MENU
Η πρώτη μέρα στο σχολείο είναι πάντα ιδιαίτερη. Τα πρωτάκιαέρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με το σχολικό περιβάλλον, τους συμμαθητές και τους δασκάλους τους. Τα συναισθήματα ανάμεικτα, με την χαρά και τον ενθουσιασμό βέβαια να υπερισχύουν.
Με αφορμή την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς και την πρεμιέρα στο σχολείο για τους μαθητές της Α Δημοτικού, αγχωμένοι εμφανίζονται και οι γονείς των λιλιπούτειων μαθητών που τα συναισθήματα της υπερηφάνειας μπερδεύονται γλυκά με εκείνα της ανησυχίας. Θα προσαρμοστεί εύκολα; Θα του αρέσει το περιβάλλον; Θα κάνει φίλους; Θα μπει εύκολα στο σχολικό πρόγραμμα;
Σε αυτές ακριβώς τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς των γονιών απαντά το πρωτότυπο και εύστοχο κείμενο του Συλλόγου Διδασκόντων του 12ου Δημοτικού Σχολείου Αχαρνών 
όπου περιέχει βασικές οδηγίες προς …ναυτιλομένους γονείς , ιδιαίτερα για «πρωτάρηδες» γονείς της Α’! Οι δάσκαλοι συμβουλεύουν τους γονείς πώς πρέπει να αντιμετωπίσουν το νέο εκπαιδευτικό ορόσημο των παιδιών και παράλληλα τους κατατοπίζουν πώς να διαχειρίζονται την επικοινωνία με τον εκπαιδευτικό της τάξης.
Όπως τονίζεται και από τους δασκάλους το παιδί σας είναι πια έτοιμο να κατακτήσει τον κόσμο της γνώσης και να δημιουργήσει αναμνήσεις που θα το ακολουθούν για το υπόλοιπο της ζωής του. Δική σας δουλειά είναι να το βοηθήσετε να προσαρμοστεί στη νέα του καθημερινότητα και τις καινούργιες απαιτήσεις του Δημοτικού. Μια διαδικασία που μπορεί να γίνει σαφώς ευκολότερη, αν έχετε τις κεραίες σας ανοιχτές στα συναισθήματά του και το προετοιμάσετε καταλλήλως.
Oι δάσκαλοι αυτού του σχολείου με τον πιο ανατρεπτικό τρόπο του γονείς των μαθητών της Α Δημοτικού!
Αγαπητοί γονείς των παιδιών της Α’ τάξης, παρακάτω παραθέτουμε κάποιες απλές προτάσεις, που ίσως σας διευκολύνουν, μιας και απέχουμε λίγα 24ωρα από την «1η μέρα στο σχολείο»:
-Μπορούμε και πρέπει να εξηγήσουμε απλά και ήρεμα στο παιδί ότι κάποια πράγματα θα αλλάξουν στους κανόνες του νέου σχολείου και πως «τα πράγματα» μέσα στη σχολική τάξη είναι κάπως διαφορετικά σε σχέση με το νηπιαγωγείο. Αποφεύγουμε “όπως ο διάολος το λιβάνι” εκφράσεις του τύπου «…για να δούμε τι θα κάνεις τώρα…», «…τώρα αρχίζουν τα δύσκολα…», «…τέρμα τα ψέματα…» κι άλλα τέτοια …χαριτωμένα! (Για εμάς. Για τα παιδιά… καθόλου χαριτωμένα!).
-Τα παιδιά ξετρελαίνονται να ψωνίζουν… γενικώς! Αγοράζουμε μαζί τους τα σχολικά είδη, επιτρέποντάς τους να επιλέγουν μόνα τους αυτά που τους αρέσουν.
(Με μέτρο και τηρουμένων των αναλογιών, καθώς και με βάση την… αντικειμενικά εκτιμώμενη οικονομική μας δυνατότητα, βέβαια.)
-Την πρώτη μέρα (και όχι μόνο φυσικά) να μην αργήσουμε καθόλου στο σχολείο. Να πάμε λίγο πιο νωρίς, να μιλήσουμε με τον/την εκπαιδευτικό και να του/της συστήσουμε το παιδί, ώστε να μη νιώσει ότι το αφήνουμε με έναν/μία -προς το παρόν-άγνωστο/η.
Σημαντικό: Την 1η εβδομάδα τουλάχιστον, δε φεύγουμε από το σχολείο χωρίς να το καταλάβει το παιδί.Δεν το σκάμε… Αν συναντήσουμε έντονες διαμαρτυρίες, κλάμα κ.λπ., αφήνουμε στον/στην εκπαιδευτικό να το χειριστεί. Έχει την εμπειρία να το κάνει. Εμείς φεύγουμε ως κύριοι.
