Αν υπάρχει μία «ατάκα» που περιγράφει με ακρίβεια τη ζωή με το μωρό είναι:
Οι μέρες μοιάζουν ατελείωτες, μα τα χρόνια κυλούν σα νερό.
Πόσο αληθινό! Τον πρώτο καιρό με το μωρό στο σπίτι, ειδικά αν πρόκειται για το πρώτο σου παιδί, όσο συγκλονιστική είναι η εμπειρία που ζεις, άλλο τόσο σε πανικοβάλει η ιδέα, ότι δεν θα τελειώσει ποτέ.
Κάθε μέρα μοιάζει πανομοιότυπη με την επόμενη –για την ακρίβεια, έχεις χάσει την αίσθηση της ημέρας και της νύχτας, με τα αλλεπάλληλα ξυπνήματα του μωρού πρωί-βράδυ, και έτσι ο χρόνος κυλά σχεδόν μηχανικά.
Μέχρι που ξημερώνει ένα πρωινό που το μωρό σου δεν είναι πια ένα άβουλο, σχεδόν ακίνητο πλασματάκι. Ξημερώνει μια μέρα που δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω του, γιατί είναι έτοιμο για κωλοτούμπες στην αλλαξιέρα, έτοιμο να σηκωθεί στο καθισματάκι του φαγητού, που ανυπομονεί να το ακουμπήσεις στο πάτωμα για να… οργώσει κάθε γωνιά του σπιτιού! Θέλει να πιάσει, να αρπάξει, να τσουλήσει, να χτυπήσει. Κι όμως κανείς δεν σου μιλά εγκαίρως, για το πώς να προετοιμαστείς γι’αυτό.
Πολύ σύντομα θα τα καταφέρει και θα σηκωθεί. Πολύ σύντομα θα γαντζώσει τα χεράκια του στα κάγκελα της κούνιας και θα κάνει τα πρώτα του βήματα μέσα σε αυτή, και μετά ακουμπώντας στα τραπεζάκια του σπιτιού και μετά με το ένα χέρι, σε λίγο με κανένα!
Κανείς δεν μπορεί να σε προετοιμάσει για το πόσο σύντομα θα γίνουν όλα αυτά. Κανείς δεν θα σου πει για τις δυσκολίες που φέρνουν μαζί τους. Για το γεγονός, ότι οι γονείς χρειάζεται να ανταποκρινόμαστε με συγκεκριμένο τρόπο στην φυσιολογική τάση του μωρού μας για αυτονομία:
«Στην ηλικία των 6 μηνών το βρέφος αρχίζει να στρίβει, να μπουσουλάει, να αρπάζει παιχνίδια, να γυρίζει από ανάσκελα μπρούμυτα… Εκείνη την περίοδο, θα πρέπει να αφήνουμε το μωρό σε μια επίπεδη επιφάνεια ώστε να ανακαλύψει μόνο του τη λύση, και θα πρέπει απλώς να είμαστε εκεί για να βοηθήσουμε. Τίποτα δεν πρέπει γίνεται με το ζόρι. Δεν ξεκινούν όλα τα παιδιά ταυτόχρονα αυτές τις ενέργειες, καθώς κάποια ξεκινούν νωρίτερα και άλλα αργότερα. Οι γονείς πρέπει να ενθαρρύνουν την ανάπτυξη του παιδιού και να το αφήνουν να ολοκληρώνει μόνο του τη στάση ή την ενέργεια που ξεκίνησε, αλλά να μην το βάζουν να καθίσει ή να σταθεί όρθιο», επισημαίνει η Δρ. Τάλια Τσιβιτανίδου – Κάκουρου, παιδίατρος με ειδίκευση στην παιδιατρική δερματολογία.
Αυτό, όμως, που θα σας πω εγώ -δύο μωρά μετά και έχοντας δοκιμάσει συμβουλές και προτάσεις φίλων και ειδικών για να γίνει αυτή η τόσο σημαντική μετάβαση του μωρού ομαλά- είναι, ότι η μαγική συνταγή είναι μία: ελευθερία σε ασφαλές πλαίσιο.
Συμβουλή μου, λοιπόν, σε αυτή την τόσο απαιτητική περίοδο, είναι να αναζητάτε λύσεις που θα κάνουν τη ζωή σας πιο εύκολη και τις κινήσεις του μωρού σας πιο άνετες. Αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν μια μοκέτα με παιχνίδια απλωμένα αποκλειστικά για εκείνο, προστατευτικά κάγκελα στο σπίτι, ώστε να μην υπάρξουν ατυχήματα και οπωσδήποτε μία πάνα με την οποία θα νιώθετε απόλυτα ασφαλείς. Όπως λέει χαρακτηριστικά και η κ. Τσιβιτανίδου: «Σε αυτή τη χρονική περίοδο, διαπιστώνουμε πόσο σημαντικό είναι να επιλέγουν οι γονείς τη σωστή πάνα, η οποία προσφέρει στα μωρά ελευθερία κινήσεων αλλά και στεγνότητα».
Και όταν αναφερόμαστε σε «σωστή πάνα» η επιλογή δεν μπορεί να είναι άλλη από τα Pampers και συγκεκριμένα τα Pampers Pants, τις πάνες – βρακάκι, που θα βρείτε πλέον σε μεγέθη για …δραστήρια μωράκια από 6 μηνών! Οι φοβερές αυτές πάνες είναι έτσι σχεδιασμένες, ώστε να απαιτούν μόλις δύο βήματα για να φορεθούν. Έτσι, δεν χρειάζεται πια να ταλαιπωρήστε και εσείς και το μωρό, προσπαθώντας να του σφίξετε σωστά τις πλαϊνές ταινίες της συμβατικής πάνας.
Τα Pampers Pants προσφέρουν τέλεια εφαρμογή, έχουν ελαστική ζώνη περιμετρικά οπότε δεν χρειάζονται ταινίες, και έτσι μπορείτε να τις φορέσετε στο μωρό σας με μία μόνο κίνηση.
Αφήστε το μωρό σας να εξερευνήσει τον κόσμο γύρω του, χωρίς να ανησυχείτε για ατυχήματα που θα του «χαλάσουν» το παιχνίδι!