Μία νέα σχολική χρονιά ξεκινά και πολλά παιδιά θα πάνε για πρώτη φορά στο σχολείο αποχωριζόμενα την αγκαλιά της μαμάς τους. Δεν είναι λίγα εκείνα που νιώθουν αγχωμένα και το εκφράζουν με πόνο στην κοιλίτσα τους.
Ο αγαπημένος δάσκαλος Μάριος Μάζαρης με μία πολύ αναλυτική ανάρτηση δίνει πολύτιμες συμβουλές προς τους γονείς σε περίπτωση που το παιδάκι τους εκφράσει πόνο στην κοιλιά ή ειδοποιηθούν από τον δάσκαλο ή τη δασκάλα, ότι κάτι δεν πάει καλά με το παιδί.
«Το ΑΓΧΟΣ είναι τόσο πολύ που δε διαχειρίζεται; Μπορεί και να ΕΙΝΑΙ κι ένα παιδί ίσως δεν έχει βρει ακόμα τον τρόπο να το διαχειριστεί, αν δεν το βοηθήσουμε. Σίγουρα κάθε παιδί δεν είναι ίδιο, η συνέπεια όμως στη συμπεριφορά μας, το νοιάξιμο και η ψυχραιμία μας πάντα βοηθούν. Μη δείξετε ότι αγχώνεστε ή πιέζεστε με τον αποχωρισμό αυτό, αν δε θέλετε οι πονόκοιλοι να πληθύνουν! Είναι κι αυτοί μέρος του σχεδίου», αναφέρει στην εισαγωγή της ανάρτησής του.
Η ανάρτηση του δασκάλου
«Κάποια παιδιά δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στο σχολείο. Είναι αγόρια και κορίτσια που κλαίνε αρκετά τις πρώτες μέρες, είτε πριν φύγουν από το σπίτι, είτε με το που φτάσουν στο προαύλιο ή την τάξη. Είναι αγόρια και κορίτσια που δεν θέλουν να σηκωθούν από το κρεβάτι ή που ξαφνικά η κοιλιά τους πονάει και πιο συχνά.
Κάποιοι λένε, ότι τα παιδιά προσποιούνται, ότι είναι “χειριστικά” και πως αναζητούν τρόπους να γίνει το δικό τους. Όλα αυτά μπορεί να έχουν κάποια βάση, μπορεί όμως πράγματι ένα παιδί να βιώνει έντονα το άγχος του αποχωρισμού και το στρες της προσαρμογής κι αυτό να σωματοποιείται σε κλάματα, πονόκοιλο ή πονοκέφαλο.
Τι μπορούμε να κάνουμε; Κατ’ αρχ’ας τι να ΜΗΝ κάνουμε. Μην πείτε «Πώς κάνεις έτσι; Τίποτα δεν είναι». Για το παιδί είναι σημαντική η αλλαγή αυτή. Προτιμήστε να του πείτε “Κάνε λίγο υπομονή και θα δεις πόσο ωραία θα περνάς εκεί και πόσα θα μαθαίνεις!” Δείξτε του εμπιστοσύνη και ΜΗΝ εμφανίζεστε σε κάθε διάλειμμα στα κάγκελα του σχολείου, δώστε του χώρο και χρόνο να προσαρμοστεί.
Αντίθετα, όμως, το πρωί ΜΗΝ το αφήσετε βιαστικά στην πόρτα. Δοκιμάστε μία αγκαλιά, ένα φιλί και πείτε του: “Το μεσημέρι θα είμαι εδώ να σε περιμένω! Ανυπομονώ να μου πεις πόσα ωραία πράγματα έκανες”. Αν σας καλέσει ο/η δάσκαλος/δασκάλα, επειδή δεν σταματάει να κλαίει ΜΗΝ πάτε στο σχολείο με σκοπό να το πάρετε σπίτι. Απλώς δώστε του μία αγκαλιά και θυμίστε του για ποιον λόγο είναι εκεί. Το ίδιο κι αν σας καλέσουν, επειδή τυχόν λερώθηκε. Πάρτε μία δεύτερη αλλαξιά ρούχων και αφήστε το να συνεχίσει τη μέρα του εκεί.
Παίρνουμε το παιδί στο σπίτι μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όπως πχ ατύχημα ή άλλο. Τέλος, ΔΕΝ ΒΟΗΘΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙΤΕ “Είσαι υποχρεωμένος να είσαι εδώ! Κι εγώ δεν θέλω να πάω στη δουλειά μου, περνάω άσχημα, αλλά πρέπει!”. Σκοπός μας είναι να αγαπήσει το σχολείο, όχι να νιώσει, ότι δεν έχει επιλογή στη ζωή του. Η προσαρμογή αυτή είναι σημαντική τόσο για το παιδί, όσο και για τους γονείς του. Δείξτε του λοιπόν, ότι χαίρεστε που βρίσκεστε σε αυτή τη φάση, μη μοιράζεστε φόβους και άγχη μαζί του και τότε πραγματικά θα πάνε όλα καλά, χωρίς πονόκοιλους».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Διαβάστε επίσης:
Νέα καταδίκη για τον δάσκαλο από την Ερέτρια για υπόθεση ασέλγειας σε μαθήτρια
