MENU
Όπως χαρακτηριστικά γράφει η ηθοποιός Αγγελική Φράγκου στην παρουσίαση των παραστάσεων της «Θείας Λένας», για τις οποίες θα μιλήσουμε παρακάτω: Η λέξη παραμύθι κατάγεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα ‘παραμυθούμαι – παραμυθέομαι’ που σημαίνει ‘παρηγορώ’, ‘ανακουφίζω’, ‘παρακινώ’.
Και ποιος καλύτερος τρόπος για να ανακουφιστεί ένα παιδί που πονά σωματικά και ψυχικά, ένα παιδί που περνά τις μέρες και τις νύχτες του στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου με αβέβαιη πολλές φορές έκβαση για την υγεία του, από την τέρψη που προσφέρει μια θεατρική παράσταση;
Δεν είναι πολλές, αλλά είναι άξιες λόγου και θαυμασμού οι θεατρικές ομάδες της χώρας που δεν περιμένουν, αλλά πάνε εκείνες σε μικρούς νοσηλευόμενους θεατές, για να τους «ανακουφίσουν» με έναν τρόπο που μόνο η μαγεία του θεάτρου μπορεί. Για να τους προσκαλέσουν σε ένα ταξίδι που έστω για μερικά λεπτά θα τους κάνει να ξεχάσουν κάθε τι άλλο και να αφεθούν σε συναισθήματα χαράς και ελπίδας που έχουν τόσο ανάγκη, όσο έχουν και την επικείμενη θεραπεία τους.
Το Infokids.gr ήρθε σε επαφή με τις θεατρικές ομάδες που ανεβάζουν τις παραστάσεις τους σε παιδιατρικές κλινικές, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, και μίλησε για τις ιδιαιτερότητες, τις δυσκολίες, αλλά και την τεράστια συναισθηματική ανταμοιβή!
Αγγελική Φράγκου, ηθοποιός – Θέατρο ΡΕΤΡΟ: «Οι παραστάσεις της Θείας Λένας δίνουν στα παιδιά μια διέξοδο»
Την Αγγελική Φράγκου και το ‘Θέατρο Ρετρό’ το γνωρίζουμε χρόνια τώρα, χάρη στις άκρως επιτυχημένες παιδικές παραστάσεις «ΒατΡαπουνζέλ» και «Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι». Αυτό που ίσως δεν γνωρίζουμε είναι ότι η πολύ ταλαντούχα αυτή νέα ηθοποιός, έχει εδώ και δύο χρόνια στρέψει το ενδιαφέρον της στα λιγότερο τυχερά παιδιά που περνούν ατελείωτες ημέρες και νύχτες σε παιδιατρικές κλινικές της χώρας.
«Από το 2012 προσπαθούμε με εντελώς δικές μας δυνάμεις, να προσεγγίσουμε το παιδικό κοινό που αντικειμενικά δεν έχει την δυνατότητα να έρθει να παρακολουθήσει μία παράσταση στο θέατρο και διαμένει σε χώρους όπως φυλακές και νοσοκομεία. Παρουσιάσαμε τις παραστάσεις μας στις ‘Φυλακές της Θήβας’, το ‘Χριστοδούλειο Ορφανοτροφείο’, για την ‘Κιβωτό του Κόσμου’ ,τον ‘Ξενώνα ΕΛΠΙΔΑ’ και στην ‘Όγκολογική μονάδα Μ. Βαρδινογιάννη’. Τον Νοέμβριο του 17′ είχαμε την χαρά, να φιλοξενηθεί η έκθεση ζωγραφική της παράσταση μας ‘ΒατΡαπουνζέλ’ στην Ογκολογική μονάδα. Για την έκθεση αυτή άκουσε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, ο οποίος είχε στο μυαλό του το πρόγραμμα με την Θεία Λένα και μας πρότεινε να συμμετέχουμε το καλοκαίρι που μας πέρασε στο ‘Φεστιβάλ ATLAS’ του ΔΘΠ. Κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ πραγματοποιήσαμε την δράση ‘Ο δικός μου μίτος’, βασισμένη στο μύθο του Μινώταυρου και επισκεφθήκαμε δύο δομές του Πειραιά: την παιδιατρική κλινική στο Τζάνειο Νοσοκομείο και την Παπαστράτειο Στέγη. Κάπως έτσι ξεκινήσαμε και πλέον το όλο εγχείρημα, το οποίο καλύπτεται πλήρως από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, στόχο έχει να πάμε την Θεία Λένα σε όλες τις παιδιατρικές κλινικές της Αττικής μέχρι το τέλος του χρόνου», μας είπε η ίδια η Αγγελική, η οποία μόλις είχε ολοκληρώσει μία ακόμα παράσταση στο Παίδων Πεντέλης.
