Μια σχέση εξαιρετική που θα ζήλευε κάθε μαμά με το παιδί της. « Με την Εύα ντυνόμαστε το ίδιο»
Η Ευγενία Δημητροπούλου είναι ηθοποιός αλλά και νεαρή μαμά, που έχει υιοθετήσει μια κόρη με την οποία η σχέση τους είναι μοναδική και αξιαγάπητη. Όπως τονίζει η ίδια αυτή η υιοθεσία ήταν μάθημα ζωής. Ήταν ένα μάθημα μητρότητας αγάπης και ανθρωπιάς μαζί. Η κόρη της την οποία υιοθέτησε από τη Σιέρα Λεόνε, της δίνει έμπνευση και την εξελίσσει σε προσωπικό επίπεδο. Φοράνε τα ίδια ρούχα πια και είναι ευτυχισμένες οι δυο τους.
Η ηθοποιός προχώρησε σε μία σύγκριση ανάμεσα στην κόρη της και στον εαυτό της όταν βρισκόταν στην ηλικία της. Μιλώντας στην εκπομπή «Στιγμές» τόνισε ότι σε αντίθεση με το παιδί της, η Ευγενία Δημητροπούλου ήταν πολύ υπάκουη και δεν διεκδικούσε με την ίδια τόλμη. Όπως χαρακτηριστικά είπε: «Νομίζω ότι είναι το μάθημά μου σε αυτή τη ζωή. Γιατί είναι η χαρά της ζωής, του αυθορμητισμού, του “λέω αυτό που νιώθω”, “διεκδικώ αυτό που θέλω”. Εμένα μου λες, κάτσε εκεί, και εκεί με έβρισκες. Δεν θα έκανα ούτε καν ζημιές. Και η Εύα είναι σε φάση ότι μπορεί να σε δει και να σου πει “Μάνο, θέλω έναν χυμό”. Εγώ δεν υπήρχε περίπτωση να το πω αυτό, ούτε νερό να ήθελα. Νομίζω ότι μου μαθαίνει πράγματα, γιατί θεωρώ ότι οφείλουμε σε αυτή τη ζωή να εξελισσόμαστε».
Στη συνέχεια, η ηθοποιός ανέφερε ότι τα παιδιά δεν ανήκουν στους γονείς τους, σχολιάζοντας τον σημαντικό ρόλο του γονέα μέχρι την ενηλικίωση: «Θεωρώ ότι είμαστε φορείς και οφείλουμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για αυτά τα παιδιά, μέχρι τουλάχιστον την ενηλικίωσή τους και όσο επιλέξουν μετά από εκεί και πέρα τα ίδια. Να προσπαθούμε να τους δίνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Να γινόμαστε το καλύτερο παράδειγμα, όσο αυτό είναι εφικτό για αυτά. Να τα εφοδιάζουμε και από εκεί και πέρα να τα αφήνουμε να ανοίγουν τα φτερά τους».
Όσο για τη σχέση που έχει αναπτύξει με την κόρη της, δήλωσε: «Είναι εξαιρετική. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη. Γιατί είναι ένα κορίτσι που θέλει πάρα πολύ να έχουμε στενή σχέση. Θέλει οριακά να ντυνόμαστε ίδια. Μπορεί να καθόμαστε στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και να κάνουμε μαζί παιχνίδια. Να σκεφτόμαστε, να ονειρευόμαστε, να λέμε πράγματα. Να πειράζουμε η μία την άλλη. Δεν ξέρω».
