Να γιατί, του Αγίου Φιλίππου, ξεκινάει η νηστεία των Χριστουγέννων
Ο «φτωχός» Άγιος Φίλιππας όπως λέει και η παροιμία βρίσκεται στα μισά ακριβώς του μήνα και σηματοδοτεί πλέον την ανάβαση μας προς τα Χριστούγεννα.
Καταμεσής του Νοέμβρη λοιπόν και με την εορτή του Αγίου Φιλίππου εισερχόμαστε στο χειμώνα.
Ελάχιστοι οι ναοί που είναι αφιερωμένοι στη χάρη του, όπως κι ελάχιστοι γνωρίζουν το βίο και τη δράση του αν κι ανήκε στον κύκλο των μαθητών του Χριστού. Περισσότερο είναι γνωστός από την παροιμιώδη φράση: «Βρήκε ο Φίλιππος τον Ναθαναήλ» που έχει την αρχή της στη συνάντηση του με το Χριστό και στον ενθουσιασμό και τη χαρά που αυτή του προκάλεσε ώστε να παρακινήσει και το φίλο του τον Ναθαναήλ. Φίλιππος και Ναθαναήλ χαρακτηρίζονται πολλές φορές και ως ένα δίδυμο – παράδειγμα αιώνιας φιλίας όπως και πολλοί άλλοι μέσα στην ιστορία και την παράδοσή μας.
Στην Αίγινα υπάρχει το ταπεινό εκκλησάκι του Αγίου Φιλίππου, στην περιοχή των Ασωμάτων. Πέτρινο κτίσμα, απλό αλλά εξαιρετικά νοικοκυρεμένο, γιόρτασε χωρίς πιστούς τη φετινή του γιορτή.
Όσον αφορά την λαϊκή παράδοση γύρω από την ημέρα του Αγίου Φιλίππου και όσα αυτή σηματοδοτεί για την πλεύση μας μέσα στο χειμώνα, η κ. Λίνα Μπόγρη – Πετρίτου αναφέρει τα εξής στο βιβλίο της : «Τα λέμε και στην Αίγινα»
«Στη λαϊκή μας παράδοση, ο Άγιος Φίλιππος (14 του μήνα) ήταν ένας φτωχός γεωργός, ζευγολάτης. Δούλευε σκληρά εκείνη τη μέρα για να προλάβει τον καλό καιρό αντί να κάνει τη «μικρή Αποκριά», (άρχιζε το σαρανταήμερο της νηστείας των Χριστουγέννων). Σαν γύρισε το σούρουπο στο σπίτι, η γυναίκα του στεναχωρημένη του μίλησε για τους φτωχούς χωριανούς που δεν είχαν τίποτα για ν’ αποκρέψουν μέρα που ήτανε και θα κοιμόντουσαν σίγουρα νηστικοί. Εκείνος δεν δίστασε, σηκώθηκε, έσφαξε το βόδι του και το μοίρασε στους φτωχούς για ν’ αποκρέψουν. Την άλλη μέρα… το βρήκε ζωντανό μέσα στο στάβλο! Ο Θεός τον είχε ανταμείψει!»
Έτσι απλά και τούτη η ιστορία, χώρεσε σε μια μικρή παροιμία:
-Ο φτωχός ο Φίλιππας, όλη μέρα δούλευε και το βράδυ απόκρεψε.
-Ο Άι Μηνάς μου μήνυσε και του Άι Φιλίππου φτάνω.
Ο Άγιος Φίλιππος, τη μνήμη του οποίου τιμά η Εκκλησία στις 14 Νοεμβρίου έκαστους έτους, ήταν ένας από τους δώδεκα μαθητές του Κυρίου.
Ο Άγιος Φίλιππος, καταγόταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, απ’ όπου και ο Ανδρέας με τον Πέτρο. Τον κάλεσε μαθητή Του ο ίδιος ο Κύριος, και κατόπιν ο Φίλιππος έφερε στον Κύριο το Ναθαναήλ.
Η παράδοση αναφέρει ότι ο Φίλιππος κήρυξε το Ευαγγέλιο στους Πάρθους και πέθανε μαρτυρικά στην Ιεράπολη της Συρίας.
Το σεπτό σκήνωμα του αποστόλου για πολλά χρόνια στόλισε τον ιερό ναό που είχε κτισθεί στην Ιεράπολη προς τιμή του αγίου. Η δε αγία κάρα του τιμήθηκε από διάφορους αυτοκράτορες, όπως τον Θεοδόσιο, τον Ηράκλειο και άλλους με τις βασιλικές σφραγίδες τους.
Μετά την άλωση της Βασιλίδος των πόλεων από τους Λατίνους κατά το 1204 μ.Χ. το σεπτό λείψανο μεταφέρθηκε στην Κύπρο και για πολλά χρόνια φυλασσόταν στο χωριό Άρσος (Αρσινόη της Πάφου) στον ιερό ναό που κτίστηκε εκεί προς τιμή του αποστόλου.
Αργότερα ένα μέρος των λειψάνων για ευλογία διανεμήθηκε σε διάφορα μέρη. Η θήκη δε με την ιερή κάρα προ του 1788 μ.Χ. για μεγαλύτερη ασφάλεια μετακομίσθηκε στην Ιερά Μονή του Σταυρού στο Όμοδος και εκεί φυλάσσεται μέχρι σήμερα.
Μία παλάμη του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Κύκκου Κύπρου. Ένας δάκτυλος του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Νεάμτς Ρουμανίας. Μέρος των Λειψάνων του Αγίου βρίσκονται στη ρωμαιοκαθολική Βασιλική των Αγίων Αποστόλων Ρώμης. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Διονυσίου και Ξενοφώντος Αγίου Όρους.
