Μια μικρή ρεπόρτερ, που με το φακό της, έθιξε όσα κάποιοι, δεν θέλουν να βλέπουν
Σε ένα εντυπωσιακό μείγμα καλλιτεχνικής δημιουργίας και κοινωνικής αφύπνισης, η
17χρονη Νίκη Ρακοπούλου Γερολυμάτου παρουσιάζει στο Φουαγιέ του Θεάτρου Παλλάς το «GloWithin», την έκθεση φωτογραφίας και την προβολή του μικρού μήκους ντοκιμαντέρ που δημιούργησε και επιμελήθηκε θέλοντας να ευαισθητοποιήσει πάνω σε ζητήματα ψυχικής υγείας, δίνοντας έμφαση στις «αόρατες» διατροφικές διαταραχές. Η ίδια έχει δώσει μια τέτοια μάχη.
Στους μήνες που αφιέρωσε για την πραγματοποίηση του έργου της, συνάντησε και συνομίλησε με γιατρούς, ψυχολόγους και άτομα, στην εφηβεία και όχι μόνο, που έχουν βιώσει ή βιώνουν διαταραχές πρόσληψης τροφής επιδιώκοντας τον «ιδανικό σωματότυπο». Αυτές τις συναντήσεις μεταφέρει στο
Φουαγιέ του θεάτρου Παλλάς, μέσα από τις φωτογραφικές λήψεις και το ντοκιμαντέρ με
τις συνεντεύξεις που εξασφάλισε έτσι ώστε, μέσα από κλινικές όσο και προσωπικές οπτικές,
να αποτυπώσει σε όλο το εύρος ένα σοβαρό πρόβλημα που μπορεί ωστόσο να
αντιμετωπιστεί.
Κάθε φωτογραφία της αναδεικνύει την ωμή πραγματικότητα
Η Νίκη Ρακοπούλου Γερολυμάτου μιλάει στο Infokids και ήταν πραγματικά τιμή μας.
Τι παρακίνησε ένα 17χρονο να επικεντρωθεί σε θέματα ψυχικής υγείας; Τι σας κέντρισε
το ενδιαφέρον;
Το πάθος μου για τον κινηματογράφο και την φωτογραφία, με κάνει να θέλω να
παρουσιάσω με δημιουργικότητα θέματα με βαθύ νόημα. Η ψυχική υγεία, ιδιαίτερα οι
διατροφικές διαταραχές, είναι θέματα που έχω βιώσει και έχω δει να επηρεάζουν τους
άλλους γύρω μου. Αυτό που με παρακίνησε ήταν να δω πόσο παρεξηγημένοι είναι συχνά
αυτοί οι αγώνες. Ήθελα να χρησιμοποιήσω τη δημιουργικότητά μου για να αυξήσω την
ευαισθητοποίηση, να εμπνεύσω ελπίδα και να ενημερώσω τους άλλους ότι δεν είναι μόνοι.
Έργα όπως το GloWithin μου επιτρέπουν να συνδυάσω την αγάπη μου για την τέχνη με
το πάθος μου να κάνω τη διαφορά.
Έχετε βιώσει εσείς οι ίδιοι κάποια διατροφική διαταραχή;
Ναι, έχω βιώσει η ίδια μια διατροφική διαταραχή και ήταν μια από τις πιο απαιτητικές
μάχες που έχω αντιμετωπίσει. Δεν έχει να κάνει μόνο με το φαγητό – είναι ένας διανοητικός
και συναισθηματικός αγώνας που καταλαμβάνει τις σκέψεις, την αυτοεκτίμηση του ατόμου
και το πώς φαίνεται στον υπόλοιπο κόσμο. Υπήρχαν στιγμές που ένιωσα να καταναλώνομαι
εντελώς από αυτό, αλλά ανακάλυψα επίσης μια δύναμη που δεν ήξερα ότι είχα μέσα μου.
