Μιλάει στο infokids η Μαρίνα Μόσχα M.Α. Κλινικής Ψυχολογίας και MSc. Θετικής Ψυχοθεραπείας, Ψυχοθεραπεύτρια, με εξειδίκευση στη σεξουαλική υγεία
Μπορεί ο ερχομός ενός παιδιού να είναι ένα ευχάριστο γεγονός κάνοντας τους δυο γονείς χαρούμενους από τη μία, από την άλλη όμως μπορεί να διαταράξει τις ισορροπίες στη σχέση του ζευγαριού. Κατανοητό θα σκεφτείτε, εφόσον αλλάζουν οι ρόλοι, πιο συγκεκριμένα προστίθεται και άλλος ένας: εκείνος του γονιού, της μητέρας και του πατέρα. Ένας νέος ρόλος πολύ απαιτητικός και κουραστικός, σωματικά και ψυχικά και που μπορεί όμως να κάνει το ζευγάρι να χάσει τον ερωτισμό του, τους ρόλους του εραστή και της ερωμένης. Και καθώς περνά ο καιρός και τα χρόνια, το ζευγάρι αρχίζει και αναρωτιέται: «Καλός ο ρόλος του γονιού, που πήγαμε όμως εμείς; Που βρισκόμαστε; Πώς χαθήκαμε;»
Αρκετές μελέτες δείχνουν ότι μειώνεται η ικανοποίηση μέσα στη σχέση. Μάλιστα πρόσφατη έρευνα κατέδειξε ότι περίπου 6,5 στα 10 ζευγάρια στον πρώτο χρόνο μετά τη γέννηση του πρώτου τους παιδιού, βιώνουν σοβαρή μείωση της ικανοποίησης στη σχέση τους. Αυτό δεν σημαίνει, όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, ότι οι δυο σύντροφοι δεν αγαπιούνται πια, αλλά ότι δεν έχουν χρόνο να αφιερώσουν ο ένας στον άλλον και συνεπώς στη σχέση τους, εφόσον διοχετεύουν τον χρόνο αλλά και την ενέργειά τους στο μεγάλωμα του μικρού τους.
Λογικό θα σκεφτείτε, καθώς οι ανάγκες ενός βρέφους είναι πολλές και χρειάζονται αρκετό από τον χρόνο των γονιών. Συνήθως η μητέρα είναι εκείνη που αφιερώνεται περισσότερο στο μικρό της και στη φροντίδα του και που αισθάνεται την κούραση και την εξάντληση πολλές φορές να την κατακλύζουν, σωματικά αλλά και ψυχικά, και που είναι πιο πιθανό να απομακρυνθεί από τον σύντροφό της, παραμελώντας τον, όχι επειδή δεν ενδιαφέρεται για αυτόν αλλά λόγω κούρασης. Ο πατέρας από την άλλη, αισθάνεται ότι η σύντροφός του τον έχει παραγκωνίσει, τον έχει παραμερίσει, ότι δεν ενδιαφέρεται για εκείνον πια παρά μόνο για το παιδί τους που φαίνεται να του έχει πάρει τη θέση στην καρδιά της αλλά και στην καθημερινή ρουτίνα του ζευγαριού. Δεν είναι τυχαίο ότι ο άνδρας-πατέρας είναι εκείνος που παραπονιέται περισσότερο και αναρωτιέται που πηγαίνει η σχέση τους χωρίς πλέον σεξουαλική ζωή αλλά πολλές φορές και χωρίς ουσιαστική επικοινωνία, πέρα από τα διαδικαστικά.
Είμαστε όχι μόνο γονείς αλλά και εραστές!
