MENU
Η φύλακας του Αιγαίου, μητέρα τριών παιδιών και πέντε εγγονιών, στέλνει το δικό της μήνυμα στις Ελληνίδες μάνες από το ακριτικό νησί.
«Πατήστε γερά στα πόδια σας, αγαπήστε και προσέξτε τα παιδιά σας. Οι Ελληνίδες μάνες αντέχουν τα πάντα και τα καταφέρνουν όλα. Οι Ελληνίδες μάνες γιορτάζουν κάθε μέρα», είναι τα πρώτα λόγια της.
Η μέρα της είναι γεμάτη. Τη βρήκαμε στο τηλέφωνο στις δύο το μεσημέρι. Είναι η ώρα που κάνει διάλειμμα από τις δουλειές και επιστρέφει στο σπίτι, για να φάει και να ξεκουραστεί.
«Αυτή την εποχή θερίζω. Ξεκίνησα πριν από το Πάσχα. Αύριο είναι η τελευταία μέρα. Αντέχω λέει; Φυσικά και αντέχω! Αυτή είναι η ζωή μου όλη. Να φροντίσω τα ζώα μου, τα λαχανικά μου και τον κήπο μου».
Μου λείπουν τα παιδιά και τα εγγόνια μου
Η κυρά Ρηνιώ Κατσοτούρχη έχει δύο γιους, μία κόρη, τέσσερις εγγονούς και μία εγγονή.
«Ο πρωτογιός μου ζει στην Αυστραλία με την οικογένειά του. Την εγγονή μου την Αλεξία δεν την έχω γνωρίσει από κοντά. Τους βλέπω μέσω skype όταν έρχεται στο νησί ο μικρότερος γιος και έχει ίντερνετ. Η κόρη μου ζει στη Κάλυμνο. Τελευταία φορά που την είδα ήταν τον περασμένο Αύγουστο. Μιλάμε τρεις με τέσσερις φορές τη μέρα στο τηλέφωνο. Μου λείπουν πολύ όλοι.»
Φυλάει “Θερμοπύλες” στη μέση του Αιγαίου
Ανυποχώρητη και αποφασισμένη να μην εγκαταλείψει το νησί της η κυρά Ρηνιώ Κατσοτούρχη, φυλάει Θερμοπύλες. Η ηρωίδα μάνα που στέκεται «βράχος», κάθε πρωί υψώνει την ελληνική σημαία για να τη βλέπουν τα αεροπλάνα που πετούν πάνω από την Κίναρο.
«Θέλω να ξέρουν όλοι οι Έλληνες ότι όσο ζω, θα είμαι εδώ «βράχος» και θα βαστάω γερά. Και ας είμαι 75 χρονών. Έχω εκπαιδευτεί στην απομόνωση και την μοναξιά. Και δε φοβάμαι κανέναν. Μόνο την κακοκαιρία φοβάμαι. Τίποτε άλλο».
Η ιστορία της κυρά-Ρηνιώς
Γεννήθηκε στην Αμοργό και σε ηλικία τριών ετών πήγε με τους γονείς της στην Κίναρο, ένα μικρό απομονωμένο νησί στην μέση του Αιγαίου, ανάμεσα στις Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα. Χρόνια μετά ταξίδεψε μαζί με το σύζυγό της Μικέ, στην Αυστραλία και το 2000 επέστρεψε στην Ελλάδα. Από τότε αποφάσισαν να εγκατασταθούν για πάντα στην Κίναρο. Πριν από λίγα χρόνια ο σύζυγός της έφυγε από τη ζωή και η κυρά Ρηνιώ ζει μόνη της στον τόπο που γεννήθηκε.
Καϊκι μία φορά την εβδομάδα
Μοναδικός τρόπος επικοινωνίας της είναι το σταθερό τηλέφωνο. Ενημερώνεται από την τηλεόραση και μία φορά την εβδομάδα ένα καϊκι από την Αμοργό της πηγαίνει τρόφιμα και φάρμακα.
«Για τον εαυτό μου φροντίζω μόνη μου. Έρχεται το καΐκι μία φορά την εβδομάδα και μου φέρνει ό,τι χρειάζομαι. Το χειμώνα κάνει και 20 μέρες να εμφανιστεί, αν έχει κακοκαιρία. Έχω τον κήπο μου και τα πρόβατά μου».
Η “εξαφάνισή” της τον περασμένο Ιανουάριο
Τον περασμένο Ιανουάριο είχε σημάνει συναγερμός, όταν λόγω της κακοκαιρίας κόπηκε το ρεύμα στο νησί και μαζί και η επικοινωνία. Ελικόπτερο της Πολεμικής Αεροπορίας πέταξε πάνω από την Κίναρο και εντόπισε την κυρά Ρηνιώ σώα και αβλαβή.
«Είχαν ανησυχήσει πολύ τα παιδιά μου. Έπαιρνε η κόρη μου με την οποία μιλάμε κάθε μέρα και δεν μπορούσε να με βρει. Ήμουν σίγουρη ότι θα έρθουν να δουν εάν είμαι καλά. Όταν είδα το ελικόπτερο να πετάει από πάνω, σήκωσα το χέρι μου και έγνεψα λέγοντας πως είμαι καλά. Από τότε δεν ξανακόπηκε το ρεύμα, ούτε είχα κάποιο άλλο πρόβλημα.»
Μήνυμα για τον κορωνοϊό
Όλες αυτές τις μέρες, η κυρά Ρηνιώ παρακολουθεί τις εξελίξεις με τον κορονοϊό. Η ίδια δε φοβάται και συμβουλεύει τους Έλληνες να κάνουν το ίδιο.
«Εγώ δεν φοβάμαι. Από πού να κολλήσω άλλωστε; Μόνη μου είμαι. Να μην φοβούνται. Θα το ξεπεράσει η Ελλάδα. Έχει ξεπεράσει τόσα πολλά που και αυτή τη φορά θα τα καταφέρει».