«Δεν είναι εύκολο το παιδικό θέατρο στις παιδιατρικές κλινικές. Είναι μια πολύ ιδιαίτερη εμπειρία, γιατί σε αντίθεση με το συμβατικό θέατρο, εδώ τα παιδιά δεν είναι χαρούμενα. Πολλά από αυτά μας παρακολουθούν με τους ορούς τους, χρειάζεται να είναι ξαπλωμένα, κάποια φεύγουν κατά την διάρκεια της παράστασης γιατί πηγαίνουν να κάνουν την θεραπεία τους…» συνεχίζει η ίδια, η οποία περιγράφει πως η παράσταση λαμβάνει χώρα συνήθως σε κάποιο σαλονάκι, κοντά στα δωμάτια των παιδιών, και ότι η βοήθεια που τους προσφέρει το προσωπικό του νοσοκομείου είναι μεγάλη, γιατί μεγάλη είναι και η χαρά τους.
«Οι γονείς ή οι συνοδοί είναι, επίσης, πολύ συγκρατημένοι. Για την ακρίβεια, επηρεάζονται πολύ από τη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις των παιδιών. Αν αυτά χαρούν, χαίρονται και εκείνοι. Σήμερα, για παράδειγμα, μας ευχαριστούσαν, μας έλεγαν πόσο τους άρεσε. Ένα κοριτσάκι που σε όλη τη διάρκεια της παράστασης στεκόταν ανέκφραστο, στο τέλος χαμογέλασε! Αυτό είναι κάτι!», περιγράφει η Αγγελική.
«Συναντάμε παιδιά που μένουν μόνιμα στο νοσοκομείο, παιδιά με καρκίνο, παιδιά που είναι εκεί με εισαγγελική παρέμβαση. Ως ηθοποιός, λοιπόν, πρέπει να είσαι σταθερός, να έχει αυτοέλεγχο, να μην αφήσεις τα συναισθήματα που σε πλημμυρίζουν εκείνη την ώρα να σε καταβάλλουν. Στόχος είναι να συμβάλλεις στην θεραπεία τους!», προσθέτει.
Η Αγγελική μας αποκάλυψε, ότι η επιθυμία της να πραγματοποιήσει παραστάσεις σε παιδιατρικές ήταν μεγάλη, καθώς υπήρξε και η ίδια παιδί που χρειάστηκε να νοσηλευτεί για καιρό στο Παίδων, όταν ήταν μόλις 7 ετών. «Όταν είσαι παιδί που νοσηλεύεται για καιρό, υπάρχουν στιγμές που νιώθεις τεραστία απόγνωση. Το θέατρο, λοιπόν, σου δίνει μια διέξοδο. Σε κάνει να πιστεύεις, ότι δεν είναι όλα μαύρα, ότι θα βγω από αυτό που μου συμβαίνει. Εγώ τότε ως παιδί ήθελα πάρα πολύ να βγω από τη λύπη που ένιωθα.»
Info:
Η θεατρική δράση του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά ‘Η Θεία Λένα πάει όπου υπάρχουν παιδιά’, για τα νοσοκομεία της Αττικής ξεκίνησε στις 9 Νοεμβρίου και θα συνεχιστεί έως την Άνοιξη, με το ‘Θέατρο ΡΕΤΡΟ’ να επισκέπτεται όλα τα παιδιατρικά νοσοκομεία και κλινικές της Αττικής. Τα παραμύθια της Θείας Λένας, είναι μια αφηγηματική παράσταση διάρκειας 30 λεπτών. Παρουσιάζονται τρία παραμύθια, το κάθε ένα με διαφορετικό τρόπο (με παιχνίδια-μινιατούρες, εικόνες και κουκλοθέατρο). Στο τέλος της δράσης θα εκτεθούν όλες οι ζωγραφιές που κάνουν τα παιδιά στο τέλος κάθε παράστασης. ‘Η Θεία Λένα’ αποτελεί μία ιδέα του καλλιτεχνικού διευθυντή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά Νίκου Διαμαντή.
