Αφού απέκτησε παιδί, μια γυναίκα συνειδητοποίησε ότι στα μάτια της κοινωνίας μια μητέρα δεν μπορεί να:
– Παραπονεθεί (ποιος σου είπε να κάνεις παιδιά;)
– Κλάψει (γιατί κλαις; Νόμιζες ότι ήταν εύκολο;)
– Κουραστεί (Δεν κάνεις τίποτα!)
– Κοιμηθεί (Είσαι τεμπέλα!)
– Ξεκουραστεί (θα έχεις πολύ χρόνο για αυτό αφού μεγαλώσουν)
– Να μείνει ξανά έγκυος (είσαι τρελή; Πόσα περισσότερα παιδιά θέλεις;)
– Εγκαταλείψει την εργασία (πώς θα υποστηρίξετε το παιδί σας;)
– Εργαστεί (ποιος θα φροντίσει το παιδί;)
– Αφήσει τα παιδιά σε παιδικό σταθμό (Μην αφήνεις τους άλλους να τα μεγαλώσουν !!)
– Να μείνει στο σπίτι (Ο φτωχός σύζυγος, εργάζεται πολύ σκληρά και η γυναίκα του μένει στο σπίτι !!)
– Να είναι άγαμη (κανείς δεν θέλει μια γυναίκα με παιδιά)
– Να διασκεδάζει (γιατί αφήνεις τον γιο σου με τη γιαγιά να διασκεδάσεις;)
–
Και ξέρετε τι είναι χειρότερο ;;;
Το 90% αυτών των φράσεων λέγονται από άλλες γυναίκες.
Ας μάθουμε να υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον.