Για όλες τις μαμάδες που ΔΕΝ κάθονται να παίξουν με τα παιδιά στο τέλος της ημέρας

Γράφει η μαμά-blogger Janelle Hanchett

Χθες βράδυ ο άντρας μου και τα παιδιά μου άρχισαν να παίζουν χαρτιά. Όταν με ρώτησαν αν ήθελα να παίξω, είπα όχι.

Είπα όχι γιατί δεν είχα όρεξη. Σπάνια έχω όρεξη να συμμετέχω σε οικογενειακά παιχνίδια. Ήμουν έτσι πάντα.

Και για άλλη μια φορά ένιωσα ένα γνωστό τσίμπημα ενοχής, μια μικρή φωνή που ψιθυρίζει πώς θα πρέπει να είμαι. Ο τύπος της μητέρας που «πρέπει» να είμαι. Αυτός, δηλαδή, που κάθεται και παίζει. Πριν από χρόνια, σταμάτησα να δίνω σημασία σε αυτή τη φωνή. Ναι. Σίγουρα. Ό, τι πεις, μικροσκοπική, ψεύτικη φωνή ενοχής.

Καθώς έπαιζαν, όμως, κάποιος είπε ότι ήθελε ένα σνακ και πρότεινα να τους φτιάξω ποπ κορν, κάτι το οποίο ενέκριναν όλοι αμέσως, με δηλώσεις όπως ότι «η μαμά κάνει το καλύτερο ποπ κορν».

Συνειδητοποίησα τότε, καθώς ακουμπούσα το μπολ στη μέση του τραπεζιού, βλέποντας τη χαρά που τους έφερε, ότι ίσως να μην γίνω ποτέ η μαμά του παιχνιδιού, αλλά να είμαι η μαμά του ποπ κορν.

Μπορεί να μην είμαι στο τραπέζι μαζί σας, αλλά είμαι εκεί.

Φέρνω το σνακ που δεν ήξερες ότι ήθελες και το κάνω σωστά.

Διατηρώ το σπίτι ζεστό και ανάβω τα κεριά για να μυρίζει όμορφα. Στην πραγματικότητα έκανα ολόκληρο το σπίτι ένα άνετο και φιλόξενο μέρος, όπου όλοι θέλουν να καθίσουν και να παίξουν χαρτιά και να γελάσουν γύρω από ένα τραπέζι. Ναι. Εγώ το έκανα αυτό.

Δεν θέλω να παίξω επειδή έχω κουραστεί να μιλάω, γιατί μιλάω στα παιδιά όλη την ημέρα, γιατί ακόμη και μια γωνίτσα, μόνη στον καναπέ μου μοιάζει με ανακούφιση μερικές φορές.

Δεν θέλω να παίξω γιατί η αλληλεπίδραση με εξαντλεί, η υπομονή μου έχει εξαντληθεί έπειτα από όλη τη μέρα μας μαζί. Δεν θέλω άλλο να μετακινήσω το σώμα μου σήμερα.

Οπότε, ναι. Θα καθίσω εδώ και θα σας αγαπώ από μία θέση που εγώ έχω κάνει τον ρόλο μου, φτιάχνοντας το σπίτι μας όσο καλύτερα μπορώ και θα σας κοιτάζω να το απολαμβάνετε και να ζείτε σε αυτό και να απολαμβάνετε χούφτες από αυτά που μπορώ να δώσω αυτή στιγμή. Αυτή είναι η μητέρα που πρέπει να είμαι γιατί αυτή είναι η μητέρα που είμαι.

Στην υγειά των μαμάδων του ποπ κορν.