MENU
Η παιδοφιλία ως μία σεξουαλική παρέκκλιση ή διαστροφή είναι όντως ακραία, αφού το θύμα είναι το παιδί που μέσα στο ταξίδι της αθωότητας και της αφέλειας μπορεί να πέσει στα δίχτυα αυτού του βαθιά νοσηρού και ψυχικά άρρωστου ανθρώπου, έτσι ώστε δικαιολογείται κάθε ανησυχία, ακόμη και υπερβολή, μπροστά στον κίνδυνο του παιδιού που κινδυνεύει. Δεν είναι όμως κάτι τωρινό, ούτε φαίνεται όπως πολλοί υποστηρίζουν να υπάρχει αύξηση στη σημερινή εποχή. Απλά, σήμερα ακούγεται, προβάλλεται και προκαλεί θόρυβο μέσα από τα media, αφού είναι ένα θέμα σημαντικά πρωταγωνιστικό, αλλά παράλληλα πουλάει, όπως κάθε κακή είδηση.
Εάν όμως θέλουμε να δούμε την αλήθεια μέσα από την απόλυτη τιμωρία του νοσηρού παιδόφιλου, ουσιαστικά δεν βλέπουμε καθαρά το πρόβλημα και αγγίζουμε την αγωνία και το φόβο μας στο αίσθημα της δικαίωσης. Ο παιδόφιλος, αναμφίβολα εγκλωβισμένος μέσα στο πρόβλημά του, ταξιδεύει στο διαδίκτυο «ψαρεύοντας» τα θύματά του και ουσιαστικά παρασυρμένος από τη σεξουαλική του ένταση, δεν έχει ηθικούς φραγμούς ούτε και προβληματισμούς για τις ενέργειές του. Φαίνεται παγκόσμια ότι κατέχει το 3-5% των σεξουαλικών διαστροφών που λέγονται παραφιλίες και κατά κύριο λόγο εμπλέκονται άνδρες.
Πράγματι, στη χώρα μας γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια να εντοπιστούν από την υπηρεσία ηλεκτρονικού εγκλήματος της αστυνομίας, που η αποτελεσματικότητά της είναι πολύ σημαντική. Αυτή είναι ή μια πλευρά του νομίσματος. Η άλλη είναι η ίδια η εικόνα που προβάλλει το παιδί και ο γονιός του, που ακόμα δεν έχουν μάθει τι είναι σεξουαλική αγωγή στην παιδική ηλικία ως σημαντική παράμετρος εκπαίδευσης του παιδιού και του περιβάλλοντός του, χωρίς τον τρόμο και τη συνεχή απειλή ενός παιδόφιλου που καραδοκεί.
Χρόνια, εγώ και οι συνεργάτες μου, φωνάζουμε για τη συστηματική εκπαίδευση κυρίως στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση που μαθαίνει στο παιδί να ξέρει το σώμα του, να το αγαπά και να το οριοθετεί σε πιθανή απειλή παρενόχλησης. Εάν πραγματικά είχε εφαρμοστεί εδώ και χρόνια ένα πρόγραμμα συστηματικής εκπαίδευσης των γονιών και των παιδιών στην ηλικία 6-12 ετών, είμαι απόλυτα βέβαιος ότι ο παιδόφιλος δεν θα είχε τόσο εύκολη πρόσβαση σε ένα παιδί που γνωρίζει τον εαυτό του και δεν επιτρέπει σε κανέναν να το αγγίξει ή να το παρασύρει στις σκοτεινές του βλέψεις.
Δεν φτάνει λοιπόν να φυλακίσουμε έναν παιδόφιλο. Αυτό που χρειάζεται είναι να θωρακίσουμε το παιδί, αυτόν τον μεγάλο πρωταγωνιστή μιας υπεύθυνης και ώριμης κοινωνίας, αγκαλιάζοντας το γονιό που δεν του λέει τίποτα για το πόσοι παιδόφιλοι πιάστηκαν, αφού πάντα θα υπάρχουν και θα αναζητούν να ικανοποιήσουν την άρρωστη σεξουαλικότητά τους, αλλά να του δείξει το δρόμο της σχέσης με το παιδί του, λύνοντάς του απορίες και συνεχείς ανάγκες που παράγονται στην ανατροφή του.
Καιρός είναι να δούμε κατάματα τις πραγματικές εικόνες και αλήθειες που έρχονται μπροστά στα παιδιά μας και χρειάζεται να οπλιστούμε ως γονείς με γνώσεις, με σταθερές ανοιχτές πόρτες και αγκαλιές στα μικρά αυτά κύτταρα, που δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν όσο η ωριμότητα της γνώσης, η οριοθέτηση της πραγματικότητας και του ελέγχου γίνουν συστηματική φροντίδα μαθησιακής ανάπτυξης χωρίς ταμπού, προκαταλήψεις και υπεκφυγές.
