MENU
Τις τελευταίες ώρες το γύρο του διαδικτύου κάνει το κείμενο ενός μπαμπά αυτιστικού παιδιού με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Αυτισμού. Τα λόγια του συγκλονίζουν και αξίζουν να διαβαστούν από όλους μας.
Η ανάρτηση του μπαμπά
Γενικά, έχω μια απέχθεια και μια νοητική αλλεργία σε όλες τις παγκόσμιες κι awareness days.
Γιατί πιστεύω ότι αποτελούν ένα εξαιρετικό άλλοθι των οργανωμένων κοινωνιών να κρύψουν τις ελλείψεις και τις παθογένειές τους κάτω από το χαλί.
Να “ρίξουν” δηλαδή την ευθύνη της καλυτέρευσης στην κοινωνία κι όχι εκεί που πρέπει, σε όσους παίρνουν τις αποφάσεις.
Έτσι συμβαίνει και με τον αυτισμό.
Η προσωπική μου εμπειρία δεν διαπίστωσε ελλείψεις σε γονείς, παιδιά ή θεραπευτές ποτέ.
Οι περισσότεροι γονείς που συνάντησα ήταν όρθια και ζωντανά σεμινάρια γονικής.
Ακόμη κι εκείνοι που δεν είχαν την παιδεία, είχαν την αγάπη μέσα τους.
Τα παιδιά… Τι να πεις για τα παιδιά σαν τον Κωστή μου. Τα ζωντανά σχολεία, τα ζωντανά πανεπιστήμια, τις εκκλησίες αγάπης, προσπάθειας κι ανθρωπιάς…
Οι θεραπευτές;
Αυτοί που δούλευαν χωρίς ωράριο;
Που, πολλές φορές δεν πληρώθηκαν;
Που υπήρξαν οικογένεια;
Που, βρίσκοντας τρόπο να ξεκλειδώσουν την δυναμική του Κωστή, επί τη ευκαιρία, “επισκεύαζαν” και 2-3 διαταραχές του μπαμπά του;
Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν ήταν ποτέ οι γονείς, τα παιδιά, οι θεραπευτές…
Τελευταία, δε, δεν είναι ούτε η κοινωνία.
Ο αυτισμός, πλέον, έχει μια συχνότητα εμφάνισης που, κατά κάποιο τρόπο, αφορά, έμμεσα ή άμεσα, κάθε σπίτι.
Τα περίεργα βλέμματα, οι βλακώδεις ενέργειες άγνοιας, ο λανθάνων ρατσισμός του κόσμου έχει ατονήσει πολύ. Η ενσυναίσθηση είναι όρθια και στιβαρή πια.
Δεν μου αρέσουν οι εμβληματικοί χαρακτηρισμοί, συγχωρήστε με!
“Ήρωες γονείς, Άγγελοι παιδιά”.
Όχι! Βγάλτε με από αυτή την εξίσωση!
Όλοι οι γονείς ΠΡΕΠΕΙ να είναι ήρωες κι όλα τα παιδιά ΕΙΝΑΙ Άγγελοι.
Αυτισμός για μένα είναι να ανεβάζω τα HZ του μυαλού μου στις συχνότητες του Κωστή κι αυτός να κατεβάζει τα υψηλά του HZ.
Εκεί, στις μεσαίες συχνότητες, ζούμε μια πανέμορφη ζωή μαζί.
Ο αυτισμός δεν μας έκανε καλύτερους ή χειρότερους από κανέναν!
Μας έκανε διαφορετικούς.
Διαφορετικούς, μα ίσους…
