Τα μυστικά της ανατροφής των παιδιών από τον διάσημο δρ. Rupa Shara
Ποιος δεν θέλει να μεγαλώσει τα παιδιά του ευτυχισμένα; Όλοι μας θέλουμε τα παιδιά μας να μεγαλώσουν για να τα αγαπούν και να τα αγαπούν. Όλοι θέλουμε τα παιδιά μας να κυνηγήσουν τα όνειρά τους και να βρουν τα μονοπάτια της επιτυχίας τους.
Θέλουμε να τα δούμε χαρούμενα. Το βασικό ερώτημα εδώ είναι, πόσο μπορούμε ως γονείς να έχουμε τον έλεγχο της ευτυχίας του παιδιού; Τι είναι αυτό που οι γονείς μπορούν να συμβάλουν στην ευτυχία των παιδιών τους; Η απάντηση είναι απλή και ξεκάθαρη!
Ο ρόλος του γονέα είναι να δημιουργήσει ένα ευνοϊκό περιβάλλον στο σπίτι για να μεγαλώσει το παιδί ως ένα ευτυχισμένο παιδί. Οι γονείς πρέπει να μοντελοποιούν συνεχώς την καλή συμπεριφορά στις αλληλεπιδράσεις τους με άλλους ενήλικες στο σπίτι.
Ας θυμόμαστε ότι τα παιδιά μαθαίνουν συνεχώς από τους ενήλικες γύρω τους και το περιβάλλον τους. Υπάρχει άφθονη έρευνα για να αποδείξει ότι τα χαρούμενα παιδιά είναι προϊόν χαρούμενων και αισιόδοξων σπιτιών. Πιο εύκολο να το πεις παρά να το κάνεις. Ας εξερευνήσουμε μερικά απλά αλλά σημαντικά βήματα που μπορούν να κάνουν οι γονείς για να δημιουργήσουν αυτό το περιβάλλον όπου το παιδί μεγαλώνει με χαρά. Συναισθηματική σύνδεση/δέσμευση: Βοηθώντας το παιδί να συνδεθεί συναισθηματικά με μέλη της οικογένειας, γείτονες, φίλους ή ακόμα και κατοικίδια στο σπίτι.
Αυτό ήταν εύκολο στις μέρες που τα παιδιά μεγάλωναν σε κοινές (και πολύτεκνες) οικογένειες. Τα παιδιά δεν είχαν ηλεκτρονικά gadget αλλά έπρεπε να βγουν έξω και να παίξουν στους δρόμους. Αυτό έδωσε τη δυνατότητα στο παιδί να συνδεθεί συναισθηματικά με ανθρώπους όλων των ηλικιών, να κάνει λάθη, να μάθει και να μεγαλώσει. Αυτή είναι μια πρόκληση σε πυρηνικές οικογένειες με γονείς διπλής σταδιοδρομίας. Δεν υπήρχαν προκαθορισμένες ημερομηνίες παιχνιδιού.
Οι γονείς πρέπει να καταβάλλουν ειλικρινείς και συνεχείς προσπάθειες για να διασφαλίσουν ότι το παιδί θα παραμείνει συνδεδεμένο με την ευρύτερη οικογένεια και θα αφήσει το παιδί να κατανοήσει τις σχέσεις. Οι γονείς πρέπει να πηγαίνουν το παιδί σε κοινόχρηστους χώρους παιχνιδιού τακτικά, όπου μπορούν να γίνουν και να ενθαρρύνονται οι σχέσεις με τους φίλους και τις οικογένειές τους. Δεν είναι μόνο η ποιότητα, αλλά και η ποσότητα των δεσμών: όσο περισσότερες συνδέσεις κάνει το παιδί, τόσο καλύτερα είναι.
Οι γονείς πρέπει να κρατούν και να δίνουν θερμές αγκαλιές στα παιδιά όσο το δυνατόν περισσότερο, να ανταποκρίνονται με ενσυναίσθηση στα κλάματα τους, να διαβάζουν δυνατά σε αυτούς, φάτε, χουχουλιάστε και γελάστε μαζί. Ο πιο σίγουρος τρόπος για να προωθήσετε τη δια βίου συναισθηματική ευημερία του παιδιού είναι να βοηθήσετε το παιδί να αισθανθεί συνδεδεμένο. «Οι συναισθηματικές συνδέσεις είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας ευτυχίας»Το να κάνεις τα παιδιά χαρούμενα δεν πρέπει να είναι ένα γεγονός: Είναι εύκολο για τους γονείς να κάνουν τα παιδιά ευτυχισμένα βραχυπρόθεσμα, ενδίδοντας σε ό,τι επιθυμεί ή κοιτάζει το παιδί. Αυτό μπορεί να είναι επικίνδυνο και να βλάψει τη συναισθηματική ευημερία των παιδιών μακροπρόθεσμα. Όταν οι γονείς κάνουν τα πάντα για να ικανοποιήσουν κάθε επιθυμία και επιθυμία των παιδιών, μεγαλώνουν εγωκεντρικά και μη γνωρίζοντας πώς λειτουργεί ο πραγματικός κόσμος. Είναι σημαντικό τα παιδιά να μάθουν να αντιμετωπίζουν τα «όχι», τα αρνητικά συναισθήματα και τις αποτυχίες, αν όχι, υπάρχει κίνδυνος να συνθλιβούν από αυτά ως έφηβοι και ενήλικες. Οι γονείς να γνωρίζουν τη δική τους ευτυχία: Οι γονείς δεν μπορούν να ελέγξουν την ευτυχία των παιδιών αλλά σίγουρα είναι υπεύθυνα για τη δική τους ευτυχία. Οι γονείς πρέπει πάντα να θυμούνται ότι τα παιδιά μαθαίνουν συνεχώς από τους ανθρώπους γύρω τους. Οι ευτυχισμένοι γονείς είναι πιθανό να έχουν ευτυχισμένα παιδιά. «Ένα από τα καλύτερα πράγματα που μπορούν να κάνουν οι γονείς για τη συναισθηματική ευημερία των παιδιών τους είναι να προσέχουν τα δικά τους συναισθήματα»
Επιτρέψτε στα παιδιά να αποτύχουν: Οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν ότι εκτός από το να συμπληρώνουν το παιδί στην επιτυχία είναι εξίσου σημαντικό για οι γονείς να παρέχουν άφθονες ευκαιρίες στα παιδιά να χτίσουν νέες δεξιότητες. Στη διαδικασία εκμάθησης νέων δεξιοτήτων, τα παιδιά θα αποτύχουν. Η πρόκληση για τους γονείς είναι να μείνουν πίσω και να αφήσουν τα παιδιά να μάθουν από τις αποτυχίες. Αυτή η διαδικασία του να παρακολουθούν τα παιδιά να αποτυγχάνουν είναι επώδυνη για τους γονείς, αλλά να θυμάστε ότι τα παιδιά δεν θα γευτούν τη συγκίνηση της μαεστρίας εκτός εάν οι γονείς επιτρέψουν στα παιδιά να ρισκάρουν αποτυχίες. Πολύ λίγες δεξιότητες τελειοποιούνται με την πρώτη προσπάθεια.
Μέσω της επανάληψης, τα παιδιά αναπτύσσουν «στάση που μπορώ να κάνω και αυτό τα αφήνει να αντιμετωπίσουν μεγαλύτερες προκλήσεις στο μέλλον». Δίνοντας ευθύνη: Αφήστε το παιδί να καταλάβει ότι ως γονείς εκτιμάτε τη συνεισφορά τους. Αναγνωρίστε από μικρή ηλικία τη συμβολή των παιδιών στην οικογένεια. Τα παιδιά ηλικίας τριών ετών μπορούν να παίξουν σημαντικούς οικογενειακούς ρόλους π.χ. στρώνουν τραπέζι για ένα οικογενειακό γεύμα, αφήνουν τα παιχνίδια τους, φέρνουν ρούχα στο πλυντήριο κ.λπ. Αυτό αναπτύσσει την ανεξαρτησία και τα παιδιά αποκτούν μια αίσθηση αυτοεκτίμησης. Όταν οι γονείς αναγνωρίζουν ότι το παιδί συνεισφέρει στην οικογένεια, θα ενισχύσει την αίσθηση σύνδεσης και αυτοπεποίθησης του παιδιού, δύο προϋποθέσεις για διαρκή ευτυχία. Ενσταλάξτε την αξία της ευγνωμοσύνης: Κάντε συνήθεια να τρώτε τουλάχιστον ένα οικογενειακό γεύμα μαζί την ημέρα .
