Εγγονή μου σ’ ευχαριστώ που #ΜένειςΣπίτι και κερδίζουμε χρόνο για να σε καμαρώσουμε να μεγαλώνεις

Αγαπημένη μου,

Νιώθω την ανάγκη να σου γράψω γιατί όπως θα μάθεις αργότερα, τα γραπτά μένουν, τα λόγια πετούν και φεύγουν. Θέλω, λοιπόν, να κρατήσεις το γράμμα αυτό για να το διαβάζεις, όταν μεγαλώσεις και να θυμάσαι την περιπέτεια που ζούμε και να την αφηγείσαι στα παιδιά και στα εγγόνια σου. Να τους μεταφέρεις όσα οι δύσκολες αυτές ώρες μας δίδαξαν: τίποτε δεν είναι δεδομένο και βέβαιο.

Η ζωή και η υγεία είναι δώρα και πρέπει να τα προφυλάσσουμε ως πολύτιμους θησαυρούς και ως την απόλυτη προτεραιότητα.

Όλα μπορούν να διορθωθούν και να επιτευχθούν αν είμαστε ζωντανοί και γεροί, για να μπορέσουμε να τα χαρούμε και να τα απολαύσουμε.

Θέλω, επίσης, να σε ευχαριστήσω που βοηθάς τον παππού κι εμένα να κερδίζουμε χρόνο για να σε βλέπουμε να μεγαλώνεις και να σε καμαρώνουμε.

Σ’ ευχαριστώ που στερείσαι το σχολείο και τους φίλους σου, τις βόλτες και τα παιχνίδια μαζί τους.

Σ’ ευχαριστώ που περιόρισες τη ζωντάνια και την ενέργεια των 5 σου χρόνων μέσα στους τοίχους του σπιτιού σου.

Σ’ ευχαριστώ για τα φιλάκια και τα λογάκια που μας στέλνεις από την οθόνη του κινητού ή τον υπολογιστή των γονιών σου.

Σ’ ευχαριστώ που μένεις μακριά μας για να μπορέσουμε να ξαναβρεθούμε και να σε σφίξουμε στην αγκαλιά μας.

Σ’ ευχαριστώ που υπάρχεις για να μας θυμίζεις τις χαρές της ζωής και της οικογένειας και να μας δίνεις κουράγιο να υπομένουμε τα δύσκολα, προσβλέποντας στα όμορφα που θα έρθουν.

Σ΄ αγαπώ πολύ, πολύ, γι αυτό μένω σπίτι και περιμένω τη στιγμή που θα ξαναβρεθούμε όλοι μαζί από κοντά.

Η γιαγιά σου

Χρυσούλα Μαυράκη 

Ψυχολόγος