Self-tests, μάσκες, αντισηπτικά: Η Greenpeace μιλά στο Infokids.gr για τα επικίνδυνα απόβλητα του κορωνοϊού και πώς να τα μειώσουμε

Δεν χρειάζεται να είναι ιδιαίτερα περιβαλλοντικά ευαισθητοποιημένος κανείς, για να προβληματιστεί για την τρομερή αύξηση των απορριμάτων, ιδιαίτερα των πλαστικών μιας χρήσης, τον τελευταίο χρόνο, εξαιτίας των μέτρων ατομικής προστασίας που επέβαλλε η πανδημία.

Δεν είναι μόνο οι μάσκες και τα γάντια μιας χρήσης που βλέπουμε πεταμένα παντού, δεν είναι μόνο τα αντισηπτικά μαντηλάκια μα και τα πλαστικά μπουκαλάκια των αντισηπτικών υγρών που σπάνια καταλήγουν στην ανακύκλωση… Η συστηματική χρήση των self-tests από μεγάλο μέρος του πληθυσμό, τους τελευταίους μήνες, μεταφράζεται σε έναν τεράστιο όγκο πλαστικού (και δυνητικά επιβλαβών υγρών) που καταλήγει στη… χωματερή!

Κι όμως, το υπουργείο Περιβάλλοντος, ειδικά για την απόρριψη των self tests, είναι σαφές:

Αν το τεστ είναι αρνητικό:

Απορρίπτεται μαζί με τα λοιπά αστικά απόβλητα, δηλαδή τοποθετείται σε πλαστική σακούλα και απορρίπτεται στον κοινό κάδο απορριμμάτων (πράσινο ή γκρι κάδο).

Αν το τεστ είναι θετικό:

Απορρίπτεται από κοινού με τα αναλώσιμα του ασθενούς, σε σακούλα καλά κλεισμένη η οποία τοποθετείται σε κλειστό κάδο εντός της οικίας και στη συνέχεια σε δεύτερη σακούλα, η οποία κλείνει το ίδιο σφιχτά, χωρίς να γεμίσει υπερβολικά για να αποφευχθεί τυχόν διάρρηξη αυτής και απορρίπτεται στον πράσινο ή γκρι κάδο.

Τα απόβλητα των self–test δεν τοποθετούνται στους ΜΠΛΕ ΚΑΔΟΥΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ και δεν απορρίπτονται στις αποχετεύσεις.

Η οδηγία αυτή, ωστόσο, δεν παύει να προβληματίζει μεγάλο μέρος των πολιτών, και δη των γονιών, οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις ζητούν την τοποθέτηση ειδικών κάδων, έξω από τα σχολεία, για την απόρριψη των εν λόγω τεστ, ώστε η αποκομιδή τους να γίνεται σύμφωνα με ό,τι προβλέπεται για τα ιατρικά απόβλητα:

Απόσπασμα από σχετική επιστολή Συλλόγου Γονέων σε Δήμαρχο των Νοτίων Προαστίων

Θα είχε νόημα κάτι τέτοιο; Επικοινωνήσαμε με τον Υπεύθυνο Εκστρατείας για το Θαλάσσιο Περιβάλλον της Greenpeace κ. Άλκη Καφετζή, αναζητώντας τη θέση του κορυφαίου Οργανισμού, για να διαπιστώσουμε την ανεπάρκεια της ελληνικής πολιτείας σε ουσιαστικά μέτρα για την προστασία του Περιβάλλοντος, αλλά και την έλλειψη υπευθυνότητας από τους ίδιους τους πολίτες.

