MENU
Έχουν περάσει 17 ημέρες από το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη. Ο Αργύρης Λυμούσης ήταν τυχερός καθώς κατάφερε και βγήκε ζωντανός μαζί με την κοπέλα του από το μοιραίο τρένο. Ακόμη δεν έχει ξεχάσει τα όσα έζησε, τις δραματικές ώρες που ακολούθησαν της μετωπικής σύγκρουσης της επιβατικής αμαξοστοιχίας με εμπορική στα Τέμπη στις 23:21 το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου.
Ο 30χρονος Αργύρης από τη Βέροια είχε πάει για το τριήμερο της Αποκριάς μαζί με την κοπέλα του στην Αθήνα
Αν και είχε 15 χρόνια να ταξιδέψει με τρένο αποφάσισε αυτή την φορά να πάρει το τρένο. Για καλή τους τύχη έκλεισαν θέσεις στο βαγόνι 5.
«Δεν άνοιξαν οι πόρτες – Βλέπαμε την φωτιά και ακούγαμε ουρλιαχτά»
«Ο Θεός μας φύλαξε και κλείσαμε εισιτήριο στο βαγόνι 5. Κάναμε στάση περίπου 40 λεπτών στο Παλαιοφάρσαλο καθώς έπρεπε να περάσει άλλο τρένο πρώτα.
Αφού περάσαμε την Λάρισα ακούμε το μπαμ. Οι θέσεις μας ήταν αντίθετες στην φορά του τρένου οπότε νιώσαμε την σύγκρουση στην πλάτη.
Έσπασαν τζάμια του βαγονιού από την πλευρά του δρόμου, εμείς καθόμασταν από την πλευρά των χωραφιών. Είχα
κάποιους μικροτραυματισμούς και κοψίματα από τα τζάμια αλλά τίποτα σοβαρό Μετά την σύγκρουση έσβησαν τα φώτα και νιώθαμε ότι το βαγόνι μας μετακινούνταν από τις ράγες. Έκλεισα τα μάτια μου και περίμενα. Άκουγα ένα βουητό. Με το που σηκώθηκα προσπάθησα να καλέσω το 100 αλλά δεν έπιανα γραμμή.
Το βαγόνι είχε κλίση. Βλέπαμε από τα σπασμένα τζάμια την φωτιά από τα μπροστινά βαγόνια. Ήταν τρομακτικό γιατί στην αρχή δεν άνοιγαν οι πόρτες του βαγονιού. Δεν είχαμε καταλάβει τι έγινε. Φωτιά, έντονος καπνός και αποπνικτική ατμόσφαιρα. Ακούγαμε ουρλιαχτά», περιγράφει στο thestival.gr ο Αργύρης.
«Σκεφτήκαμε ότι μπορεί και να πεθάνουμε»
Για μια στιγμή του πέρασε από το μυαλό η σκέψη ότι μπορεί και να μην καταφέρει να βγει ζωντανός από την αμαξοστοιχία. Ο Αργύρης και οι υπόλοιποι επιβάτες έβλεπαν την φωτιά και φοβόντουσαν ότι μπορεί να επεκταθεί και στα υπόλοιπα βαγόνια.
«Τα πρώτα λεπτά ήταν πιο δύσκολα γιατί λέγαμε ότι τώρα μπορεί και να πεθάνουμε. Βλέπαμε την φωτιά και δεν ξέραμε πόσο κοντά είναι. Φοβηθήκαμε ότι θα επεκταθεί και στα υπόλοιπα βαγόνια.
Προσπαθήσαμε να σπάσουμε κάποια τζάμια αλλά ήταν ψηλά από την μία πλευρά και δεν διακινδυνέψαμε να βγούμε από κάποιο παράθυρο.
Περιμέναμε να μας βοηθήσει κάποιος να ανοίξουμε την πόρτα. Δεν είχε χτυπήσει κάποιος σοβαρά αλλά είχαμε μικροτραύματα. Μετά τον πρώτο πανικό προσπαθήσαμε να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να βγούμε στη συνέχεια από το βαγόνι», σημειώνει ο Αργύρης.
Επιβάτες από τα πίσω βαγόνια, το 6 και το 7 τους βοήθησαν να κρατήσουν ανοιχτές τις πόρτες, ώστε να απεγκλωβιστούν από το βαγόνι.
«Ήρθαν επιβάτες από τα βαγόνια 6 και 7 και ένας κρατούσε την εξωτερική πόρτα του βαγονιού, ένας την ενδιάμεση και μας βοήθησαν να βγούμε. Ανεβήκαμε στον δρόμο.
Εκείνη την ώρα ήρθαν τα πρώτα περιπολικά και μας βοήθησαν. Μετά από λίγα λεπτά ήρθαν τα πρώτα ασθενοφόρα και πυροσβεστικά», λέει ο Αργύρης.
Όταν ανέβηκε στον δρόμο είδε μια κοπέλα αναίσθητη σε φορείο. Δεν γνωρίζει αν τελικά έζησε ή όχι.
Κατάφερε να βγει ζωντανός από το μοιραίο τρένο έχοντας μόνο κοψίματα από τα τζάμια
Κατά τον απεγκλωβισμό του από το βαγόνι στραβοπάτησε και έπαθε διάστρεμμα αλλά εκείνη την ώρα πάνω στην ταραχή του δεν το κατάλαβε. Περίπου μια ώρα περίμεναν στην άκρη του δρόμου μέχρι να έρθουν τα πρώτα λεωφορεία για να τους παραλάβουν. Κατέβηκαν στο Πλατύ όπου τους έκανε καταμέτρηση η Αστυνομία. Αφότου αποχώρησαν από το Πλατύ πληροφορήθηκαν από το διαδίκτυο το μέγεθος της τραγωδίας. Στο Πλατύ τους περίμεναν οι δικοί τους άνθρωποι για να τους σφίξουν στην αγκαλιά τους.
«Το ψυχικό τραύμα δεν ξέρω πόσο σύντομα θα περάσει»
Αν και τα τραύματα που είχε δεν ήταν σοβαρά, το τραύμα στην ψυχή του δεν ξέρει αν θα φύγει σύντομα. «Ήταν δύσκολο εκείνο το βράδυ, όπως και τα επόμενα. Γλυτώσαμε κατά τύχη, ζούμε από τύχη.
Δυσκολευόμουν να κοιμηθώ ειδικά τις πρώτες ημέρες, έρχονταν συνεχώς εικόνες εκείνη την βραδιά, κυρίως μέσα από το τρένο. Δεν θα ξεχαστεί ποτέ»,
λέει ο Αργύρης και εκφράζει τα συλλυπητήριά του στους συγγενείς των θυμάτων και εύχεται ταχεία ανάρρωση στους τραυματίες.
Ζητάει να αποδοθούν ευθύνες για το τραγικό δυστύχημα. «Σίγουρα οι ευθύνες δεν περιορίζονται μόνο στον σταθμάρχη αλλά πάνε και πιο ψηλά», σημειώνει.
«Πρέπει να αλλάξουν πολλά για να τους εμπιστευτούμε ξανά τις ζωές μας»
«Δύσκολα θα ξαναέμπαινα σε τρένο. Κάποια στιγμή ίσως ξαναμπώ, οι φοβίες είναι για να ξεπερνιούνται αλλά πρέπει να αλλάξουν πολλά για να εμπιστευτούμε ξανά τις ζωές μας στον ΟΣΕ», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Πριν ανέβει στο τρένο ο Αργύρης είδε στον σταθμό της Αθήνας την κοπέλα από την Κατερίνη, την Αθηνά, που έχασε την ζωή της στην μοιραία σύγκρουση. «Ήταν δίπλα μας», λέει.
Διαβάστε επίσης:
Ρόδος: 13χρονος διακινούσε υλικό παιδικής πορνογραφίας
Εκπαιδευτικά Προγράμματα για παιδιά από την Εθνική Πινακοθήκη σε όλη την Ελλάδα