Παντελής Δεντάκης, σκηνοθέτης – Θέατρο του Νέου Κόσμου: «Όταν βλέπεις τα παιδιά αυτά να χαμογελούν και να συμμετέχουν, περισσότερο από το κανονικό θέατρο, η ανταμοιβή είναι πολύ μεγάλη!»
«Πρόκειται για μια δράση που πηγαίνει το θέατρο στον θεατή και όχι το αντίστροφο, οπότε έχει την ιδιαιτερότητα να μην παίζεται σε θεατρικούς χώρους, αλλά οπουδήποτε, από το σαλόνι και τον διάδρομο ενός νοσοκομείου, έως το δωμάτιο ενός παιδιού που είναι καθηλωμένο σε ένα κρεβάτι», μας λέει ο κ. Παντελής Δεντάκης, ο οποίος εδώ και 10 χρόνια σκηνοθετεί για το Θέατρο Αλληλεγγύης για Παιδιά του Ν. Κόσμου. «Η παράσταση, λοιπόν, πρέπει να είναι τρομερά εύπλαστη, οι ηθοποιοί πρέπει να προσαρμόζονται και τα σκηνικά πρέπει να είναι τέτοια ώστε να μεταφέρονται», εξηγεί.
Δημιουργεί, όμως, αυτό δυσκολίες; «Η μεγαλύτερη δυσκολία για εμάς είναι η συναισθηματική. Όταν παίζεις σε παιδιά που είτε πρόσκαιρα είτε μακροχρόνια αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, αυτό δεν είναι εύκολο να το διαχειριστείς. Υπάρχει, όμως, μια αγνή ανταλλαγή που συμβαίνει εκείνη την ώρα: Τα παιδιά νιώθουν, ότι έχεις πάει εκεί και τους δίνεις μισή-μία ώρα χαράς. Όταν, λοιπόν, τα βλέπεις να χαμογελούν και να συμμετέχουν σε όλο αυτό, περισσότερο ίσως από το κανονικό θέατρο, η ανταμοιβή είναι πολύ μεγάλη», συνεχίζει ο ίδιος.
Και συμπληρώνει «Ο στόχος του θεάτρου είναι πάντα ο ίδιος: Να πεις μια ιστορία και να ταξιδέψει το παιδί-θεατής μέσα σε αυτή. Στη δική μας περίπτωση, όμως, αλλάζει η χρησιμότητα και η αναγκαιότητα αυτού του πράγματος».
Θυμάται, για παράδειγμα, τις αντιδράσεις κάποιων μικρών θεατών: «Θυμάμαι το βλέμμα ενός κοριτσιού, όταν είχαμε παίξει 10 χρόνια πριν στα πυρόπληκτα χωριά της Ηλείας, όπου πολλά παιδιά έβλεπαν για πρώτη φορά στη ζωή τους θέατρο. Αυτό το κορίτσι, λοιπόν, είχε ένα βλέμμα, σα να έβλεπε θαύμα. Και ένα άλλο κορίτσι, στο Παίδων, που στο τέλος της παράστασης ήρθε με τον ορό στο χέρι και μας είπε: ‘Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που είστε εδώ’. Τι μπορείς να πεις σε αυτά τα παιδιά; Αν έχει κάτι να πεις, το κάνεις μέσα από τις ιστορίες που μεταφέρεις..»
Ο κ. Δεντάκης μας εξήγησε, ότι αυτή είναι η 2η χρονιά που το Θέατρο Αλληλεγγύης για Παιδιά, χρηματοδοτούμενο αποκλειστικά από το Θέατρο του Νέου Κόσμου, ανεβάζει τον «Πινόκιο». «Μου αρέσει πολύ αυτό το έργο, γιατί μιλάει για ένα πλάσμα που είναι διαφορετικό από όλους τους άλλους και που μπαίνει διαρκώς σε νέες περιπέτειες. Σε αυτή τη διαφορετικότητα θέλω να δώσω έμφαση, την οποία πρέπει κάθε παιδί να αποδεχτεί. Δυστυχώς αυτό είναι κάτι που δεν μαθαίνουμε –νομίζουμε ότι όλοι πρέπει να είμαστε ίδιοι για να είμαστε αποδεκτοί.»
