MENU
Προέρχονταν από οικογένειες που αντιμετώπιζαν τα πάντα με τιμωρία. Έκαναν το ίδιο στα παιδιά τους, αλλά ένα γεγονός που τους συντάραξε, τούς οδήγησε να αλλάξουν άρδην συμπεριφορά απέναντί τους.
Αυτό το ζευγάρι έχει να διηγηθεί μία πολύ ωραία ιστορία – μάθημα προς όλους τους γονείς.
«Δεν τιμωρούμε τα παιδιά μας. Οι τιμωρίες απλά δεν είναι κομμάτι από την εργαλειοθήκη μας στην ανατροφή των παιδιών. Κάποτε όμως ήταν. Γνωρίζω, ότι για πολλούς η ανατροφή παιδιών χωρίς τιμωρία είναι σαν να αφήνεις τα παιδιά να κάνουν ό,τι θέλουν.
Χωρίς τιμωρία, τα παιδιά θα γίνουν κακά, θα κάνουν άθλια πράγματα χωρίς συναίσθηση ορίων ή θα τους οδηγήσει σε παραβατικές συμπεριφορές. Για πολλούς ένα σπίτι με παιδιά χωρίς τιμωρία θα είναι ένα ειδυλλιακό περιβάλλον.
Αυτό δεν ήταν η δική μας εμπειρία. Η μη ύπαρξη τιμωρίας δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν λογικά και φυσικά όρια, αλλά και η πειθαρχία. Απλά σημαίνει ότι όλα αυτά χτίζονται και χωρίς τιμωρίες.
Δεν είχαμε πάντα αυτό το γονεϊκό στυλ. Από τη στιγμή που και οι δύο μας προερχόμαστε από σπίτια με πολλές τιμωρίες, ξεκινήσαμε με ένα ανάλογο γονεϊκό στυλ. Αν και γνωρίζαμε πριν αποκτήσουμε παιδιά, ότι θέλαμε κάτι διαφορετικό. Δεν ξέραμε τι θα ήταν ή πώς θα γινόταν, θέλαμε όμως μία διαφορετική προσέγγιση, χωρίς να επικρατήσει αναρχία μέσα στο σπίτι.
Ξεκινήσαμε όπως ξέραμε, επιλέγοντας ένα λιγότερο αυστηρό στιλ, αλλά παρόλα αυτά εξουσιαστικό και βασιζόμενο στις τιμωρίες για να διατηρήσουμε τον έλεγχο και τη σειρά.
Δεν ήταν αυτό που θέλαμε και παρά το γεγονός ότι κλίναμε σε μία πιο ευγενική προσέγγιση η διαδικασία κυλούσε πολύ αργά, μέχρι που ένα από τα δύο μας παιδιά έπεσε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης από κάποιο έμπιστό μας πρόσωπο.
Μέσα από έρευνα (που οδήγησε στην καταδίκη συγγενή μας πρώτου βαθμού) και ψυχοθεραπεια, νιώσαμε ότι οι επιλογές μας στο γονεϊκό στιλ ενίσχυαν την κακοποίηση και τα παιδιά μας τώρα είχαν τραύματα, κάτι που απαιτούσε να αλλάξουμε συμπεριφορά δραστικά.
Η διαδικασία που ακολουθήσαμε ήταν ασαφής και χαώδης. Ειλικρινά, μερικές φορές κολλήσαμε. Είχαμε μια κάποια ιδέα του τι ΔΕΝ θέλαμε να κάνουμε, αλλά δεν γνωρίζαμε τι τελικά να κάνουμε. Κάναμε διάφορες μανούβρες μέχρι τελικά να ξεκινήσουμε τη στροφή 180 μοιρών στον τρόπο ανατροφής των παιδιών μας. Να αποποιηθούμε την αυταρχική ανατροφή με τιμωρίες και την επιθυμία πλήρους ελέγχου.
Ήταν ένα εξαιρετικό πείραμα και μας τρόμαζε λίγο. Το βασικό ερώτημα που έπρεπε να κάνουμε στους εαυτούς μας ήταν: Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε μία διαμάχη και μία κακή συμπεριφορά πιο δεμένοι; Μπορούν να παιδιά μας να μάθουν το σωστό από το λάθος και να καταλάβουν τα όρια χωρίς να τα τιμωρούμε;
Χρειάστηκε να περάσουμε από τις φωνές, τις τιμωρίες, το πλύσιμο του στόματος με σαπούνι, το να τους κρύβουμε τα παιχνίδια στην κατανόηση, τη σύνδεση και την προσοχή. Δεν σήμαινε ότι ήταν πάντα εύκολο. Όμως, μας έκανε πιο ήρεμους και χωρίς δυσλειτουργικές διαδράσεις. Ενισχύσαμε την εμπιστοσύνη μας με τα παιδιά μας.
Αν θέλετε λοιπόν να πετύχετε το ίδιο δεν έχετε να κάνετε περισσότερα από τα παρακάτω:
Καθορίστε αξίες, θέστε στόχους
Κατανοήστε αυτή τη συμεριφορά ως επικοινωνία
Πάρτε βαθιές ανάσες
Ακούστε τα παιδιά σας»
Πηγή: Love What Matters
