Σύμφωνα με την πραγματογνωμοσύνη της ψυχολόγου που εξέτασε τη Ρούλα Πισπιρίγκου στη φυλακή εμφανίζει «έντονες ιδέες μεγαλείου» που συνδυάζονται με τη δημοσιότητα και τη διασημότητα και πως η Ρούλα Πισπιρίγκου ήθελε να είναι στο επίκεντρο αυτών.
Η πραγματογνώμονας ορίστηκε από την 18η τακτική ανακρίτρια που χειρίζεται την υπόθεση με τους θανάτους των τριών παιδιών στην Πάτρα και είχε δύο συναντήσεις με τη Ρούλα Πισπιρίγκου μέσα στις φυλακές ενώ είχε κάνει τέσσερις συνεδρίες με τον Μάνο Δασκαλάκη, μία συνεδρία με την υπεύθυνη νηπιαγωγό στο ΚΔΑΠ που πήγαινε η Τζωρτζίνας και μία τηλεφωνική επικοινωνία με μια άλλη νηπιαγωγό της Τζωρτζίνας.
Στο μυαλό της Πισπιρίγκου η δολοφονία της γιαγιάς ήταν πράξη αγάπης
Αίσθηση προκαλεί η καταγραφή της πραγματογνώμονα για το γεγονός ότι η Ρούλα Πισπιρίγκου αντιλαμβάνεται τη δολοφονία της γιαγιάς της από τον παππού της, όχι ως έγκλημα αλλά ως πράξη αγάπης. Το έγκλημα συνέβη πριν από 57 χρόνια και σημάδεψε την Πάτρα. Κανείς δεν πρόκειται να ξεχάσει το βράδυ της 21ης Ιουλίου 1965. Το βράδυ που ο παππούς της Ρούλας Πισπιρίγκου στραγγάλισε την πρώην γυναίκα του επειδή τον είχε χωρίσει και δεν ήθελε να τα ξαναβρούν.
Δασκαλάκης: «Το αγαπημένο μου παιδί ήταν η Τζωρτζίνα»
Σύμφωνα με την έκθεση της παιδοψυχολόγου κα Σαββόγλου ο Μάνος Δασκαλάκης περιέγραψε πως «Το αγαπημένο μου παιδί ήταν η Τζωρτζίνα. Για τη σύζυγό μου το αγαπημένο παιδί ήταν η Μαλένα».
Επίσης στην έκθεση υπάρχει καταγεγραμμένη η περιγραφή του μεγάλου καβγά λίγο πριν από τον θάνατο της Ίριδας όταν ο Μάνος Δασκαλάκης πληροφορήθηκε την εξωσυζυγική σχέση της Ρούλας Πισπιρίγκου. Σύμφωνα με την έκθεση στον καβγά αυτόν, ο Μάνος Δασκαλάκης είχε χτυπήσει τη Ρούλα Πισπιρίγκου.
Η Τζωρτζίνα μάλιστα είχε πει τότε στον πατέρα της «Φύγε από εδώ, δεν σε θέλω» κάτι που όπως λέει ο Μάνος Δασκαλάκης τον έκανε να αισθανθεί άβολα.
«Απουσία συναισθήματος, ενοχής και ανάμνησης», καταγράφει για τον Μάνο Δασκαλάκη η ψυχολόγος στο πόρισμά της
Μετά το πόρισμα της ψυχολόγου για τη Ρούλα Πισπιρίγκου, στη δημοσιότητα έρχεται και αυτό για τον Μάνο Δασκαλάκη. Μετά τις συνεδρίες του με την ψυχολόγο η ίδια σημειώνει:
«Συνοψίζοντας με τις συνεδρίες με τον πατέρα, φάνηκε να είναι ιδιαίτερα συνεργάσιμος. Είχε τόσο στη διάρκεια των συναντήσεών μας όσο και γενικότερα μια συγκαταβατική στάση.
Ήταν φανερό ένα πρωταρχικό ενδιαφέρον να μην εμπλακεί ο ίδιος σε ό,τι γίνεται με τη σύζυγό του. Φάνηκε να τον ενδιαφέρει η εικόνα του σε εμένα.
»(…) Μοιάζει να μην επιμένει ιδιαίτερα όταν δεν παίρνει αυτό που αναμένει όχι τόσο γιατί αποδέχεται το να μην παίρνει αυτό που επιθυμεί όσο γιατί μοιάζει να επενδύει και να αποεπενδύει πολύ γρήγορα από τις σκέψεις του, τις επιθυμίες του και τις σχέσεις με τους άλλους, ακόμα και με σημαντικούς άλλους όπως τα παιδιά του.
» Περιέγραψε τη ζωή της οικογένειάς του με τρία παιδιά που έφυγαν από τη ζωή, με ένα απρόσφορο συναίσθημα. Φαίνεται να κάνει μια προσπάθεια καταστολής των συναισθημάτων του. Υπάρχει απουσία συναισθήματος, ενοχής και ανάμνησης. Σε πολλά σημεία ήταν φανερή η σύγχυση ορίων ποιος είναι ο ενήλικας και ποιος το παιδί. Φαίνεται να μην έχει επαφή με το συναίσθημά του και κάνει φυγές στην προσπάθειά του να διαχειριστεί αυτό που του συμβαίνει».
Διαβάστε επίσης:
Στον Πανελλήνιο η μεγαλύτερη τοιχογραφία της Αθήνας – Αφιερωμένο στο «ευ αγωνίζεσθαι» (εικόνες)