Είναι αυτό ένα θέμα που απασχολεί τους εφήβους, ειδικά τα κορίτσια;
Απολύτως, αυτό είναι ένα σημαντικό ζήτημα για τους εφήβους, που επηρεάζει τόσο τα
κορίτσια όσο και τα αγόρια. Αν και πιστεύω ότι τα κορίτσια μπορεί να το βιώσουν
περισσότερο, λόγω των κοινωνικών πιέσεων και των προτύπων ομορφιάς, που ενισχύονται
από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δεν είμαι ειδικός, επομένως δεν μπορώ να πω με
βεβαιότητα. Ωστόσο, είναι σαφές, ότι τα αγόρια επηρεάζονται επίσης, συχνά με τρόπους
που περνούν απαρατήρητοι ή ανείπωτοι. Γι’ αυτό φρόντισα να συμπεριλάβω αγόρια στην
έκθεση και τα σχόλια μου για το GloWithin. Είναι σημαντικό να σπάσει το στερεότυπο ότι οι
διατροφικές διαταραχές επηρεάζουν μόνο τα κορίτσια και να διασφαλίσουμε ότι η
συζήτηση περιλαμβάνει όλους. Η ολιστική αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος είναι
απαραίτητη για τη δημιουργία ουσιαστικής αλλαγής.
Τι θα μπορούσε να βοηθήσει ένα νέο άτομο να αποφύγει τέτοιες ακραίες καταστάσεις;
Το να βοηθάς ένα νεαρό άτομο να αποφύγει τις ακραίες καταστάσεις ξεκινά με την ανοιχτή
επικοινωνία. Το να έχουν κάποιον που εμπιστεύονται να μιλήσουν μπορεί να κάνει τη
διαφορά. Η προώθηση της αυτοφροντίδας και των ισορροπημένων συνηθειών σε νεαρή
ηλικία—αρκετά για να διακρίνουν το σωστό από το λάθος—είναι επίσης βασικό. Έχει να
κάνει με τη δημιουργία ενός υποστηρικτικού περιβάλλοντος όπου νιώθουν ότι τους
εκτιμούν για αυτό που είναι, όχι για το πώς φαίνονται. Ενθαρρύνοντας την ανθεκτικότητα
και την αυτοεκτίμηση, μπορούμε να τους βοηθήσουμε να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις
και να αποφύγουν επιβλαβείς πιέσεις.
Τι σημαίνει μια διαταραχή ψυχικής υγείας για έναν νέο δημιουργό σαν εσάς;
Για έναν νεαρό δημιουργό σαν εμένα, η εμπειρία προκλήσεων ψυχικής υγείας όπως άγχος,
διατροφικές διαταραχές κ.λπ. μπορεί να είναι τόσο συντριπτική όσο και εντυπωσιακή. Από
τη μία πλευρά, είναι δύσκολο να εξισορροπηθεί η δημιουργικότητα με τη συναισθηματική
και ψυχική πίεση που προκαλούν αυτά τα ζητήματα, ενώ ακόμη και μικρές εργασίες μπορεί να φανούν τρομακτικές και να προσθέσουν πίεση σε μια ήδη απαιτητική διαδικασία. Από
την άλλη πλευρά, αυτές οι εμπειρίες μου έχουν δώσει μια βαθύτερη κατανόηση του
εαυτού μου και των αγώνων που αντιμετωπίζουν οι άλλοι. Διαμόρφωσαν τον τρόπο που
προσεγγίζω τη δουλειά μου, επιτρέποντάς μου να δημιουργήσω τέχνη που είναι
ακατέργαστη, προσωπική και ουσιαστική. Μέσω έργων όπως το GloWithin, διοχετεύω
αυτές τις προκλήσεις σε κάτι θετικό—χρησιμοποιώντας τη δημιουργικότητά μου για να
αυξήσω την ευαισθητοποίηση, να συνδεθώ με άλλους και να δείξω ότι υπάρχει δύναμη
στην ευπάθεια.