-Την ώρα της παραλαβής (σχόλασμα) πρέπει να είμαστε στην ώρα μας ή νωρίτερα στο σχολείο, ώστε το παιδί, μόλις βγει από την αίθουσα, να δει αμέσως τον μπαμπά ή τη μαμά του ή άλλο οικείο πρόσωπο και να νιώσει ασφάλεια.
-Στο σπίτι πρέπει, ειδικά την πρώτη μέρα, να υπάρχει ευχάριστο κλίμα και ένα φαγητό ή και γλυκό που να αρέσει στο παιδί. Οι ερωτήσεις που θα του κάνουμε για το σχολείο πρέπει να είναι συγκεκριμένες και όχι αόριστες.
Μην ξεχνάμε ακόμα ότι:
-Ο/η εκπαιδευτικός του παιδιού μας θα είναι για όσο προβλέπεται και επιβάλλεται «μέλος της οικογένειάς μας» πλέον. Πέρα απ’ αυτό, θα πρέπει να θεωρείται συνεργάτης μας, όχι ανταγωνιστής.
Δίνω βάση σε ό,τι μου λέει ή προτείνει, ακόμα κι αν διαφωνώ, και σε καμιά περίπτωση δεν μιλώ υποτιμητικά για το πρόσωπό του/της τουλάχιστον μπροστά στο παιδί.
Αν έχω-ή θεωρώ πως έχω-κάποιο «πρόβλημα» μαζί του/της, δεν προσπαθώ να το “λύσω” εξωσχολικά, στη γειτονιά φερ’ειπείν, αλλά απευθύνομαι στην άμεσα προϊστάμενη αρχή του, τη διεύθυνση του σχολείου, εφόσον έχω εξαντλήσει κάθε προσπάθεια συνεννόησης μαζί με τον δάσκαλο ή τη δασκάλα.
-Δεν έχω υπερβολικές απαιτήσεις από το παιδί μου. Θα πρέπει να γνωρίζω πως δεν είναι όλα τα παιδιά ίδια, ακόμα κι αν είναι αδέρφια, συνεπώς κάθε παιδί είναι μοναδικό, όπως μοναδικός είναι και ο ρυθμός του. Αν, παρόλα αυτά, θεωρώ πως υπάρχει «κάποιο θέμα», έρχομαι πρωτίστως σε επαφή με τον/τη δάσκαλο/δασκάλα του.
-Δε διστάζω να ενημερώσω-έστω μέσες/άκρες- τον/την δάσκαλο/δασκάλα του παιδιού μου στην περίπτωση που προέκυψε κάποιο σοβαρό οικογενειακό πρόβλημα. Έτσι θα μπορέσουν ενδεχομένως να ερμηνευτούν και να αντιμετωπιστούν κάποιες μαθησιακές ή συμπεριφοριστικές δυστοκίες του παιδιού, πρόσκαιρες ή μη.
-Τα παιδιά έχουν ένα εντελώς διαφορετικό αίσθημα δικαίου απ’ ό,τι εμείς. Έτσι, όταν μου διαμαρτυρηθεί πως «αδικήθηκε», δε σπεύδω να κατηγορήσω «τον κύριο» ή «την κυρία» αψήφιστα. Το ψάχνω. Ίσως το παιδί θέλει να «καλύψει» μια παρασπονδία του!
-Συζητώ με το παιδί και αφουγκράζομαι ποικιλοτρόπως. Πολλές φορές τα παιδιά μάς μιλούν, αλλά δεν τα ακούμε, επειδή έχουμε απενεργοποιημένα τα αυτιά της ψυχής και της καρδιάς!
Κλείνοντας, θα σταθούμε σε έναν παράγοντα ιδιαίτερα κρίσιμο-αλλά ταυτόχρονα τόσο παραγκωνισμένο- για την ομαλή, απρόσκοπτη και αρκούντως αποδοτική προσαρμογή του παιδιού στο νέο σχολικό περιβάλλον : ο παράγων ύπνος! Θα πρέπει να ξέρουμε πως σύμφωνα με σύγχρονες μελέτες, ένα παιδί ηλικίας 5-10 ετών χρειάζεται καθημερινά 10 με 11 ώρες ύπνου συνολικά. Για παιδιά ηλικίας 10-17 οι ώρες είναι 8,5 με 9,25 αντίστοιχα. Αν λοιπόν διαπιστώσουμε στην πορεία του έτους κόπωση, απροθυμία, «γκρίνια», ας αναρωτηθούμε πρώτα απ’ όλα αν το παιδί μας κοιμάται τόσο όσο πρέπει.
Ευχόμαστε στα «πρωτάκια» μας αλλά και στους γονείς τους δύναμη, αντοχές, καλό ξεκίνημα και καλή σχολική χρονιά!
Διαβάστε επίσης:
Σοκ στη Θεσσαλονίκη: Επίθεση δέχθηκε 16χρονος στον Εύοσμο – Τι εξετάζει η Αστυνομία