“Πλέον μας δίνεται μια ευκαιρία να μιλήσουμε για το μεγαλύτερο πρόβλημα”

“Σίγουρα είναι ένα τεράστιο πρόβλημα το πώς θα διαχειριστούμε τα νέα πλαστικά που εμφανίζονται. Και είναι δεδομένο, ότι πάλι πίσω σε εμάς θα καταλήξουν με τον Α ή Β τρόπο. Από τη στιγμή που θα χρησιμοποιούμε τα πλαστικά μιας χρήσης δεν υπάρχει εύκολη λύση: Αναφορικά με τα self-test, θα μπορούσαμε να τα αντιμετωπίσουμε σαν επικίνδυνα υλικά, όπως στα νοσοκομεία, όμως πόσο εφικτό είναι αυτό οικονομικά; Επιπλέον, είναι και οι ουσίες που παράγουν τα self test, οι οποίοι (οι ίδιοι οι παραγωγοί το δηλώνουν) μπορεί να έχουν επιπτώσεις στους υδρόβιους οργανισμούς.

Από την άλλη, όμως, τα υλικά και οι ουσίες αυτές χρησιμοποιούνται χρόνια τώρα -δεν είναι κάτι νέο. Περιέχονται σε διαγνωστικά τεστ, π.χ. HIV και ούρων.

Αυτό που βλέπουμε τώρα είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου: Η βασική κουβέντα που πρέπει να κάνουμε είναι πως οτιδήποτε κι αν καταναλώσουμε, πρέπει να το κάνουμε με τη δέουσα προσοχή. Πρέπει να έχουμε συνείδηση, ότι κάθε τι μιας χρήσης που χρησιμοποιούμε έχει επιπτώσεις…

Τα μέσα ατομικής προστασίας δεν χρειάζονται να είναι μιας χρήσης: Η υφασμάτινη μάσκα με διπλό στρώμα, αν χρησιμοποιείται σωστά, πλένεται σωστά κ.λ.π., αρκεί.

Το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα υλικά: Χρειάζεται να χρησιμοποιούμε τα πάντα μιας χρήσης; Χρειάζεται να γίνονται τόσο πολλά self tests;

Ας προσπαθήσουμε με αυτή την ευκαιρία να δούμε συνολικά την κατάσταση: Μια ολόκληρη κοινωνία θεωρεί, ότι το πλαστικό μιας χρήσης είναι η ιδανική επιλογή. Και αυτό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Πρέπει να καταλάβουμε, ότι το υλικό αυτό δημιουργεί τεράστια προβλήματα, από τη στιγμή που εξορύσσεται, που διυλίζεται, μέχρι πού πετιέται…

Χρειάζεται η πολιτεία να χτίσει συστήματα που να βοηθήσουν τους πολίτες να δείχνουν εμπιστοσύνη στην πολλαπλή χρήση. Αν συνεχίσουμε να βασιζόμαστε στην προσωπική ευθύνη του καθενός (π.χ. για τα ποτήρια μιας χρήσης), τα συστήματα αυτά δεν θα μπορέσουν να λειτουργήσουν. Χρειάζεται ο κόσμος να ενημερωθεί, να προβληματιστεί -π.χ. γνωρίζει ο κόσμος, πως τα ληγμένα φάρμακα δεν τα πετάμε στα σκουπίδια, μα τα επιστρέφουμε στα φαρμακεία;”

Καταλήγει ο κ. Καφετζής, ότι “Στην περίοδο αυτή που διανύουμε, προτεραιότητα είναι να ακούμε τους υγειονομικούς. Θα ξαναπώ, όμως, ότι έχει νόημα να δούμε συνολικά την κατάσταση: Το να βρούμε τον ιδανικό κάδο για να πετάμε το self test δεν λύνει το πρόβλημα -το θάβει κάτω από το χαλάκι. Και πού θα πάει μετά αυτός ο κάδος; Πού θα καταλήξει όλο αυτό το πλαστικό; Έχει η Ελλάδα τις δυνατότητες να το διαχειριστεί; Να το κάψει; Και με τι περαιτέρω επιπτώσεις;”

Πολλά τα ερωτήματα που η πολιτεία καλείται να απαντήσει… Μέχρι τότε, το συμπέρασμα παραμένει: Μειώνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τα πλαστικά μιας χρήσης. Κι αν αυτά δεν δίνονται να είναι τα self-tests λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών, ας είναι τουλάχιστον το εντελώς άχρηστο πλαστικό ποτηράκι του καφέ, του μπουκαλάκι νερού, οι μάσκες μιας χρήσης κ.ο.κ.