Γιατί επιλέξατε αυτή τη μορφή τέχνης;
Ο συνδυασμός φωτογραφίας και ντοκιμαντέρ στο GloWithin δημιουργεί μια πολύπλευρη
εμπειρία που εμβαθύνει στο συναισθηματικό αντίκτυπο και την κατανόηση του θέματος. Η
φωτογραφία αποτυπώνει τα ακατέργαστα συναισθήματα και τις στιγμές που οι λέξεις
συχνά δεν μπορούν να μεταδώσουν, επιτρέποντας στους θεατές να κάνουν παύση και να
προβληματιστούν σχετικά με τα συναισθήματα που μεταφέρονται μέσω στατικών εικόνων.
Κάθε φωτογραφία είναι μια οπτική ιστορία, που αναδεικνύει την ανθεκτικότητα, τον αγώνα
και την ελπίδα, ενώ το ντοκιμαντέρ παρέχει πλαίσιο και βάθος μέσα από προσωπικές
ιστορίες και γνώσεις ειδικών. Επέλεξα αυτές τις μορφές τέχνης γιατί μαζί, δημιουργούν μια
καθηλωτική εμπειρία που απασχολούν τόσο την καρδιά όσο και το μυαλό, επιτρέποντας
στους θεατές να συνδεθούν τόσο συναισθηματικά όσο και διανοητικά με το θέμα. Αυτός ο
συνδυασμός διασφαλίζει ότι το “GloWithin” δεν είναι απλώς ορατό αλλά βαθιά αισθητό,
πυροδοτώντας ενσυναίσθηση και κατανόηση. Και τολμώ να πω Αλλαγή.
Ποιες άλλες μορφές τέχνης θα θέλατε να εξερευνήσετε στο μέλλον;
Θα ήθελα να εξερευνήσω περισσότερο την ψηφιακή τέχνη και τα κινούμενα σχέδια στο
μέλλον. Η ψηφιακή τέχνη δίνει τόση δημιουργική ελευθερία να πειραματιστείτε με
χρώματα, υφές και ιδέες, ενώ η κινούμενη εικόνα επιτρέπει την αφήγηση μέσω της
κίνησης, η οποία είναι πραγματικά συναρπαστική. Και τα δύο θα μπορούσαν να με
βοηθήσουν να ζωντανεψω τα μηνύματά μου με νέους και δυναμικούς τρόπους.
Πώς βλέπετε τους συνομηλίκους σας που διασκεδάζουν κυρίως με τα μέσα κοινωνικής
δικτύωσης;
Νομίζω ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορούν να είναι ταυτόχρονα εργαλείο και
απόσπαση προσοχής. Αν και μπορεί να συνδέει ανθρώπους και να παρέχει μια πλατφόρμα
για δημιουργικότητα και έκφραση, η συνεχής χρήση του μόνο για ψυχαγωγία μπορεί να
εμποδίσει τους συνομηλίκους μου να εξερευνήσουν άλλους τρόπους ανάπτυξης, όπως το
διάβασμα, η παρουσία στη φύση ή η δημιουργία κάτι καινούργιου. Νιώθεις σαν μια χαμένη
ευκαιρία να ζεις πιο σκόπιμα.
Πώς νιώθετε για τους έφηβους που ασκούν βία εναντίον του καθενός
Είναι βαθιά ανησυχητικό και λυπηρό γιατί συχνά αντανακλά υποκείμενα προβλήματα –
όπως απογοήτευση, ανασφάλεια ή έλλειψη συστημάτων υποστήριξης. Η βία δεν λύνει
τίποτα. Αντίθετα, δημιουργεί έναν κύκλο πόνου και παρεξήγησης. Πιστεύω ότι οι έφηβοιχρειάζονται πιο υγιείς διεξόδους για να εκφραστούν και να επιλύσουν συγκρούσεις, όπως
ανοιχτή επικοινωνία ή δημιουργικές αναζητήσεις.