Και όμως, οι δύο σύντροφοι εξακολουθούν εκτός από γονείς να είναι και σύντροφοι και εραστές, ή τουλάχιστον αυτό χρειάζεται να συμβαίνει. Η γνωστή για το έργο της στις ανθρώπινες σχέσεις ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας Esther Perel, έχει επανειλημμένα τονίσει ότι η επιθυμία δεν «πεθαίνει» μετά την απόκτηση παιδιών, απλά χρειάζεται το ζευγάρι να βρει νέους δρόμους για να εκφραστεί. Πράγματι, τα δύο μέλη της σχέσης χρειάζονται μαζί με την οικειότητα της καθημερινής συνύπαρξης και την εγγύτητα – απαραίτητα στοιχεία για την σχέση – να φροντίσει να συντηρήσει τον ερωτισμό, δίνοντας χώρο, μέσα από την αποστασιοποίηση και το μυστήριο που δυστυχώς εξαφανίζονται μέσα από την καθημερινή ζωή με την φροντίδα των παιδιών.
Ο ερωτισμός περνάει μέσα από την ενοχοποίηση. Ενοχικά συναισθήματα αναπτύσσονται που υπάρχει κούραση και έλλειψη ερωτικής διάθεσης. Ενοχές όμως και επειδή ο ένας εκ των δύο μπορεί να είναι πιο ξεκούραστος – συνήθως ο μπαμπάς – και που έχει σεξουαλική διάθεση, βλέποντας την μητέρα να είναι κατάκοπη, κουρασμένη, ξάγρυπνη.
Και όμως, χρειάζεται το ζευγάρι να έχει στο μυαλό του ότι η ερωτική τους σύνδεση είναι πολύ σημαντική για τη συνέχιση της σχέσης τους, και δεν είναι κάτι που δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί, χρειάζεται απλά φροντίδα. Κάτι που μπορεί να λειτουργήσει θυμίζοντας ο ένας στον άλλον ότι δεν υπάρχει πλέον μόνο το «εγώ» και το «εσύ» αλλά και το «εμείς» μέσα από το οποίο δημιουργήσαμε το μικρό αυτό πλασματάκι και που οφείλουμε να προστατέψουμε. Και για να προστατέψουμε το «εμείς», είναι απαραίτητες οι στιγμές του ζευγαριού, μικρές αλλά συχνές στιγμές που υπενθυμίζουμε ο ένας στον άλλον ότι υπάρχουμε ακόμα «εμείς».
Διαφορετικά, είναι θέμα χρόνου το ζευγάρι να απομακρυνθεί και… «ότι ήθελε προκύψει». Μπορούμε λοιπόν να δημιουργήσουμε τέτοιου είδους μικρές στιγμές, πίνοντας ένα ποτήρι κρασί οι δυο μας όταν κοιμούνται τα παιδιά, ανταλλάσσοντας μηνύματα πιο ερωτικά στη διάρκεια της ημέρας, απολαμβάνοντας ένα ωραίο δείπνο υπό το φως των κεριών στο σπίτι, κλπ. Ας μην ξεχνάμε ότι η ερωτική επιθυμία δεν σχετίζεται μόνο με το σώμα. Κυρίως για εμάς τις γυναίκες είναι πιο εγκεφαλική διαδικασία, που σημαίνει ότι περνά μέσα από το ερωτικό παιχνίδι που μπορεί να υπάρξει στη διάρκεια της ημέρας, ένα κομπλιμέντο, ένα «πονηρό» χαμόγελο ή χάδι, ένα βλέμμα γεμάτο υποσχέσεις, απλές μικρές στιγμές που εξιτάρουν την φαντασίωση και ξυπνούν τις αισθήσεις. Άλλωστε το σεξ δεν είναι μόνο μία πράξη αλλά παιχνίδι μυαλού και σώματος, παιχνίδι αισθήσεων και κυρίως δεν περιμένουμε την «ιδανική» στιγμή αλλά αφηνόμαστε σε ένα φιλί, σε ένα χάδι, σε ένα άγγιγμα…
Τροφή για σκέψη: Πότε ήταν η τελευταία φορά που κοίταξες τον σύντροφό σας όχι ως γονιό, αλλά ως τον άνθρωπο που ερωτεύτηκες; Τι κάνεις για εσάς τους δυο; (και μην απαντήσεις γρήγορα, «αυτός τι κάνει;»)
