Το White Swan για 30 χρόνια ήταν η πρώτη φωλιά για ορφανά και εγκαταλελειμμένα παιδιά
Ένα ξενοδοχείο στην Κίνα τότε ονομαζόταν White Swan ήταν αυτό που φιλοξενούσε κυρίως υποψήφιους γονείς από τις ΗΠΑ που ήθελαν να υιοθετήσουν παιδάκια ορφανά ή εγκαταλελειμμένα.
Για περισσότερα από 30 χρόνια, το White Swan φιλοξένησε δεκάδες χιλιάδες αμερικανικές οικογένειες. Όταν χτίστηκε τη δεκαετία του 1980, βρισκόταν δίπλα στο αμερικανικό προξενείο, όπου οι οικογένειες έπρεπε να διεκπεραιώσουν τα μεταναστευτικά έγγραφα για τα νέα τους παιδιά.
Η αμοιβή που πλήρωναν οι οικογένειες για τη διαδικασία, η οποία οργανωνόταν από αμερικανικές φιλανθρωπικές οργανώσεις, εκκλησιαστικές ομάδες και κινέζους μεσάζοντες, περιλάμβανε διαμονή για λίγες ημέρες εν λόγω ξενοδοχείο.
Συνολικά, πριν η κινεζική κυβέρνηση τερματίσει τη διαδικασία πέρυσι, περισσότερα από 82.000 παιδιά υιοθετήθηκαν από Αμερικανούς. Για δεκαετίες, σε αυτό το μεγάλο λόμπι ακούγονταν συνέχεια μικρά ποδαράκια παιδιών από το Πεκίνο ή το Γκάνσου ή το Γκουιτζού, τα οποία παρακολουθούσαν συγκινημένα και ελαφρώς δύσπιστα ζευγάρια υποψήφιων γονιών. Εξ ου και το παρατσούκλι με τον πελαργό.
Η ανακοίνωση του περασμένου Σεπτεμβρίου που τερμάτισε αυτή την πρακτική ήταν απότομη, για μια πρακτική που είχε επηρεάσει τόσες πολλές ζωές, με τόσο βαθύ τρόπο, για τόσο πολύ καιρό. «Στο εξής, η Κίνα δεν θα στέλνει παιδιά στο εξωτερικό για υιοθεσία από αλλοδαπούς που έρχονται στην Κίνα», ανακοίνωσε εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών σε καθημερινή ενημέρωση, χωρίς να δώσει εξηγήσεις. «Εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας στις ξένες κυβερνήσεις και τις οικογένειες που επιθυμούν να υιοθετήσουν παιδιά από την Κίνα για την καλή τους πρόθεση, την αγάπη και την καλοσύνη που έχουν δείξει».
Κατά κάποιο τρόπο, ένας βαθμός αμηχανίας ήταν κατανοητός. Καμία χώρα δεν θέλει να παραδεχθεί ότι δεν μπορεί να φροντίσει τον λαό της. Επιπλέον, μία από τις κινητήριες δυνάμεις της υιοθεσίας σε αλλοδαπή οικογένεια ήταν η πολιτική του ενός μόνο παιδιού, την οποία η κυβέρνηση έχει πλέον εγκαταλείψει και εύχεται να είχε εγκαταλείψει νωρίτερα.
Ο περιορισμός των οικογενειών στην απόκτηση ενός μόνο παιδιού σε μια κοινωνία που, παρά τις δεκαετίες σοσιαλισμού, παρέμενε συντηρητική και ήθελε γιους για θρησκευτικούς, πολιτιστικούς και οικονομικούς λόγους, οδήγησε στην εγκατάλειψη χιλιάδων κοριτσιών. Υπήρχαν κενά στην πολιτική, καθώς δεκάδες εκατομμύρια οικογένειες συνέχισαν να αποκτούν περισσότερα από ένα παιδιά, αλλά οι εγκαταλείψεις συνεχίστηκαν, ιδίως των παιδιών με ειδικές ανάγκες.
Υπήρχαν και άλλες μελανές σελίδες. Η αμοιβή περιλάμβανε πληρωμές προς τα ορφανοτροφεία, θεωρητικά για τη βελτίωση των συνθηκών για τα μωρά που παρέμεναν, οι οποίες μερικές φορές ξαφρίζονταν από τους υπαλλήλους. Υπήρχαν ισχυρισμοί ότι μωρά αγοράστηκαν ή ακόμη και απήχθησαν για το «εμπόριο».
Για όσα υιοθετήθηκαν, οι συνέπειες ήταν επίσης πολύπλοκες συναισθηματικά. Τα περισσότερα παιδιά εκφράζουν ευγνωμοσύνη προς τους θετούς γονείς τους και αναγνωρίζουν ότι η ποιότητα της ζωής τους βελτιώθηκε από την «τύχη» τους. Πολλά όμως έχουν εκφράσει με συγκινητικά λόγια το πώς μεγάλωσαν με την αίσθηση της μετατόπισης, με μια ενοχλητική αίσθηση της απώλειας.
