Τα τελευταία χρόνια πολλά Δημοτικά Σχολεία της χώρας εφαρμόζουν έναν όμορφο και συνάμα τρυφερό τρόπο ούτως ώστε τα πρωτάκια της κάθε σχολικής χρονιάς να νιώσουν πιο οικεία και φιλικά στο νέο σχολικό τους περιβάλλον.
Ο θεσμός “Εκτάκια υιοθετούν πρωτάκια”
Η πρωτοβουλία “Εκτάκια υιοθετούν πρωτάκια” είναι μια υπέροχη πρακτική που βοηθά τους μαθητές της Α Δημοτικού να νιώσουν ασφάλεια, αφού τα μεγαλύτερα παιδιά του σχολείου, οι μαθητές της ΣΤ Δημοτικού αναλαμβάνουν να τα φέρουν σε επαφή με τον νέο κόσμο που ξετυλίγεται μπροστά τους. Έτσι, προσαρμόζονται και κοινωνικοποιούνται πιο γρήγορα. Παράλληλα οι μαθητές της ΣΤ’ τάξης, καλούνται να αναλάβουν μία ευθύνη, να έχουν την έννοια και να προσέχουν τα μικρότερα παιδιά στο διάλειμμα. Μέσω αυτής της πρωτοβουλίας τίθενται γερά θεμέλια ενός σχολείου δημοκρατικού όπου ο κάθε μαθητής έχει βήμα να μιλήσει, να συνομιλήσει και να συνυπάρχει σε ένα περιβάλλον μακριά από φόβο και bullying.
Το παράδειγμα των μαθητών του 1ου Δημοτικού Σχολείου Ραφήνας
Τα εκτάκια του 1ου Δημοτικού Σχολείου Ραφήνας από την αρχή της φετινής σχολικής χρονιάς αγκάλιασαν και υποδέχθηκαν με θέρμη τα πρωτάκια του Σεπτεμβρίου. Η τρυφερή σχέση των μαθητών επισφραγίστηκε με μια όμορφη γιορτή που έλαβε χώρα την περασμένη Παρασκευή, 29 Νοεμβρίου, στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου με τραγούδια και κεράσματα.
Όπως ανέφεραν και οι δάσκαλοι του σχολείου “Οι μαθητές της Στ’ τάξης υιοθέτησαν το πρωτάκι τους αναλαμβάνοντας στην πραγματικότητα να του απλώνουν το χέρι και να το καθοδηγούν ή να το βοηθούν όταν χρειάζεται κι εκείνα με τη σειρά τους -τα μικρά- να τους χαρίζουν απλόχερα το αθώο χαμόγελο και τη ζεστή αγκαλιά τους κάθε φορά που θα τα αντικρίζουν.
Χτυποκάρδια, κλεφτές ματιές, ντροπές, αγωνία, συγκίνηση, χαρά, αισιοδοξία και ναι μια καινούρια σχέση, ένας δεσμός άρχισε σιγά σιγά να χτίζεται και που θα συνεχίσει να χτίζεται σε όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς και όχι μόνο. Αυτό είναι υπόσχεση..
Το λέει και το τραγούδι:
Με χρώματα πολλά
ζωηρά, λαμπερά,
θα σου φτιάξω μια καρδιά που χτυπάει δυνατά,
που τον κόσμο θ’ αγαπά, θα πονά, θα βοηθά
και ποτέ δε θα λυγά”
