MENU
Με αφορμή την σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Προωρότητας, η δημοσιογράφος και παρουσιάστρια, Μυρτώ Κάζη, μοιράζεται με όλους μας τη δική της ιστορία προωρότητας.
Ο πρωτότοκος γιος της Οδυσσέας γεννήθηκε πρόωρα στον 7ο μήνα κύησης. «O γιος μου γεννήθηκε 7 μηνών. Όταν γεννιέται ένα μωράκι πρόωρα χρειάζεται υποστήριξη και έτσι πηγαίνει απευθείας από τη μανούλα του, πηγαίνει στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Αυτό σημαίνει ότι δεν το αγκαλιάζεις.
Ένα βράδυ εκλιπαρούσα μία κυρία στη μονάδα να με αφήσει να χαϊδέψω τον γιο μου. Εν τέλει με άφησε και θυμάμαι πως γύρισα πίσω στη μητέρα μου και δεν ήθελα να πλύνω τα χέρια μου» εξομολογήθηκε σήμερα σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή.
Και συνέχισε η Μυρτώ Κάζη: «Όταν ήρθε η γιατρός και μου είπε θα πάρουμε το μωρό, έπαθα σοκ γιατί δεν το είχα πιστέψει. Μετά γίνονται όλα πολύ γρήγορα σε αυτές τις περιπτώσεις.
Θυμάμαι ότι όταν μπήκα στο χειρουργείο τους είπα θέλω να πάρω τη μαμά μου, η οποία κοιμόταν και της λέω “μαμά μου παίρνουν το μωρό” και μου λέει “αγάπη μου είναι Χριστούγεννα, είσαι πολύ τυχερή, του χρόνου θα κάνουμε μεγάλο πάρτι για το μωρό”.
Εγώ θέλω να πω πως επειδή ένα στα δέκα μωρά γεννιέται πρόωρα και είναι μεγάλο το ποσοστό, θα πρέπει οι γονείς να είναι ενημερωμένοι και αν γνωρίζει τι σημαίνει προωρότητα, ίσως είναι καλύτερα. Εγώ δεν είχα καμία ένδειξη ότι θα μου συμβεί κάτι τέτοιο. Οι πρόωρες μανούλες είναι διαφορετικές μαμάδες και τα πρόωρα παιδιά είναι πολεμιστές».
Αξίζει να διαβάσουμε την ανάρτησή της
Μάλιστα, η παρουσιάστρια έκανε και μια συγκλονιστική ανάρτηση στο Ιnstagram για τα όσα ένιωθε ενώ το προωράκι της έδινε τη δική του μάχη για ζωή. Aξίζει να τη διαβάσουμε:
Παγκόσμια ημέρα προωρότητας 💜
Πρόωρο μωρό θα πει:
-πως έδωσε μάχη από το πρώτο δευτερόλεπτο της ύπαρξής του
– πως δεν ένιωσε το χάδι της μαμάς του παρά αρκετές μέρες ή μήνες μετά.
– πως δεν άκουσε τη μανούλα του να του τραγουδάει νανουρίσματα γιατί την άκουγε μόνο να κλαίει έξω από το τζάμι που τους χώριζε.
– πως κατά μεγάλη πιθανότητα δεν θήλασε. Είχε σωληνάκια στη μύτη και το στόμα για να τραφεί
– πως τα βράδια έπρεπε να κοιμάται μόνο του. Χωρίς αγκαλίτσες
– και πως όταν ξυπνούσε πάλι μόνο του ήταν
– πως το σωματάκι του ήταν τρυπημένο σε πολλά σημεία
– πως δεν είδε για καιρό τη μαμά να χαμογελάει
– πως άκουγε τους δυνατούς θορύβους της εντατικής και τρόμαζε
– πως γνώρισε τον παππού και τη γιαγιά μήνες μετά
– πως τον μπαμπά τον έβλεπε πιο σπάνια γιατί εκείνος είχε να στηρίξει και τη μαμά
– πως λαχταρούσε το επισκεπτήριο για να νιώσει λίγα λεπτά θαλπωρής που βέβαια θα στοιχειώνονταν κάθε φορά από το αίσθημα της εγκατάλειψης
– πως κυρίως δεν ήξερε «γιατί»….
Και μια μέρα, μια μοναδική μέρα η ζωή του άλλαξε. Και πήγε σπίτι του νικητής. Θριαμβευτής. Πολέμησε και κέρδισε τη ζωή του πίσω και από εκείνη τη μέρα είναι ένα άλλο μωρό. Ένα άλλο παιδί. Ένα παιδί που δεν φοβάται τις μάχες.
Έτσι σήμερα αν έχετε φίλες προωρομανούλες, κάντε τους μια έξτρα αγκαλίτσα. Και σας παρακαλώ κάντε και μια αγκαλίτσα στα προωράκια τους που είμαι σίγουρη πως ήδη διαπρέπουν στα πρώτα βήματα της ζωής τους. Το καθένα με τον τρόπο του.
PS: Εδώ ο Οδυσσέας περίπου 1.700 γραμμάρια, ενώ εγώ κατέρρεα έξω από το τζάμι της θερμοκοιτίδας, μου έστειλε το δικό του μήνυμα «μαμά μην ανησυχείς, το έχω!» 💪
View this post on Instagram
Διαβάστε επίσης:
Με φωνές και υστερίες κανένα παιδί δεν έμαθε να είναι υπάκουο
“Αποκτήσαμε νέο μωρό και οι κόρες μας το έμαθαν την ημέρα που το φέραμε στο σπίτι”
