“Μην μου λέτε να μην κάνω πράγματα στο σπίτι – Γιατί αν δεν τα κάνω εγώ δεν θα γίνουν ποτέ”

Ένα κείμενο με το οποίο ;ίσως πολλές ταυτιστούμε, διαβάσαμε στο Herviewfromhome.com και θελήσαμε να το μοιραστούμε μαζί σας. Αναφέρεται σε όλα εκείνα τα μικρότερα ή μεγαλύτερα πράγματα στο σπίτι που αν δεν τα κάνει η μαμά το πιθανότερο είναι να μην γίνουν. Κυρίως, όμως, εστιάζει στο ότι για να χαρούμε τη ζωή και τα παιδιά μας δεν είναι απαραίτητο να “μην τα κάνουμε” όπως πολλοί μας συμβουλεύουν. Γιατί, αν δεν τα κάνουμε εμείς… δεν θα γίνουν ποτέ!

«‘Πρέπει να μάθεις να αφήνεις τα πράγματα’, αυτή τη συμβουλή άκουγα περισσότερο από τη στιγμή που απέκτησα παιδιά. Συμβουλή που ήταν τυλιγμένη σε αγάπη και νιάξιμο. Η ζωή μου άλλαξε, άλλωστε, άρδην. Από τη μία στιγμή στην άλλη βρέθηκα με 3 παιδιά κάτω των 3 ετών. Ξαφνικά ζούσα σε ένα χάος και έπρεπε με κάποιο τρόπο να ανταπεξέλθω χωρίς να τρελαθώ.

Πράγματι, κατάφερα σε έναν βαθμό να μην θέλω να τα ελέγχω όλα. Προσπάθησα και προσπαθώ να μειώσω τις προσδοκίες μου και μείωσα αρκετά τα πράγματα που “έπρεπε οπωσδήποτε να γίνουν”.

Το θέμα, όμως, είναι άλλο. Όσο κι αν προσπάθησα να χαλαρώσω με το νοικοκυριό, τους λογαριασμούς, τα ρούχα και τα παιχνίδια που βρίσκονται παντού, η οργάνωση της οικογένειάς μου (και του σπιτιού μου) είναι δική μου ευθύνη. Και εγώ τις ευθύνες μου τις παίρνω πολύ σοβαρά.

Οικονομικά δεν μπορούμε να προσλάβουμε κάποιον για να βοηθά με το καθάρισμα και τις δουλειές. Αν δεν το κάνω εγώ, δεν θα γίνει ποτέ. Αντικείμενα, ρούχα, παιχνίδια, σκόνη θα γεμίσουν το σπίτι. Για εμένα αυτό δεν είναι επιλογή.

Οι στιγμές που οργανώνω ξανά το χάος που γίνεται στο σπίτι και το προετοιμάζω για την επόμενη ημέρα, είναι οι βραδινές – όταν όλοι έχουν πάει για ύπνο. Αφού τα παιδιά κοιμηθούν, ξεκινά μία άλλη βάρδια για εμένα.

Ξεκινώντας από την κουζίνα συνεχίζω στο υπόλοιπο σπίτι. Καθαρίζω, πλένω, μαζεύω παιχνίδια, βάζω πλυντήρια, ελέγχω αν όλες οι πόρτες και τα παράθυρα είναι κλειστά, σιδερώνω, ετοιμάζω τα υλικά για το μαγείρεμα της επόμενης ημέρας και την καφετιέρα, έτσι ώστε όταν σηκωθώ στις 5 το πρωί να είναι όλα έτοιμα.

Και έπειτα ξημερώνει.

Πολύ συχνά νομίζω ότι δεν έχω χορτάσει ύπνο. Το σώμα μου φωνάζει να μην σηκωθώ, αλλά αυτή είναι η μόνη ώρα που προλαβαίνω να κάνω ένα μπάνιο ήρεμα και να συγκεντρωθώ για το τι θα ακολουθήσει. Είναι η ώρα της οργάνωσης και του σχεδιασμού της ημέρας.

Ακούγονται πολλά και απαιτητικά, γι’ αυτό και ίσως η συμβουλή του “να μην κάνεις ορισμένα πράγματα” μου φαίνεται αδιανόητη…

Ξέρετε κάτι; Είναι πολλά!

Είναι πολλά και ίσως κάποια να έπρεπε όντως να τα τα αφήσω. Ίσως να έπρεπε να κοιμάμαι περισσότερο. Ίσως θα έπρεπε να αφήνω τα παιδιά μου να παίζουν ώρες μόνα τους και να κάνω τότε ορισμένες δουλειές. Ίσως έπρεπε να μην δουλεύω. Πολλά είναι τα ίσως…

Αυτή η ώρα όμως που επενδύω σε εμένα και τις δουλειές του σπιτιού με βοηθά να οργανωθώ και να μένω ήρεμη. Ξέρω ότι αν δεν τα κάνω θα είμαι αγχωμένη, θα νιώθω το σπίτι βρώμικο και οι υποχρεώσεις θα τρέχουν.

Το να μου λένε να μην κάνω ορισμένα πράγματα, ανεξάρτητα από το πόσο καλοπροαίρετη είναι η συμβουλή τους, δεν θα δουλέψει ποτέ για εμένα. Εκτιμώ και αναγνωρίζω την αγάπη πίσω από αυτό κι αν εσάς σας έχει βολέψει αυτό, τότε συνεχίστε το. Δεν ισχύει το ίδιο για εμένα. Παράλληλα, τα παιδιά μου χαίρονται απίστευτα όταν μπορούμε και βγαίνουμε στο πάρκο, παίζουμε, τρέχουμε, γελάμε και η μαμά τους δεν αγχώνεται για το αν το σπίτι θέλει τακτοποίηση και καθάρισμα