“Δεν το είδα να έρχεται -την αλλαγή αυτή που μοιάζει να έγινε μέσα σε ένα βράδυ, όταν το μεγάλο μου παιδί ήταν στo πιο οξύ σημείο της εφηβείας του. Στην αρχική σκέφτηκα, ότι ίσως υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Ίσως συνέβαινε κάτι στο σχολείο που έπρεπε να μάθω. Τον πολιορκούσα με ερωτήσεις, προσπαθώντας να μπω στη ζωή του, και το μόνο που κατάφερνα ήταν να απλά να ανακατεύω τα ίδια και τα ίδια.
Ήταν ήσυχος. Έδειχνε θυμωμένος. Δεν τον ένοιαζε πια να πάρει Happy Meal στο φαστφουντάδικο ή να πάμε μαζί βόλτα με τα ποδήλατα.
Ο χρόνος που περνούσε στο δωμάτιό του τριπλασιάστηκε. Το μικρό αγόρι που ήταν πάντα γεμάτο περιέργεια, που δεν σταματούσε να μιλά και που λάτρευε να περνά χρόνο με την οικογένειά του είχε φύγει. Πραγματικά δυσκολεύτηκα τη χρονιά που άλλαξε ο γιος μου. Ένιωθα, ότι δεν ήξερα πια πώς να είμαι μαμά του. Μου έλειπε αυτό που ήταν. Μου έλειπε αυτό που ήμασταν. Όλα αυτά συνέβησαν πριν από 6 χρόνια. Ο γιος μου είναι σήμερα σχεδόν 19 και αυτός ο ήσυχος νεαρός έχει πλέον πάρει την θέση του.
Παρακολούθησα το ίδιο ακριβώς να συμβαίνει, όταν η κόρη μου ήταν δύο χρόνια μικρότερα από αυτόν, γύρω στα 11. Οι βόλτες στα μαγαζιά και το παγωτό δεν ήταν πια ώρες χαράς γι’αυτήν.
Ξαφνικά η επιθυμία της να με ευχαριστήσει βοηθώντας την με τις δουλειές του σπιτιού ή να κάνουμε μαζί κατασκευές είχε μεταμορφωθεί στην εικόνα της πλάτης της, αφού αυτό μου έδινε όταν της μιλούσα. Αντί για φορέματα και ροζ αξεσουάρ, πλέον φορούσε μόνο φούτερ με κουκούλα και μαύρο μολύβι στα μάτια. Ήθελε αν βάψει τα μαλλιά της πολλά διαφορετικά χρώματα, να κάνει πολλές τρύπες στα αυτιά της. Αλλά όλο αυτό έγινε πολύ ξαφνικά και δραστικά. Αυτό που με δυσκόλεψε πραγματικά ήταν η σιωπή. Αντί να θέλει να ντύνεται σαν εμένα, ήταν λες και έκανε ό,τι μπορούσε για να γίνει το ακριβώς αντίθετό μου.
Είναι επίπονο να έχεις ένα παιδί που κάποτε σε λάτρευε και τώρα μοιάζει να ενοχλείται ακόμα κι από την αναπνοή σου.
Το τρίτο μου παιδί ακολούθησε. Παρόλο που αυτή τη φορά ήμουν πιο προετοιμασμένη και πάλι λυπήθηκα και ένιωσα μοναξιά. Έρχονται στιγμές που μου λείπουν τόσο πολύ οι παιδικές εκδοχές των παιδιών μου που μου έρχεται να κλάψω.
Ξέρω, ότι και άλλες μαμάδες νιώθουν έτσι. Είναι κάτι που συζητώ με φίλες συχνά. Το να βλέπεις το παιδί σου να αλλάζει όταν μπαίνει στην εφηβεία είναι μάλλον η πιο δύσκολη μετάβαση του γονεϊκού ρόλου -το πιο δύσκολο σημείο. Κι ωστόσο δεν νομίζω, ότι συζητάμε για το θέμα αυτό αρκετά.
Φυσικά τα παιδιά σου θα είναι πάντα παιδιά σου. Πάντα θα σε χρειάζονται και εσύ εκείνα. Πλέον που είμαι μαμά τριών εφήβων συνεχίζω να μην έχει όλες τις λέξεις ή σοφές κουβέντες για να σε συμβουλεύσω. Αλλά μπορώ να σε διαβεβαιώσω, ότι το να είσαι προετοιμασμένος/-η (ακόμα ή και ακριβώς επειδή πονάει τόσο πολύ) είναι βασικό. Καλή τύχη, εύχομαι…”
Γραφεί η μαμά τριών παιδιών Katie Bingham-Smith.
πηγή: scarymommy.com
Διαβάστε ακόμα:
H ΟΛΜΕ καλεί τους καθηγητές να συμμετάσχουν στην γενική απεργία της Τετάρτης 9 Νοεμβρίου
Ευχάριστα νέα για την 47χρονη μητέρα ενός 17χρονου κοριτσιού που αγνοούνταν εδώ και 2 μήνες