Info:
Το Θέατρο του Νέου Κόσμου πρωτοστατεί στο θέαμα για νοσηλευόμενους ασθενείς, με τη δράση «Θέατρο Αλληλεγγύης για παιδιά» που εδώ και 17 χρόνια δίνει δωρεάν παραστάσεις σε νοσοκομεία, ιδρύματα, προσφυγικούς καταυλισμούς, ειδικά σχολεία και όπου μπορεί να βρίσκονται ευαίσθητες ομάδες παιδιών. Η παράσταση του «Πινόκιο» βασισμένη στο ομώνυμο παραμύθι του Κάρλο Κολόντι, επιλέχθηκε για τις αξίες που πρεσβεύει, την ειλικρίνεια, την αγάπη, την ανιδιοτέλεια, το θάρρος, την όρεξη για ζωή και περιπέτεια. Αλλά κυρίως επειδή είναι μια ιστορία γνωστή σε κάθε παιδί, απ’ όποια χώρα, απ’ όποιον τόπο κι αν έρχεται.
Άννη Τσολακίδου, σκηνοθέτις – ΚΘΒΕ: «Όπως η Πεντάμορφη συμφιλιώνεται με το τέρας, έτσι και τα παιδιά μπορούν να συμφιλιωθούν με αυτό που περνούν»
«Αυτή είναι η 2η χρονιά που η παράσταση ‘Η Πεντάμορφη και το Τέρας’ ανεβαίνει στα παιδιατρικά τμήματα των νοσοκομείων της Θεσσαλονίκης, ως κοινωνική δράση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος», μας λέει η σκηνοθέτις κ. Άννη Τσολακίδου.
«Επιλέξαμε αυτό το έργο, γιατί μπορούμε να κάνουμε έναν παραλληλισμό: Όπως η Πεντάμορφη συμφιλιώνεται με το τέρας, έτσι και τα παιδιά μπορούν να συμφιλιωθούν με αυτό που περνούν», εξηγεί η ίδια, δίνοντας έμφαση στην ψυχολογία των παιδιών εκείνη τη στιγμή: «Πρόκειται για παιδιά με ορούς στα χέρια που με τα βίας καταφέρνουν να περπατήσουν στον διάδρομο. Όταν, όμως, τα βλέπουμε να φεύγει το βλέμμα τους και να αφοσιώνονται στους ηθοποιούς, αυτό είναι κάτι πολύ ευχάριστο τόσο για εμάς όσο και για τους γονείς τους!» Και συνεχίζει: «Οι αντιδράσεις τόσο των παιδιών όσο και των γονιών είναι συγκινητικές, ειδικά στο τέλος της παράστασης που τα παιδιά έρχονται σε επαφή με τους ηθοποιούς, μιλάνε μαζί τους κ.λ.π.»
Η κ. Τσολακίδου μας μιλά για τις πρακτικές δυσκολίες του θεάτρου στον χώρο νοσοκομείο, δεδομένου ότι «πρέπει να λάβει χώρα σε συγκεκριμένες ώρες, γιατί από το πρωί μέχρι τις 12:00 τα παιδιά παίρνουν φάρμακα, συχνά είναι σε καταστολή, οπότε πρέπει να περιμένουμε να βρεθούν σε μία ενδιάμεση κατάσταση, για να μπορέσουν να παρακολουθήσουν. Υπάρχει, όμως, πολύ καλή συνεννόηση με το προσωπικό του νοσοκομείου.»
Ρωτάμε την κ. Τσολακίδου κατά πόσο σκοπεύει να συνεχίσει τις παραστάσεις αυτές και του χρόνου: «Σαφώς και θα συνεχίσουμε και μάλιστα με καινούργιο έργο. Πρόκειται για μία κοινωνική δράση του Κρατικού Θεάτρου που χρειαζόμαστε όλοι, για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι!»
Info:
Η θεατρική δράση «Η Πενταμόρφη και το Τέρας» σε σκηνοθετική επιμέλεια Άννης Τσολακίδου που αγαπήθηκε πέρσι από όλα τα παιδιά ηλικίας έως 12 ετών που νοσηλεύονταν σε παιδιατρικές κλινικές των νοσοκομείων της Θεσσαλονίκης και σε Φιλανθρωπικά Ιδρύματα, φέτος επεκτείνεται και στους παιδικούς σταθμούς και τα νηπιαγωγεία της πόλης. Έχει διάρκεια 20 λεπτά.
