe συνεχίζει την αποθεραπεία και πως όσα έπραξαν εκείνος και οι συνάδελφοί του το βράδυ της 23ης Ιουλίου δεν πρόκειται να ξεχαστούν.
Διαβάστε επίσης:
Γιορτή Τριών Ιεραρχών: Το μήνυμα της Νίκης Κεραμέως για τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς
