“Θα μου λείψει αυτό” – Η συγκινητική εξομολόγηση μιας μαμάς για τα παιδιά της που μεγαλώνουν

Ορισμένες φορές η καθημερινότητα μάς απορροφά τόσο πολύ που δεν καταλαβαίνουμε τον χρόνο που περνάει. Κοιτάζουμε τα παιδιά μας και αναρωτιόμαστε πότε μεγάλωσαν τόσο και δεν μας χρειάζονται. Θυμόμαστε την τελευταία φορά που έτρεξαν στην αγκαλιά μας μετά το σχολείο και αναπολούμε όλα όσα έχουμε ζήσει. Με συναισθήματα όμορφα θυμόμαστε ακόμα και εκείνες τις στιγμές που θέλαμε για λίγο να μείνουμε μόνες. Να μην ακούσουμε άλλο ένα “μαμά, γιατί αυτό και γιατί το άλλο”.

Είναι αλήθεια. Ο καιρός περνά πολύ γρήγορα και τα παιδιά μας μεγαλώνουν, γίνονται ανεξάρτητοι άνθρωποι που δεν μας έχουν πια τόσο ανάγκη. Και είμαστε περήφανοι για αυτό. Ωστόσο, δεν παύουν να μας λείπουν εκείνες οι στιγμές που το παιδί μας ήταν “κολλημένο” πάνω μας και το μόνο που ήθελε για να νιώσει καλά ήταν μια αγκαλιά μας…

Η εξομολόγηση αυτής της μαμάς μάς θύμισε πως πρέπει να ζούμε κάθε στιγμή με τα παιδιά μας…

Θα μου λείψει αυτό

Το ανυπόμονο βλέμμα στα μάτια του όταν με βλέπει

Ο τρόπος που κουλουριάζεται όταν είναι έτοιμος να κοιμηθεί.

Ο ήχος της αγαπημένης του λέξης σε επανάληψη: “Μαμά”

Η αγκαλιά μου να είναι το ασφαλές του μέρος.

Το ξέρω πως θα μου λείψει αυτό.

Υπάρχουν πολλά πράγματα στη μητρότητα που θέλουμε να περάσουν γρήγορα, αλλά υπάρχουν πολλά που δεν θα έπρεπε να είναι έτσι.

Επειδή πέρα από τις φωνές, τα νεύρα και τις δουλειές, είναι οι άνθρωποί μας που μετρούν περισσότερο.

Τα άπλυτα πιάτα μπορούν να περιμένουν

Τα ασιδέρωτα ρούχα μπορούν να περιμένουν

Αλλά αυτά τα μικρά ποδαράκια που σας κυνηγούν γύρω γύρω από το σπίτι, μεγαλώνουν μέρα με την ημέρα.

Σηκώστε το παιδί σας ψηλά. Πάρτε το αγκαλιές. Κάντε το σβούρες. Και ζήστε τα όλα δυνατά.

Επειδή, δεν θέλουμε να ξεχάσουμε πώς είναι να είμαστε οι άνθρωποί τους.

Ναι, έχω μασημένο φαγητό στη μπλούζα μου και λεκιασμένα με μικρά χέρια από λάδι παντελόνια.

Ναι, είμαι εξαντλημένη. Σωματικά και συναισθηματικά εξουθενωμένη. Νιώθω άγχος και ένταση.

Αλλά δεν θα άλλαζα με τίποτα αυτό που ζω.

Επειδή, νιώθω πολύ βαθιά μέσα μου

Πόσο πολύ, πόσο απίστευτα

Θα μου λείψει αυτό…

κεντρική φωτογραφία: Facebook